ที่ตั้งกระทู้เพราะอยากระบายความรู้สึกที่เจอมาตั้งแต่เด็ก.. คือส่วนตัวเป็นคนที่ไม่มีความมั่นใจเลย มีปมด้อยเยอะมากๆ
อย่างแรกคือ เป็นคนที่ฟันไม่สวย คือฟันมันก็ไม่ถึงกับเหยินหรอกนะคะ แต่แบบถ้าฟันหน้าสองซี่ของ จขกท.ไม่ยุบลงไป ก็จะกลายเป็นคนฟันเหยินเลยค่ะ พูดง่ายๆคือฟันเหมือนผีดูดเลือด แต่ฟันสองซี่ที่มันยื่นออกมามันไม่แหลมเหมือนคนมีเขี้ยว มันเป็นฟันซี่ใหญ่เลยค่ะ ทำให้บุคลิกเสียไปด้วย เวลาพูดจะไม่เปิดปากกว้างเพราะกลัวคนเห็นฟันเรา หรือไม่ก็เวลาพูดจะก้มหน้าลงเพราะไม่อยากให้คนเห็น มันเป็นเพราะตอนเด็กๆ ฟันน้ำนมไม่ค่อยหลุดแล้วก็ชอบใช้ลิ้นดันเผื่อให้หลุดมันก็เลยเป็นแบบนั้น ตอนประถมก็จะโดนเพื่อนล้อ ครูล้อเยอะเพราะมันเหมือนผีดูดเลือด แต่ด้วยความเป็นเด็กก็เลยไม่คิดอะไรมาก พอเริ่มเข้าม.ต้น เพื่อนๆก็มองเราเหมือนเหมือนเป็นตัวประหลาด บางคนก็เอาไปพูดลับหลัง จำได้เลยว่าชีวิตมอต้นนี่แหละที่ทำให้ชีวิตเปลี่ยน คือตอนเด็กๆเป็นเด็กที่ร่าเริง เวลาอยู่ในหมู่บ้านก็จะออกไปเล่นกับเพื่อนตามประสาเด็กๆ พอขึ้นมอต้นหลังจากโดนเพื่อนๆชอบพูดลับหลัง ชอบล้อ จขกท.ก็เลยเป็นคนที่ขี้อาย เงียบ ไม่กล้าแสดงออก เหมือนปิดกั้นตัวเองไปเลย แต่จะร่า้ริงปกติเวลาอยู่กับเพื่อนที่สนิทจริงๆ 4-5คน แต่ยิ่งเจอคนแปลกหน้า คนไม่รู้จักจะเป็นคนหน้าเหวี่ยงไปเลย ก้มหน้า ไม่พูดกับใคร เวลายิ้มก็ไม่กล้ายิ้มเพราะกลัวโดนคนล้อ เวลาโรงเรียนจะเอาเด็กไปแข่งขันอะไร จะไม่ได้ไปเลยเพราะเป็นคนไม่กล้าแสดงออกทำให้จบมอต้นด้วยเกียรติบัตรมาเพียงใบเดียว คือแข่งพูด แต่ก็โดนคนมองหน้าแล้วก็หัวเราะ มันก็เหมือนจะชินนะคะเพราะโดนมาเยอะ ถ้าถามว่าทำไมถึงไม่จัดฟัน ที่จริงก็อยากทำนะคะแต่ไม่มีเงินทำ คุยกับผู้ปกครองแล้วว่าถ้าจบมอสี่ไปจัดฟันนะ ก็ตกลงว่าจะทำตอนมอสี่ แต่เกิดเรื่องในครอบครัวทำให้ไม่มีรายได้ เลยต้องยุติความคิดที่จะทำฟันไปเลยด้วยปัญหาเรื่องเงิน
อย่างที่สอง เป็นคนหลังค่อม ตอนประถมเป็นคนสูงที่สุด ก็เลยจะมีเพื่อนตัวเล็กๆเวลาจะเล่นหรือจะคุยอะไรจะต้องก้มหาเพื่อนตลอด ถ้าใครที่มีเพื่อนตัวเล็กๆแล้วเราสูงที่สุดในกลุ่ม เราจะพยายามทำตัวให้เท่าๆกับเพื่อนมากที่สุดเพราะไม่อยากรู้สึกโยกเยกอยู่คนเดียว อันนี้ไม่รู้คนอื่นเป็นหรือเปล่า แต่ส่วนตัวเป็นแบบนั้น จนติดเป็นนิสัยหลังค่อมมาจนอายุ18ปี เพื่อนๆตอนมอปลายก็ยังเจอคนตัวเล็กๆเหมือนเดิม แต่ก็หาทางแก้ไข โดนคนรอบตัวดัดหลังก็แล้ว ตีหลังให้เดินตรงๆก็แล้ว แต่มันก็ทำไม่ได้ ยิ่งหลังค่อมแล้วคอยื่นนี่น่าเกลียดสุดๆ แต่ จขกท.ก็พยายามแล้วนะคะ คือพยายามออกกำลังกายโดยเน้นกล้ามเนื้อส่วนหลังแต่ก็ยังไม่ดีขึ้น เพราะมันต้องมีอุปกรณ์เสิรม ก็นั้นแหละค่ะ ไม่มีตังซื้อ เราเฟลมากเลย ท้อมากๆเพราะทำทุกอย่างที่ทุกคนแนะนำ จนตอนนี้ปล่อยเลยค่ะ ไม่ทำอะไรเลย โดนคนล้อว่าเหมือนขอทาน ไม่มีสง่า เสียบุคลิก เวลาเดินเหมือนกุ๊ยข้างถนน มันท้อมากจริงๆ สำหรับคนที่พยายามมาหมดแต่มันทำไม่สำเร็จ เรื่องมันเศร้าที่คนไม่เป็นไม่มีวันเข้าใจ
อย่างที่สาม เป็นคนผิวแพ้ง่าย ชอบเป็นสิวเป็นตามกรรมพันธุ์มั้งคะ คือแม่ก็เป็น พี่ชายเป็น แต่พ่อไม่เป็น เป็นคนที่มีสิวตลอดเวลา ไม่เคยสัมผัสคำว่าหน้าใสไร้สิวเลย ตอนมอต้นก็หน้าไหม้เพราะแพ้ดินสอพองเล่นน้ำสงกรานต์ ไม่พอสิวขึ้นเต็มหน้า สิวเสี้ยนเต็มจมูก เคยไปหาหมอที่คลินิกก็แล้ว หายแต่รอยไหม้แต่สิวไม่หาย แล้วเป็นคนที่ถ้ามีสิวขึ้น มันชอบเป็นสิวเม็ดใหญ่มากๆๆ แล้วชอบขึ้นที่จมูก เป็นทีนึงโดนเพื่อนล้อตลอด ถ้าสิวขึ้นทีนึงจะไม่ออกไปไหนเลยเพราะอาย อายมากจริงๆ คนไม่เป็นสิวไม่เข้าใจหรอกค่ะ เราใช้ทุกอย่างที่ว่าดีก็ไม่หาย จนตอนที่ขาดรายได้ของครอบครัวเราก็ไม่ได้ใช้อะไรเลยสิวก็ยังคงขึ้นตลอด จนตอนนี้ก็ยังไม่หาย...
หลายๆคนอาจจะบอกว่าไม่ต้องไปสนใจคำพูดคนอื่นหรอก แต่ถ้าบอกว่าไม่สนใจก็คงไจะโกหก มันเป็นปมจริงๆ เป็นปมที่คนที่ไม่เป็นไม่มีวันเข้าใจ เราอยากได้คำแนะนำต่างๆจากทุกๆคน ยินดีรับฟังความคิดเห็นของทุกคนนะคะ
ไม่รู้ว่าห้องที่แท๊กไปจะแท็กถูกหรือเปล่า ถ้าผิดขออภัยด้วยนะคะ
มีใครที่โดนล้อเรื่องบุคลิกหน้าตา แล้วทำให้สูญเสียความมั่นใจไหม
ที่ตั้งกระทู้เพราะอยากระบายความรู้สึกที่เจอมาตั้งแต่เด็ก.. คือส่วนตัวเป็นคนที่ไม่มีความมั่นใจเลย มีปมด้อยเยอะมากๆ
อย่างแรกคือ เป็นคนที่ฟันไม่สวย คือฟันมันก็ไม่ถึงกับเหยินหรอกนะคะ แต่แบบถ้าฟันหน้าสองซี่ของ จขกท.ไม่ยุบลงไป ก็จะกลายเป็นคนฟันเหยินเลยค่ะ พูดง่ายๆคือฟันเหมือนผีดูดเลือด แต่ฟันสองซี่ที่มันยื่นออกมามันไม่แหลมเหมือนคนมีเขี้ยว มันเป็นฟันซี่ใหญ่เลยค่ะ ทำให้บุคลิกเสียไปด้วย เวลาพูดจะไม่เปิดปากกว้างเพราะกลัวคนเห็นฟันเรา หรือไม่ก็เวลาพูดจะก้มหน้าลงเพราะไม่อยากให้คนเห็น มันเป็นเพราะตอนเด็กๆ ฟันน้ำนมไม่ค่อยหลุดแล้วก็ชอบใช้ลิ้นดันเผื่อให้หลุดมันก็เลยเป็นแบบนั้น ตอนประถมก็จะโดนเพื่อนล้อ ครูล้อเยอะเพราะมันเหมือนผีดูดเลือด แต่ด้วยความเป็นเด็กก็เลยไม่คิดอะไรมาก พอเริ่มเข้าม.ต้น เพื่อนๆก็มองเราเหมือนเหมือนเป็นตัวประหลาด บางคนก็เอาไปพูดลับหลัง จำได้เลยว่าชีวิตมอต้นนี่แหละที่ทำให้ชีวิตเปลี่ยน คือตอนเด็กๆเป็นเด็กที่ร่าเริง เวลาอยู่ในหมู่บ้านก็จะออกไปเล่นกับเพื่อนตามประสาเด็กๆ พอขึ้นมอต้นหลังจากโดนเพื่อนๆชอบพูดลับหลัง ชอบล้อ จขกท.ก็เลยเป็นคนที่ขี้อาย เงียบ ไม่กล้าแสดงออก เหมือนปิดกั้นตัวเองไปเลย แต่จะร่า้ริงปกติเวลาอยู่กับเพื่อนที่สนิทจริงๆ 4-5คน แต่ยิ่งเจอคนแปลกหน้า คนไม่รู้จักจะเป็นคนหน้าเหวี่ยงไปเลย ก้มหน้า ไม่พูดกับใคร เวลายิ้มก็ไม่กล้ายิ้มเพราะกลัวโดนคนล้อ เวลาโรงเรียนจะเอาเด็กไปแข่งขันอะไร จะไม่ได้ไปเลยเพราะเป็นคนไม่กล้าแสดงออกทำให้จบมอต้นด้วยเกียรติบัตรมาเพียงใบเดียว คือแข่งพูด แต่ก็โดนคนมองหน้าแล้วก็หัวเราะ มันก็เหมือนจะชินนะคะเพราะโดนมาเยอะ ถ้าถามว่าทำไมถึงไม่จัดฟัน ที่จริงก็อยากทำนะคะแต่ไม่มีเงินทำ คุยกับผู้ปกครองแล้วว่าถ้าจบมอสี่ไปจัดฟันนะ ก็ตกลงว่าจะทำตอนมอสี่ แต่เกิดเรื่องในครอบครัวทำให้ไม่มีรายได้ เลยต้องยุติความคิดที่จะทำฟันไปเลยด้วยปัญหาเรื่องเงิน
อย่างที่สอง เป็นคนหลังค่อม ตอนประถมเป็นคนสูงที่สุด ก็เลยจะมีเพื่อนตัวเล็กๆเวลาจะเล่นหรือจะคุยอะไรจะต้องก้มหาเพื่อนตลอด ถ้าใครที่มีเพื่อนตัวเล็กๆแล้วเราสูงที่สุดในกลุ่ม เราจะพยายามทำตัวให้เท่าๆกับเพื่อนมากที่สุดเพราะไม่อยากรู้สึกโยกเยกอยู่คนเดียว อันนี้ไม่รู้คนอื่นเป็นหรือเปล่า แต่ส่วนตัวเป็นแบบนั้น จนติดเป็นนิสัยหลังค่อมมาจนอายุ18ปี เพื่อนๆตอนมอปลายก็ยังเจอคนตัวเล็กๆเหมือนเดิม แต่ก็หาทางแก้ไข โดนคนรอบตัวดัดหลังก็แล้ว ตีหลังให้เดินตรงๆก็แล้ว แต่มันก็ทำไม่ได้ ยิ่งหลังค่อมแล้วคอยื่นนี่น่าเกลียดสุดๆ แต่ จขกท.ก็พยายามแล้วนะคะ คือพยายามออกกำลังกายโดยเน้นกล้ามเนื้อส่วนหลังแต่ก็ยังไม่ดีขึ้น เพราะมันต้องมีอุปกรณ์เสิรม ก็นั้นแหละค่ะ ไม่มีตังซื้อ เราเฟลมากเลย ท้อมากๆเพราะทำทุกอย่างที่ทุกคนแนะนำ จนตอนนี้ปล่อยเลยค่ะ ไม่ทำอะไรเลย โดนคนล้อว่าเหมือนขอทาน ไม่มีสง่า เสียบุคลิก เวลาเดินเหมือนกุ๊ยข้างถนน มันท้อมากจริงๆ สำหรับคนที่พยายามมาหมดแต่มันทำไม่สำเร็จ เรื่องมันเศร้าที่คนไม่เป็นไม่มีวันเข้าใจ
อย่างที่สาม เป็นคนผิวแพ้ง่าย ชอบเป็นสิวเป็นตามกรรมพันธุ์มั้งคะ คือแม่ก็เป็น พี่ชายเป็น แต่พ่อไม่เป็น เป็นคนที่มีสิวตลอดเวลา ไม่เคยสัมผัสคำว่าหน้าใสไร้สิวเลย ตอนมอต้นก็หน้าไหม้เพราะแพ้ดินสอพองเล่นน้ำสงกรานต์ ไม่พอสิวขึ้นเต็มหน้า สิวเสี้ยนเต็มจมูก เคยไปหาหมอที่คลินิกก็แล้ว หายแต่รอยไหม้แต่สิวไม่หาย แล้วเป็นคนที่ถ้ามีสิวขึ้น มันชอบเป็นสิวเม็ดใหญ่มากๆๆ แล้วชอบขึ้นที่จมูก เป็นทีนึงโดนเพื่อนล้อตลอด ถ้าสิวขึ้นทีนึงจะไม่ออกไปไหนเลยเพราะอาย อายมากจริงๆ คนไม่เป็นสิวไม่เข้าใจหรอกค่ะ เราใช้ทุกอย่างที่ว่าดีก็ไม่หาย จนตอนที่ขาดรายได้ของครอบครัวเราก็ไม่ได้ใช้อะไรเลยสิวก็ยังคงขึ้นตลอด จนตอนนี้ก็ยังไม่หาย...
หลายๆคนอาจจะบอกว่าไม่ต้องไปสนใจคำพูดคนอื่นหรอก แต่ถ้าบอกว่าไม่สนใจก็คงไจะโกหก มันเป็นปมจริงๆ เป็นปมที่คนที่ไม่เป็นไม่มีวันเข้าใจ เราอยากได้คำแนะนำต่างๆจากทุกๆคน ยินดีรับฟังความคิดเห็นของทุกคนนะคะ