คุณเคยมีความรู้สึกแบบนี้มั๊ย?

เวลาทะเลาะกับคนที่เรารัก
สุดท้ายเหมือนเราจะเป็นฝ่ายชนะ
แต่กลับรู้สึกว่าตัวเองกำลังพ่ายแพ้

หลายครั้ง..เราหลงลืมไปว่า
ความสัมพันธ์ระหว่างเรากับคนข้างตัว
ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน พ่อแม่ คนรัก มันล้วนเริ่มต้น ถักทอขึ้นมา
จากความใกล้ชิด และความเข้าใจ จนกลายเป็นความเข้ากันได้
ถ้าเปรียบความสัมพันธ์เป็นเหมือนเกมๆหนึ่ง
เราจึงอยากให้คนเหล่านั้นมาอยู่ในทีมเดียวกัน มากว่าจะเป็นคู่แข่งกัน
เพราะเราเชื่อว่า พวกเขาจะเข้าใจเรา และคอยผลักดันเราไปยังเป้าหมายได้
หรือเป็นคนที่เราวางใจ ไว้ใจว่าจะคอยช่วยเหลือเราในวันที่เราลำบาก โดยไม่ทอดทิ้งกัน

เรารู้ว่าถ้าชีวิตเหมือนเกมสักเกม
เราคงเล่นมันเพียงลำพังคนเดียวไม่ไหว

แต่หลายครั้ง เมื่อมีเรื่องที่ไม่เข้าใจกัน เห็นต่างกัน หรือทำอะไรผิดใจกัน
มันกลับลุกลามใหญ่โตไปจนทำให้เราทะเลาะกัน
และวันนั้น เมื่อเราลืมตัว ปล่อยให้ความโกรธ และอยากเอาชนะเข้าครอบงำ
เราจะผลักไสคนที่เคยอยู่ร่วมทีมเดียวกับเรา ให้ไปยืนอยู่อีกฝั่ง ตรงข้ามกันกับเราโดยไม่รู้ตัว

เราปฏิบัติกับเพื่อนร่วมทีม เหมือนเป็นคู่แข่งที่ต้องเอาชนะ
คุณเคยเผลอทำแบบนั้นลงไปบ้างรึเปล่า?

บางครั้ง
ถ้าชีวิตเป็นเกม
เราก็หลงลืม เผลอตัวทำทุกอย่างเพียงเพื่อจะเอาชนะ
โดยไม่ได้ดูว่าคนที่เรากำลังเอาชนะอยู่นั้นเป็นใคร
กว่าจะรู้ตัวอีกที เราก็อาจจะเอาชนะคนๆนั้นได้แล้ว
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผล อารมณ์ หรือถ้อยคำรุนแรงอะไรก็ตามที่เราใช้มันมาทำร้ายอีกฝ่าย
เพียงเพราะชัยชนะที่เราอยากได้มา แต่สุดท้ายเราก็พบว่าเรายืนเป็นฝ่ายชนะอยู่ตรงนั้นเพียงลำพัง
คนที่เคยดีใจกับความสำเร็จของเรา ถูกเราผลักไสให้กลายเป็นคนแพ้ และเดินจากเราไปแล้ว

ถ้าชีวิตเหมือนเกม
บางครั้งเราชนะ..แต่เหมือนเราไม่ได้อะไรเลย
ไม่แม้กระทั่งความรู้สึกดีใจ หรือภูมิใจกับชัยชนะนั้น

นี่คือความพ่ายแพ้..ของคนที่อยากเอาชนะ

ถ้าชีวิตเป็นเหมือนเกม
เราต้องเริ่มจากการแยกแยะให้ออกก่อนว่า
เรากำลังลงแข่งกับใคร? คู่แข่งจริงๆ หรือคนที่รักเราที่อยู่ทีมเดียวกับเรา
และคอยสนับสนุนเรามาตลอด ถ้าเกิดมีความเห็นที่แตกต่างกัน
หรือมีเรื่องที่ทำให้ผิดใจกันกับคนข้างกาย
อย่าเผลอไปปฏิบัติกับเขาเหมือนเขาเป็นคู่แข่งโดยเด็ดขาด

เพราะทันทีที่เราเริ่มรู้สึกอยากเอาชนะ..เราจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ทันที
เพราะเราได้ทำลายความรู้สึกดีดี ของคนที่เคยยืนอยู่ข้างกันไปเรียบร้อยแล้ว

ถ้าเรามีเรื่องผิดใจกับคนรัก จงปรับความเข้าใจ
ไม่ใช่พยายามทำให้อีกฝ่ายเข้าใจเข้าใจเราอยู่ฝ่ายเดียว
แต่เราเองก็ต้องเข้าใจอีกฝ่ายด้วยเช่นกัน
กับคนในทีม..บางครั้งเราไม่จำเป็นต้องผลักไสเขาให้ไปยืนอยู่ในวงกลมของคนผิด
เพียงเพื่อเราจะได้ครอบครองพื้นที่ของคนถูกแต่เพียงผู้เดียวหรอก
เพราะไม่ว่าจะเป็นฝ่ายถูก หรือผิด ยังไงเราก็อยากจะมีกันและกัน เพื่อยืนอยู่ข้างๆกันไม่ใช่เหรอ?

อย่าให้ความรู้สึกว่าเราเป็นฝ่ายถูก ครอบงำ และทำให้เราเชื่อว่าอีกฝ่ายต้องเป็นคนผิด
บางครั้ง อาจไม่มีใครที่ทำผิด หรืออาจไม่มีใครที่ทำถูกเลยก็ได้
แต่สุดท้ายไม่ว่าเกมของชีวิตที่พลิกไปในทิศทางไหน
การผลักไสคนในทีมให้ไปยืนอยู่ในฝั่งของคู่แข่ง
ไม่เคยเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องเลยสักครั้ง

อย่าเริ่มต้นเป็นคนแพ้ เพียงเพราะใจอยากเอาชนะเลย