ตามหัวข้อเลย
                         ก็ไม่มีไรมาก เพราะผมไม่ค่อยมีประสบการณ์นี้เรื่องคบๆ เลิกๆ กับเเฟนเหมือนคนอื่นเข้าน่ะครับเกิดมาเพิ่งมีเเฟนคนเเรก พอมีคนเเรกก็โดนของดีเลย55555  เริ่มกันเลยดีกว่า
ผมเรียนอยู่ รร.มัธยมเเห่งนึงในจังหวัดเชียงใหม่ครับ
เรา คบกัน ตอนนั้นผมอยู่ ม.3 หล่อนอยู่ ม.4 ครับเเต่เธอตอนนั้น ในความรู้สึกเเรก หล่อนก็เป็นผู้หญิงธรรมดาล่ะครับตอนนั้นผมก็เช่นกัน ต่างกันก็เริ่มคุย
หลังจากนั้นก็เริ่มคบกัน ถ้าพูดตรงๆ ตลอดเวลา 2 ปีกว่ามันดีมากๆเลย มากเเต่มันก็เป็นเเค่นิทานหลอกเด็กครับท่านผู้อ่านกระทู้โลกสีชมพูได้จบลงเเล้ว
(ลืมบอกไปว่าเราคบกันได้ 2ปี 6 เดือนกว่าๆ) เรื่องมันเกิดจากความไว้ใจครับตลอดเวลาที่เราคบกัน ตัวผมเองน่ะ จะตั้งกฏไว้กับตัวเองไว้อยู่สัก 3-4ข้อ
        คือ 1. จะไม่ค้นโทรศัพท์แฟนตัวเอง(เพราะไว้ใจไง)
             2. จะไม่ขอรหัส facebook
                        (เเต่หล่อนกับเป็นคนบังคับผมให้บอกรหัส facebook ผมเพื่อที่จะเช็คว่าคุยกะใครมั้งผมก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะไว้ใจไง)
             3. จะไม่ถามเรื่องเงินๆทองๆ ถ้าไม่มีโอเค มื้อนี้เราเลี้ยง ครบรอบเดือนนี้เองถ้าเธอไม่มี
             4.จะไม่เซ้าซี้ เธอ  เรื่องนั้นเรื่องนี้เเค่ไปไหนก็บอกด้วยถึงบ้านก็โทรหาเเค่นั้น
                  เล่าต่อน่ะครับที่ผมบอกไว้ข้างต้นว่า 'หล่อนหล่อนก็เป็นผู้หญิงธรรมดาล่ะครับตอนนั้นผมก็เช่นกัน' ก็คือตอนนั้น นึกภาพตามน่ะครับผมก็เป็นเเค่เด็กผอมๆ เเห้งหน้าๆดำๆ เเต่เธอตอนนั้นก็ไม่ได้เเย่มาก ก็ถือว่าน่ารักล่ะครับ สวย ขาว ตาโต พอเริ่มคบกันช่วงครบ 1 ปี พอผมจะขึ้น ม.4  ก็ต้องหล่อมั้งใช่มั้ยล่ะ 555ตอนนั้นก็เริ่มรักษาหน้า สิว คล้ำ สิว ดูเเล ตัวเองไม่ได้อวยตัวเองน่ะครับเริ่มดูดีขึ้นมาจากเดิมเยอะมาก จนมีรุ่นพี่ ม.5-6 เริ่มแอดเฟส ทักมาบ้างไรบ้าง
(ไม่ได้เกินไปน่ะครับมีรุ่นพี่ผู้หญิงบ้างคนชวนผมไปนั่งที่บ้านเอาง่ายๆ ไปมี sex ล่ะครับมาชวนผมเเต่ผมก็ปฏิเศษไปเพราะเรารักเเฟนคนนี้มาก)
เเละเรื่องนี้ผมก็ไม่ได้บอกเเฟนกลัวเขาคิดมาก ถ้าตอนนั้นมี ผญ. มาอ่อยผมขนาดนี้ถ้าผมก็ไปน่ะเเต่ไม่ให้เเฟนรู้ก็ได้น่ะเเค่สนุกๆ น้ำเเตกก็แยกทางก็ได้
(ขออณุญาตที่ใช่คำพูดน่าเกลียดน่ะครับ) ตอนนั้นผมก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะถึงเราจะดูดีขึ้นมามากเเค่ไหนเเต่เราก็มีคนรักของเราซึ่งเราจะไม่นอกใจอยู่เเล้ว เเต่ทางกลับกันหล่อนในตอนนั้น ก็เริ่ม ไม่น่ารักอย่างเก่า น่ามีสิวเต็ม หน้าดำ คล้ำเสีย(จนเวลาผมเดินคู่กะหล่อนใน รร.จนผมได้ยินคนนินทาว่า ผญ.คนนี้ไม่เหมาะสมกับผมเลย)  
                                              ในความรู้สึกตอนนั้นผมอยากไปต่อยน่ามันมากถึงจะเป็นผู้หญิงก็ตามเถอะ อะไรว่ะนี้มันเเฟนกูยิ้มไรด้วยกูรักขอกู
            (คิดในใจน่ะครับ)เเต่ผมก็บอกกะเเฟนว่าเห้ยไม่เป็นไร ก็เเค่ขี้ปากคนอย่าไปสนใจ หล่อนในตอนนั้นก็มีเศร้าๆบ้าง
เเต่พอเวลาผ่านมาจบครบรอบ 2 ปี เธอก็เริ่มมีท่าทีเปลี่ยนไป จากเดิมเคยโทรหาผมทุกคืนผมโทรหาหล่อน เราโทรหาทุกคืนก่อนนั้น
(คือเราตั้งกฏไว้ว่าจะสลับบกันเติมโปรโทรศัพท์ทุกเดือนเพราะเธอบอกว่าไม่ชอบเเชทคุยกัน อยากโทรคุยกันมากกว่ามันได้อรรถรสกว่า ผมก็ยอมอยากทั้งๆ ที่โทร facebook ก็ได้นิฟรีด้วยเเต่เธอบอกว่าไม่ชอบ โอเคๆ ผมก็ยอม เราคุยกันแบบโทรมาตลอดจนครบรอบ 2 ปี) เล่าต่อน่ะครับเดี๊ยวจะ งง
                                               พอหลังจากนั้น พอหล่อนท่าทางเปลี่ยนไป เพราะปรกติถ้าผมไม่โทรไปหาหล่อนก็จะงอน เเล้วเราทะเลาะกัน
เเต่หล่อนก็บอกว่าไม่เป็นไรช่วงนี้เราอยากนอนเร็ว(เเต่ตี1ตี2ยังออน facebook) มาเรื่อยๆจะผมก็เริ่มสงสัยเเต่ก็ไม่ได้คิดอะไรหลังจากที่โทรหาทุกคืนๆ วันนี้คุย พรุ่งนี้ไม่ได้คุย มาเรื่อยๆ ผ่านไปหลายเดือนก็ไม่ได้เเค่โทหากัน(ยังเรียกว่าเเฟนอยู่มั้ย)ในระหว่างนั้นเราก็เเค่ เเชทกันคำสองก่อนนอน ประมาณว่า
นอนก่อนน่ะเเค่นี้น่ะเเลว้ก็เเยกย้าย จนมาถึง จุดเปลี่ยนครั้งสำคัญเลยครับ ช่วง 2 ปีเดือนที่ 6 เธอได้โทรบอกเลิกผมเพราะอยากอยู่คนเดียว ผมก็ช้ำไปพักใหญ่เลย เอาง่ายๆ อกหักล่ะครับ เเต่พอหลังจากนั้น 1เดือนเเต่หล่อนกลับโทรมาผมด้วยท่าทีอยากกลับไปคบกันเหมือนเดิม บลาๆ เเต่รู้มั้ยว่าทำไมผมจึงไม่อยากกลับไปเป็นแฟน กับหล่อน
                                              จุดพีคมันอยู่ตรงนี้ล่ะครับตั้งใจอ่านดีๆเพราะก่อนที่ผมโสดมาได้เดือน 2 ระหว่างที่กลับบ้านหลังเลิกเรียนผมก็แอบเห็น หล่อนก็ซ้อน มอไซไปกับผู้ชายหลายต่อคนครับเเต่มีอยู่เหตุการณ์นึงหล่อนดันเห็นผมมองหล่อนอยู๋ต่างคนต่างสบตากันเเลว้เธอก็หันหน้านี้ผมไปเเละหลัง
ผมก็สืบมากับรุ่นน้องเพื่อนต่างห้องเเต่ก็ไม่ได้บอกไปตรงๆน่ะครับ ผมกำลังสืบเรื่องนี้อยู่ ก็เเกล้งถามว่าๆ
                      * (คุยกะเพื่อนต่างห้อง)
              ผม: เห้ยๆกูเห็น msx ของพี่ ม.6 คนนึงคันสีเหลืองอ่ะที่มีสติ๊กเกอร์ลายไทยๆสวยๆอ่ะรู้จักป่ะว่ะของใคร
เพื่อนต่างห้อง: อ้อๆ ของพี่ B ม.6 นั้นไง(ชื่อสมมุติ)  
              ผม: อ้อ เออๆ เชี้ย สวยดีว่ะเดี๊ยวกูว่าจะเอาไปเเต่งเหมือนกัน

นั้นล่ะครับก็คือมอไซที่หล่อนซ้อนไปกับผู้ชาย เเละยังมีอีกหลายต่อหลายคน
เเละมีรุ่นน้องที่รู้จักผมก็มาถามผมว่า
                                        รุ่นน้อง: พี่ๆ พี่เลิกกะเเฟนพี่เเล้วหรอ
                                        ผม: อ่าๆใช่ๆ สักพักเเล้วทำไมหรอ
                                        รุ่นน้อง: อ้อคือหนูอยากจะปรึกษาพี่อ่ะ คือหนูอ่ะเล่น facebook เเฟนหนูอยู่เเลว้เเฟนเก่าพี่ก็ทักมา เเต่เเฟนหนูก็บอกน่ะว่าเเฟนเก่าพี่ทักไปหามันมันก็มาบอกหนูว่าไม่ได้แอบคุยกันไม่มีอะไรจริงๆ จนหนูต้องเล่นเฟสเเฟนหนู เเทน พูดตรงๆน่ะพี่เหมือนเเฟนเก่าพี่อยากจะมาอ่อยเเฟนหนูอ่ะ จนหนูดูทรงว่าเเฟนเก่าพี่จะมาขอเเฟนหนูคบด้วยหนูก็ใช้ facebook ลบเพื่อนไปเลย
                                          ผม : (ก็มีท่าทีอึ้งไปสักพักนึง)ก็อ่อๆ เออๆ พี่ไม่รู้สิพี่เลิกกันนานเเล้ว
                                       รุ่นน้อง:ค่ะๆ ขอบคุณมากพี่

                                    ซึ้งท่าเอาเรื่องมาประติประต่อกัน
                            คือ หล่อนนั้นจะใช้คำว่าอะไรดียิ้ม ยังน้อยไปด้วยซ้ำ (เล่าต่อจากที่หล่อนโทรมาหาขอคืนดีน่ะครับ)
                              ผมก็บอกปัดไปว่าเราเป็นเพื่อนกันดีเเล้ว พอเหอะ เเค่นี้ดีกว่ากับไปคบกันมันไม่เวิร์คหรอก คุยกันได้สักพักนึงเราก็ตกลงกันเป็นเพื่อนกัน(เเต่ในหัวผมสืบเรื่องทั้งหมดมาหมดเเล้ว) ก่อนวางสายหล่อนก็มาถามว่าเออๆ วันนั้นเห็นอยู่หน้า รร.จะกลับบ้านหรอ
                                                       ผม: อ้อๆ ใช่ๆ
                                                       หล่อน : วันนั้นเราไปทำรายงานกะไอ่ B(ชื่อสมมุติ) เเต่ท่านผู้อ่านรู้มั้ยว่าเพื่อนผู้ชายของหล่อนนั้นผมเคยเห็น                 หน้าทุกคนเเต่ไอ่ B นี้ไม่ใช่เพื่อนผู้ชายในห้องหล่อนเลย
                                                        ผม: อ้อๆ อ่าๆ งั้นเราลงไปกินข้าวล่ะน่ะ
นั้นล่ะครับผมก็ไม่ได้ ด่าเธอประมาณว่าอย่ามายิ้ม เลยนู้นนี่นั้น เเตผมก็หัวเราะในใจพร้อมกับอาการเจ็บปวดอีกครั้ง
ท่านผู้อ่านก็คง งง ใช่มั้ยครับว่าทำไม ผมมั่นใจว่าหล่อนไปได้เสียกับไอ่ B(ชื่อสมมุติ)
        *ก็เรื่องมีอยู่ว่า
ผมก็ไปปรึกษากะรุ่นพี่คนนี้ เรื่องนี้ล่ะครับก็เล่าให้ฟังทั้งหมดอย่างที่ผมเล่าให้ท่านผู้อ่านกระทู้ในข้างต้นล่ะครับ
(บอกไว้ก่อนน่ะครับรุ่นพี่คนนี้ที่คุยกันทุกมีไรก็ปรึกษา ไปเที่ยวกินเหล้าก็ไปด้วยกัน ก็สนิทพอสมควร)
เเล้วรุ่นพี่ผมก็เป็นเพื่อนข้างห้องกับไอ่ B(ชื่อสมมุติ) นั้นล่ะครับ
                                                  ผม : เออๆ พี่ๆ รู้จัก ไอ่ B(ชื่อสมมุติ) ใช่ป่ะ
                                                  รุ่นพี่: อ่าๆ ใช่ๆ
                                                  ผม  : เออๆ เพื่อนพี่ไอ่ B(ชื่อสมมุติ) ขับ msx สีเหลืองป่ะ
                                                  รุ่นพี่: อ่าๆ นั้นล่ะผมเห็นแฟนเก่ามันซ้อนไปกับไอ่ B(ชื่อสมมุติ)เพื่อนพี่อ่ะ
                                          ผมก็เปิดประเด็นตอนนั้นเลยว่า เเฟนเก่าผมกับไอ่ B(ชื่อสมมุติ)เพื่อนพี่อ่ะ ได้กันเเล้วใช่มั้ย
                                                  รุ่นพี่ : ก็บอก อืมใช่ๆ พี่ได้ยินพวกมันคุยกัน
                                                    ผม : ก็อ้อๆ เออๆ เเค่นั้นล่ะพี่ เพราะผมไม่ได้สนใจมันเล้ว
                                                  รุ่นพี่ : เออๆ ดีเเล้ว อย่าไปสนใจกูเเค่ไม่อยากบอกเฉยๆ กลัวเสียใจ(เขารู้เเต่ไม่พูด)
                                                    ผม : ผมโอเคดี ตอนนั้นนี้ผมก็มี ญ คุยปล่อยมันไปเหอะของเก่า (ในใจนี้หัวสลายไปเรียบร้อยเเล้ว)
ณ. ปัจจุบัน เราต่างคนก็มี facebook ด้วยกันเเต่ไม่ได้คุยกัน เเต่มีไว้เป็นเพื่อนเฉยๆ อยากบอกท่านผู้อ่านว่าตอนนี้หล่อนมีผัวใหม่ซึ่งผัวหล่อนนั้นหน้าไม่ซ้ำกับผู้ชายที่หล่อนซ้อน มอไซไปเลย เเล้วมีกันถ่ายรูปตอนนอนกันด้วย เหอะๆ ยิ้มจริงๆ (รอเรือ ไม้เอก สระอา นอหนู จริงๆ)
เเต่ก็เอาเหอะ อดีตก็คืออดีตถือว่าเป็นบทเรียน
                                                      
                             นั้นล่ะครับท่านผู้อ่าน เรื่องก็มีอยู่อย่างนี้ล่ะยาวไปนิดหน่อยเเต่บอกเลยว่าเป็นประสบการณ์จริงที่พอมีรักครั้งเเรกก็เจอของเเรงซะเลย

                                  อัตเดทชีวิตตอนนี้หน่อยน่ะครับ ตอนนี้แผลใจมันได้เเห้งไปเเล้วเเต่ก็ยังเป็นรอยแผลเป็นอยู่ เเต่ก็ทำให้รู้เลยว่าโลกมันไม่ได้สวยเเต่มันเลวร้ายกว่าที่ท่านผู้อ่านคิด หลายๆ คนที่อ่านอาจจะเจอหนักกว่าผมจนกระทู้ผมนี้เล็กน้อยไปเลย เเต่ผมพูดเลยน่ะว่าหล่อนพลาดไปเเล้วที่ทิ้งผมไป เพราะผมเป็นคนรักใครรักจริงๆ ฮิ้วๆ 5555(พูดจริงๆน่ะ)
ชีวิตน่ะตอนนี้ผมโอเค มาก อยากทำไรก็ได้ทำมีเวลาส่วนตัวเป็นของตัวเอง อีกอย่างปีนี้จะขึ้น ม.5 ล่ะจะเข้ามหาลัยล่ะอีกไม่นาน เอาเวลาไปทุ่มกับเรื่องเรียนดีกว่าเพื่ออนาคตที่ดีของ เเละที่สำคัญทำให้พ่อเเม่ภูมิใจด้วย
เเต่ก็ยังไม่กล้ามีเเฟนครับ แผลมันยังมีรอยอยู่เเต่คงไม่นานเดี๊ยวก็หาย เดี๊ยวเข้าไปมหาลัยก็มีน่ารักเยอะเเยะ (เอิ๊กๆ5555)
ถึงตอนนี้ผมไม่ใช่ไม่เชื่อว่า รักเเท้มันไม่มีจริงน่ะครับ เเต่มันยังไม่ถึงเวลาของมัน ผมเชื่อยังงี้ ธรรมดาเนอะ คนประสบการณ์น้อยอย่างผม5555555
ยังไงก็ขอฝากคุณผู้หญิงๆ หลายคนที่เป็นอย่างหล่อนด้วยน่ะครับ  อย่าทำให้คนรักของคุณเสียใจเลย ใครที่เลิกกับเเฟนก็ยังอย่าไปเสียใจครับอย่าไปเเคร์มันไม่ใช่พ่อเเม่เรา ทำอนาคตตัวเองให้ดีดีกว่าเดี๊ยว ผญ.ดีๆก็เข้ามาในชีวิตเอง ขอฝากไว้ด้วยน่ะครับ
ขอบคุณครับที่เสียเวลามาอ่าน ขอบคุณมากครับ
                                                      ปล. เพิ่งเขียนกระทู้ครั้งเเรกเขียนติดกันไปหน่อยก็ขออภัยเน้อออ