ส่วนตัวคิดว่าความสำเร็จของละคร “วัยแสบสาแหรกขาด” อย่างหนึ่งอยู่ตรงที่....
เมื่อเรื่องดำเนินไปถึงบทสุดท้าย ที่ละครทุกเรื่องต้องหยุดนำเสนอ จะเรียกว่าจบ หรืออวสาน ก็ตาม
คนดูหลายคนมักจะจินตนาการเรื่องราวต่อจากละครที่จบไป ซึ่งก็คงเป็นบทละครส่วนตัวของแต่ละคนไป
แต่... จะมีละครอยู่ไม่กี่เรื่องที่เมื่อส่งบทสุดท้ายตอนจบไปแล้ว กลับทำให้คนดูหันกลับมาอยู่ในโลกของความเป็นจริงมากขึ้น
กลับมาคิดอย่างมีสติ และใช้ปัญญา มองถึงชีวิตตัวเอง คนรอบข้าง และสังคม
และ “วัยแสบสาแหรกขาด” คือ หนึ่งในละครที่สร้างสรรค์ปัญญาให้คนดู ตั้งแต่เริ่มต้น จนหลังจบละครก็ยังคงกระตุ้นปัญญากันต่อไป...
ส่งบทสุดท้าย กรณีของ “ปุ่น” ถูกปล่อยให้คิดเป็นกรณีที่ 6 “วัยแสบสาแหรกขาด”
ที่นำเสนอได้อย่างเฉียบคม ทั้งกระแทก และท้าทายความคิดของคนดูเป็นอย่างมาก
เพิ่งจะรู้สึกว่า หลายตอนเรื่องได้นำเสนอปัญหาเด็กและเยาวชนที่ซ่อนอยู่ บนมุมมองของสังคมที่มองว่าเป็นเรื่องที่ปกติไว้
อย่างที่เราที่มัวแต่จดจอกับปัญหาหลักของเด็ก 5 คน ก็ละเลยกันไป...
“ปุ่น” เป็นภาพตัวแทนของเยาวชนที่ครอบครัว และสังคมตีกรอบ ว่าเด็กและเยาวชนที่ดีควรจะดำเนินชีวิตอย่างไร
เด็กกลุ่มนี้อยู่กระจายอย่างมากในสังคม และครูทรายก็บอกเป็นนัยกับคนดูที่เป็นพ่อแม่ ที่ควรหันกลับมามองการเลี้ยงดูเด็กๆบนความคาดหวังของตัวเองเกินไปหรือไม่
ถ้าย้อนกลับไปดู นาทีที่ 6.10 ภาพที่ครูทรายมองเห็นเด็กๆที่มากวดวิชาเรียนกันอย่างมากมาย
https://youtu.be/kABa2lWKRpY
ส่วนตัวเชื่อว่า ละคร “ปุ่น” คือหนึ่งในเด็กที่ดูเหมือนปกติ แต่มีบาดแผลซ่อนอยู่ในใจ และบาดแผลน่าจะเกี่ยวกับความคาดหวังของผู้ใหญ่ที่มีต่อการเลือกอนาคตของ ปุ่น ในด้านการเรียน
(เป็นเรื่องเดียวที่ตลอดทั้งเรื่องนำเสนอข้อมูลของปุ่นในด้านที่เป็นเด็กตั้งใจเรียน)
ฉากการคุยกันเรื่องอนาคตของการเรียนต่อ เวลา“ปุ่น” พูดถึงคณะที่จะเลือกเรียน อารมณ์ดูเปลี่ยนไปแบบซึมๆ
ไม่มีลักษณะของความกระตือรือล้น หรือมีความสุขเมื่อพูดถึงสิ่งที่จะเลือกเรียน ของเด็กที่เรียนดีเป็นพื้นฐาน
นาทีที่ 7.55
https://youtu.be/JGcZGaByUVs
หรือเลี่ยงที่จะคุยกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต
https://youtu.be/Gbp3Dr8-H88
เรื่องของ ปุ่น ทำให้เราต้องหันกลับมามองลูกหลานเราอย่างใส่ใจมากขึ้น ไม่ใช่เพียงยามเขามีปัญหา
เพราะปัญหาของเด็กและเยาวชน ก็เปรียบเหมือนยอดภูเขาน้ำแข็ง ยังมีอีกมากมายที่ซ่อนอยู่ใต้น้ำ
เด็กๆทุกคนจึงควรได้รับการใส่ใจ เข้าใจ ดูแล ปกป้องทั้งจากครอบครัว และสังคมอย่างเท่าเทียมกัน....
“วัยแสบสาแหรกขาด” จบ... แต่ ความคิด สติ ปัญญาของคนดูยังไม่ จบ...
เมื่อเรื่องดำเนินไปถึงบทสุดท้าย ที่ละครทุกเรื่องต้องหยุดนำเสนอ จะเรียกว่าจบ หรืออวสาน ก็ตาม
คนดูหลายคนมักจะจินตนาการเรื่องราวต่อจากละครที่จบไป ซึ่งก็คงเป็นบทละครส่วนตัวของแต่ละคนไป
แต่... จะมีละครอยู่ไม่กี่เรื่องที่เมื่อส่งบทสุดท้ายตอนจบไปแล้ว กลับทำให้คนดูหันกลับมาอยู่ในโลกของความเป็นจริงมากขึ้น
กลับมาคิดอย่างมีสติ และใช้ปัญญา มองถึงชีวิตตัวเอง คนรอบข้าง และสังคม
และ “วัยแสบสาแหรกขาด” คือ หนึ่งในละครที่สร้างสรรค์ปัญญาให้คนดู ตั้งแต่เริ่มต้น จนหลังจบละครก็ยังคงกระตุ้นปัญญากันต่อไป...
ส่งบทสุดท้าย กรณีของ “ปุ่น” ถูกปล่อยให้คิดเป็นกรณีที่ 6 “วัยแสบสาแหรกขาด”
ที่นำเสนอได้อย่างเฉียบคม ทั้งกระแทก และท้าทายความคิดของคนดูเป็นอย่างมาก
เพิ่งจะรู้สึกว่า หลายตอนเรื่องได้นำเสนอปัญหาเด็กและเยาวชนที่ซ่อนอยู่ บนมุมมองของสังคมที่มองว่าเป็นเรื่องที่ปกติไว้
อย่างที่เราที่มัวแต่จดจอกับปัญหาหลักของเด็ก 5 คน ก็ละเลยกันไป...
“ปุ่น” เป็นภาพตัวแทนของเยาวชนที่ครอบครัว และสังคมตีกรอบ ว่าเด็กและเยาวชนที่ดีควรจะดำเนินชีวิตอย่างไร
เด็กกลุ่มนี้อยู่กระจายอย่างมากในสังคม และครูทรายก็บอกเป็นนัยกับคนดูที่เป็นพ่อแม่ ที่ควรหันกลับมามองการเลี้ยงดูเด็กๆบนความคาดหวังของตัวเองเกินไปหรือไม่
ถ้าย้อนกลับไปดู นาทีที่ 6.10 ภาพที่ครูทรายมองเห็นเด็กๆที่มากวดวิชาเรียนกันอย่างมากมาย
https://youtu.be/kABa2lWKRpY
ส่วนตัวเชื่อว่า ละคร “ปุ่น” คือหนึ่งในเด็กที่ดูเหมือนปกติ แต่มีบาดแผลซ่อนอยู่ในใจ และบาดแผลน่าจะเกี่ยวกับความคาดหวังของผู้ใหญ่ที่มีต่อการเลือกอนาคตของ ปุ่น ในด้านการเรียน
(เป็นเรื่องเดียวที่ตลอดทั้งเรื่องนำเสนอข้อมูลของปุ่นในด้านที่เป็นเด็กตั้งใจเรียน)
ฉากการคุยกันเรื่องอนาคตของการเรียนต่อ เวลา“ปุ่น” พูดถึงคณะที่จะเลือกเรียน อารมณ์ดูเปลี่ยนไปแบบซึมๆ
ไม่มีลักษณะของความกระตือรือล้น หรือมีความสุขเมื่อพูดถึงสิ่งที่จะเลือกเรียน ของเด็กที่เรียนดีเป็นพื้นฐาน
นาทีที่ 7.55
https://youtu.be/JGcZGaByUVs
หรือเลี่ยงที่จะคุยกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต
https://youtu.be/Gbp3Dr8-H88
เรื่องของ ปุ่น ทำให้เราต้องหันกลับมามองลูกหลานเราอย่างใส่ใจมากขึ้น ไม่ใช่เพียงยามเขามีปัญหา
เพราะปัญหาของเด็กและเยาวชน ก็เปรียบเหมือนยอดภูเขาน้ำแข็ง ยังมีอีกมากมายที่ซ่อนอยู่ใต้น้ำ
เด็กๆทุกคนจึงควรได้รับการใส่ใจ เข้าใจ ดูแล ปกป้องทั้งจากครอบครัว และสังคมอย่างเท่าเทียมกัน....