ส่วนตัวผมนั้นคุยได้ทุกคนนะ ขนาดไม่มีรูป ไม่เห็นหน้ากัน และไม่เคยขอดูหน้าเลยสักครั้งยังคุยกันมาตั้งหลายเดือน แต่ทำไมเวลานัดเจอกันทีไร ผมต้องเป็นฝ่ายที่แคร์กับอีกฝ่ายตลอดเลย เจอกันแล้วผมก็ทักหาพูดคุยเหมือนเดิม แต่เขาเหล่านั้นกลับหายไป อ่านไม่ตอบบ้าง หรือบางทีไม่อ่าน ไม่ตอบ หรือบล๊อคผมไปนั่นเอง บางทีเจอแบบนี้ซะทุกครั้งมันก็รู้สึกแย่เนอะ อยากทำแบบนี้บ้างแต่!!เพราะเรารู้ว่าคนที่โดนกระทำมันเจ็บมาก เราไม่ต้องการอะไรมากหรอก แค่เพื่อนแค่นั้นแหละ ถามว่าชีวิตจริงเรามีเพื่อนไหมก็มี แต่อยู่คนละที่ มีแฟน มีครอบครัว เขาก็อยู่กับแฟน กับครอบครัวของเขา เอาจริงๆเราก็เป็นคนเพื่อนน้อยด้วยแหละ บางทีเหมือนคนชาดความอบอุ่น เหงาตลอดเวลา เบื่อเวลาอยู่คนเดียว กระทู้นี้ด็ไม่มีไรมากแค่อยากระบาย เพราะชีวิตจริงคงไม่มีใครมานั่งฟังเรื่องไร้สาระจากผมสักเท่าไหร่ 😔😔

*** ขอบคุณทุกกำลังใจและทุกความเห็นนะครับ***

ตกใจมากที่มีคนมาแสดงความคิดเห็นเยอะขนาดนี้ เพิ่งเห็นว่าแชร์บนกระทู้เด็ด พันทิป ด้วย ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ดี และความจริงที่ผมต้องปรับปรุงตัวเองหลายๆอย่างนะครับ
หลายคนบอกว่าผมไม่ได้แสดงหน้าตาที่แท้จริงหรือเปล่า ผมใช้รูปของผมจริงๆคุยครับ และไม่ใช้แอปแต่งรูปใดๆด้วย เพราะผมมองว่าความจริงก็คือความจริง แต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกันว่าพอเจอแล้วทำไมต้องหาย ไม่หายได้ไหม คุยกันนานๆ ฮ่าๆๆๆ

อีกคำถาม จขกท เป็นเพศที่สามใช่ไหม ตอบครับ ใช่ครับ แต่ไม่ได้แสดงออก หรือทำตัวโดดเด่น เป็นคนบ้านๆธรรมดา