แม่เราเล่นเฟซบุ๊คค่ะ เลยได้เห็นชีวิต "ลูกหนี้ในคราบของเพื่อน" ของเราหลายคน โพสต์แบบชีวิตดี๊ดี อยู่ดี กินดี เข้าผับบาร์ เที่ยวทั้งในประเทศ ต่างประเทศ คือโพสต์กันแบบรัว ๆ ยังกะว่าใครโพสต์มากกว่า คนนั้นชนะ -*- จนแม่เราเอามาแขวะเราทำนองว่า "ลูกหนี้เอ็งแต่ละคนเค้าอยู่ดีกินดีกว่าเอ็งอีก แล้วยังจะมีหน้าตอllxลไปเป็นเจ้าหนี้เค้า" ก็แอบเจ็บเบา ๆ ค่ะ ไม่อยากพูดไรมาก เดี๋ยวแม่ซ้ำ 55555

ที่มาโพสต์นี่อารมณ์ประมาณสงสัยปนขำค่ะ ไม่ดราม่ากันนะคะ อ่านดี ๆ จะรู้ว่าไม่ได้ตำหนิใคร ถ้าตำหนิก็คงต้องตำหนิตัวเอง เพราะก็เห็นแก่เพื่อนมากไป ส่วนที่แม่เราแขวะนี่ก็แขวะขำ ๆ ค่ะ เพราะแม่เราเองก็โดนเหมือน ๆ กัน เจอแต่ลูกหนี้เหนียวหนี้ เลยกลายเป็นเรื่องที่ถ้าได้บ่นให้กันฟังก็ต้องมีขำอ่ะค่ะ ครอบครัวเราไม่ได้มีมากค่ะ แต่ไม่เป็นหนี้ แค่พอมีกินมีใช้ แต่พอเพื่อนเดือดร้อนมาก็อดสงสารไม่ได้ เห็นแก่ความเป็นเพื่อน ถึงจะไม่อยากให้ยืมแต่ก็ต้องยอมเพราะคนที่พร้อมจะเป็นลูกหนี้จะมีไม้เด็ดเสมอคือ "สัญญาว่าจะคืนภายในเมื่อนั่นเมื่อนี่ ไม่เอาความเป็นเพื่อนมาแลกหรอก" จากประสบการณ์ส่วนตัว คนที่เดือดร้อนจริง ๆ จะยืมแค่หลักพัน เพราะกลัวไม่มีคืน และไม่มีกำหนดเวลา บอกแค่ว่าถ้ามีแล้วจะรีบคืนให้นะ ผ่านไปหลายปีก็ยังไม่ได้คืน เราก็ไม่ทวงนะ เพราะเรารู้ว่าเดือดร้อนจริง นาน ๆ จะโผล่มาให้เห็นหน้าซักที เห็นกี่ทีก็ยังลำบากอยู่ เราก็ไม่ได้ว่าไร แต่ส่วนคนที่เดือดร้อนไม่จริงจะยืมหลักหมื่น พร้อมกับระบุว่าสิ้นเดือนคืน ประมาณว่ารอเงินเดือนออก แต่เอาเข้าจริงก็ไม่รู้สิ้นเดือนไหน เราก็ไม่อยากทวงพร่ำเพรื่อ ก็จะรอดูด้วยว่าจะรับผิดชอบคำพูดตัวเองกันได้มากน้อยแค่ไหน จะรับผิดชอบกับน้ำใจที่เพื่อนมีให้มั้ย ก็เพราะมัวแต่รอดูนี่แหละค่ะ เลยได้เห็นเค้าอัพเดทชีวิตกันให้ดูผ่านเฟซบุ๊คบ่อย ๆ ถึงได้กลายมาเป็นเรื่องให้แม่มาแขวะมาขำกันอยู่

*** มา Edit เพื่อเพิ่มข้อความในย่อหน้าที่ 2 ค่ะ ***