กลอน ๔
* เหวยเหวยอีจันทรา........ขึ้นหน้าเถียงผัว.........
อุบาทว์"ชาติ"-ชั่ว...............ไสหัวมึ(ร)งไป

* นางจันทาเถียงเล่า........พระองค์เจ้าหลงใหล.......
ไล่ตีเมียไย...................พระไม่ปรานี

บทละครครั้งกรุงเก่า เรื่อง สังข์ทอง

วิชชุมมาลาฉันท์ ๘
*  แรมทางกลางเถื่อน........ห่างเพื่อนหาผู้........
หนึ่งใดนึกดู....................เห็นใครไป่มี..........
หลายวันถั่นล่วง...............เมืองหลวงธานี........
นามเวสาลี.....................ดุ่มเดาเข้าไป

สามัคคีเภทคำฉันท์, ชิต บุรทัต

ข้อสังเกต :-     กลอน ๔ ............................................................ ฉันท์วิชชุมฯ ๘

๑ กลอน๔ มี ๒ บท (๑ บท มี ๔ วรรค) ...................................... มี ๑ บท (๑ บท มี ๘ วรรค)
๒ มี ลหุ ได้ (คำที่ใช้สระ เสียงสั้น ไม่มีตัวสะกด : พระ) ...............  ต้องไม่มี ลหุ เลย (คือเป็น ครุ ทั้งหมด)
๓ มีส่ง-รับสัมผัส ระหว่างวรรค ................................................ไม่บังคับ ส่ง-รับสัมผัส วรรค ๓-๔ และ วรรค ๗-๘  (จะมีก็ได้)

*** "ชาติ"-ชั่ว, มึ(ร)ง
ที่ต้องเขียนเป็นเเบบนี้ เพราะระบบ Pantip ไม่รับครับ