เราคบกับแฟนได้ 1 ปีกว่าๆ ในระหว่างการคบเราดูแลและซัพพอร์ตเขาดีมากค่ะ(สายงานเดียวกัน เวลาเขามีปัญหาอะไรเราช่วยเหลือได้หมดค่ะ) แต่พักหลังๆบางทีเรางี่เง่าใส่แฟนค่อนข้างเยอะค่ะ เพราะเรารู้สึกว่าในมุมของเร

เกลียดตัวเองที่งี่เง่า จนไม่อยากรู้สึกอะไรแล้ว ไม่อยากคิดมาก ไม่อยากรู้สึก ไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้ อยากเป็นคนเดิม ... คนที่ไม่รู้สึกอะไร จะได้ไม่ต้องไม่ต้องคิดมากงี่เง่าแบบนี้

อยากหายไปจากตรงนี้ ไม่อยากมีตัวตนอีกแล้ว....เกลียดตัวเองชะมัด.... ทำไมถึงได้เป็นคนงี่เง่าแบบนี้ ทำไมต้องชอบเรียกร้องความสนใจ รักดีๆ มันก็ดีอยู่แล้ว ทำไม่พอใจ ทำไมชอบสร้างปัญหา ทำให้คนที่รักเสียความรู้

ไม่มีหรอกรักแล้วไม่แสดงออก มีแต่แสดงออกเท่าที่รัก จากประโยคนี้   ประสบการณ์ความรักของทุกคนมันจริงมากน้อยแค่ไหนหรอคะ

คือการที่เราปฏิเสธโดยไม่พูดคุยด้วยและไม่ได้อธิบายอะไรเลย มันจะน่าเกลียดไปไหม

เราไม่เคยรู้จักกัน เราไม่เคยเจอกัน แต่มันห้ามไม่ได้เลยที่ฉันจะไม่ได้ยินเรื่องของเธอ เเทบทุกครั้งที่เรา(ฉันกับแฟน)ทะเลาะกัน เค้าจะหยิบเรื่องของเธอมาพูด บอกว่าเธอดีอย่างนั้นดีอย่างนี้(เราต่างรู้นะ ว่าเค

ไม่รู้ว่าใครเคยตกอยู่ในสถานะการแบบนี้บ้างครับ เหมือนจะรักกันแต่เขาไม่ให้ สถานะ แฟน แต่เขาก็ไม่อยากให้เราไปไหน ทำทุกอย่างเหมือนแฟน

ตามกระทู้เลยค่ะ

ว่างๆมาคุยกันหน่อย  ดึกๆมันเหงา

เผื่อไปรู้สึกกับคนอื่นที่ไม่ใข่แฟน อยากหนีจากความสัมพันธ์แบบนี้ควรเริ่มยังไงดี