ตลอดเวลา 23 ปี ที่ผ่านมา เราไม่เคยมีแฟน ตั้งใจเรียน อ่านหนังสือ อยู่ในกรอบที่พ่อแม่กำหนดตลอด ไม่เคยออกนอกลู่นอกทาง ไม่เคยเกเร ทำตามที่พ่อแม่ต้องการ เป็นลุกที่พ่อแม่ตั้งความหวังไว้มากพอสมควร เป็นความหวังของครอบครัว จะไปไหนกับเพื่อนพ่อแม่ก็ให้ไปแต่ก็ติดตามโทรมาตลอด จะไปไหนคนเดียวไกลๆ ท่านก็ยอมไปส่ง เข้าใจว่าท่านเป็นห่วง ไม่ค่อยได้ใช้ชีวิตลำบาก  ดำเนินชีวิตด้วยตัวเองเหมือนคนอื่นๆ พ่อแม่เคยพูดตลอดว่าอยากให้เรียนจบก่อนค่อยมีแฟน เราก็ไม่มีตามที่ท่านขอ เพราะถึงแอบมีก็คงไม่มีความสุข เพราะต้องหลบๆซ่อนๆ คบกันแบบปิดบัง เราไม่ชอบแบบนั้น และไม่ชอบโกหก  เราอยากคบใครแล้วเปิดเผย อยากไปไหนด้วยกันได้ คุยโทรศัพท์ด้วยกันต่อหน้าพ่อแม่ได้ คบกับใครพ่อแม่ต้องรู้ ต้องโอเคกับผู้ชายคนนั้น เราจึงปฏเสธผู้ชายที่มาจีบหลายคน ไม่เปิดโอกาสให้ใครเลย ในขณะที่เพื่อนรุ่นเดียวกันมีแฟน ไปไหนด้วยกัน ถามว่าเหงามั้ยก็เหงา แต่ก็ทนได้ ตลอดเวลา 23 ปีเราจึงไม่เคยได้สัมผัสกับคำว่าแฟนเลย (แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยมีความรักเลย มีคุยๆบ้าง แต่ก็ไม่ได้จริงจังอะไร)

ตอนนี้เราเรียนจบแล้ว เราอยากมีใครสักคน เมื่อก่อนเคยปฏิเสธคนที่มาจีบ ตอนนี้อยากเปิดใจ ลองให้โอกาสตัวเอง และผู้ชายสักคนที่รักเราจริงๆ มีผู้ชายคนนึงมาจีบเรา เป็นผู้จัดการบริษัทแห่งหนึ่ง ภายนอกเรียบร้อย พูดจาดี ดูดี รวย หล่อ เพอร์เฟค มีรถขับ พี่เค้ามาจีบเรา มาที่บ้าน พ่อแม่โอเค ชอบเขามาก เค้าดีกับเรา ดีกับพ่อแม่เรา ครอบครัวเรา จะไปไหนก็ขออนุญาติพ่อแม่ตลอด ที่บ้านก็ชอบมาก สุดท้ายเขาก็หลอกเรา โกหกเรามาโดยตลอด เค้าเจ้าชู้ มีลูกมีภรรยาแล้วมาหลอกเรา สุดท้ายเราก็จับได้เราบอกเลิกก็เลิกคุยกันไป แต่พี่เค้าก็ทักมาบ้าง เราก็ไม่คุย พอเล่าให้พ่อกับแม่ฟัง ท่านก็บอกว่า ทำไมไม่คุยกับเขา แค่คุยแค่ตอบไม่เสียหายอะไร เผื่อพี่เค้าจะช่วยนั่นนี่เราได้ แต่เราก็ไม่คุย   ผ่านไปหลายเดือนมีผู้ชายอีกคนมาจีบ เป็นแค่พนักงานธรรมดา ไม่หล่อ ไม่เจ้าชู้ ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ จริงจัง มาจีบเรา แต่ว่าผู้ชายคนนี้เคยมีลูกมาแล้ว แต่เราไม่เคยมองตรงนั้น ความรักเป็นเรื่องของคนสองคน เราอยากลองให้โอกาสเขา เพราะเขาเป็นคนดี จริงจังกับเรา ทำเพื่อเราได้ทุกอย่างไม่ว่าเราจะขออะไร ช่วยเหลือ เป็นที่ปรึกษาทีด่ี เวลาเรามีความสุขเขาก็อยู่ เวลาเรามีความทุกข์เขาก็ไม่ไปไหน ซื้อข้าวซื้อน้ำมาให้เราบ่อยๆ ไปไหนก็ซื้อของมาฝากพ่อแม่เราพี่น้องเรา จะไปไหนเขาก็อาสาพาไป ช่วยเหลือเราตลอด แต่พ่อแม่กลับไม่ชอบ บอกให้เลิกคุย ให้ปฏิเสธไป บอกว่าเราต้องได้เจอคนที่ดีกว่านี้ บอกว่าอย่าไปให้ความหวังเขา เขาพูดกับเราทุกวัน ผู้ชายคนนี้ดีกับเราดีกับครอบครัวเรา แต่ทุกคนในบ้านไม่มีใครชอบเค้าเลย เพราะทกคนตั้งความหวังว่าเราต้องได้เจอคนที่ดี มีอนาคตที่ดี ไม่ใช่พนักงานธรรมดา  และเคยมีลูกมีครอบครัวมาแล้ว มันก็จริงที่พ่อแม่เป็นห่วงเรา อยากให้เราได้เจอคนที่ดีกว่านี้ แต่ทำไมพ่อแม่ต้องมองคนแต่ภายนอก ทำไมต้องไปตัดสินว่าเป็นแค่พนักงานธรรมดาแล้วจะไม่ได้เป็นคนดี เราบอกตรงๆ เราปฏิเสธเขาไม่ลง เขาดีกับเรามาก สิ่งที่เขาทำให้เราเห็นแต่คนในครอบครัวเราไม่เห็นมันดีมากๆ พ่อแม่พูดกรอกหูให้เราฟังทุกวัน เวลาผู้ชายคนนี้ทักมา โทรมา พ่อแม่ก็ถามว่า ยังคุยกันอยู่อีกหรอ แม่ว่าเราต้องได้เจอคนที่ดีกว่านี้นะ พ่อว่าลูกปฏิเสธเขาไปดีไหม อย่าเอาเลยคนที่มีลุกแล้ว  และเราก็ไม่สามารถทนได้ ถ้าพ่อแม่เราไม่ชอบ คนในครอบครัวเราไม่ชอบ เราก็เลือกพ่อแม่มากกว่า เราก็เลยบอกเค้าไปว่าไม่ต้องทักมาอีกแล้ว พ่อแม่ไม่ชอบพี่ เค้าก็ทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้คุยกับเราต่อ เขาบอกเค้าเสียใจ เค้าบอกเค้ารักเราไปแล้ว อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเรา เค้าจริงจังกับเรา เขาบอกทำไมต้องตัดสินเขาแค่เคยมีลูกมาแล้ว คนมีลูกแล้วเป็นคนไม่ดีหรอ ทำไมไม่ตัดสินว่าเขาเป็นคนดีจริงมั้ย ตอนนี้เราก็ไม่รู้จะทำยังไงเราเป็นคนกลาง พ่อแม่เราไม่ชอบเขา มันก็หมดเลยทุกอย่าง เพราะถ้าเราจะชอบใคร อันดับหนึ่งที่เราแคร์มากที่สุด คือเขาต้องเป็นคนที่พ่อแม่คนในครอบครัวเราชอบ แต่นี่กลับไม่ใช่ แต่เราก็ไม่อยากปฏิเสธเขาเหมือนกัน เราไม่รู้จะทำยังไงดี เราไม่อยากแอบๆ ได้แต่แชทคุยกัน โทรคุยกันบ้าง แต่ไปไหนด้วยกันไม่ได้ เราเคยถามพ่อแม่ว่า "คนมีลุกแล้วเป็นคนไม่ดีหรอ" พ่อกับแม่ตอบว่า  "ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นคนไม่ดี ไม่ได้วัดจากตรงนั้นหรอก แต่ผู้หญิงแบบลุกมีให้เลือกมากกว่านั้น ต่อไปก็จะเจอคนที่ดีกว่านี้"