สังเกตุทุกครั้งที่เดินทางโดยสายการบิน คนจะออกันเข้าแถวขึ้นเครื่องตั้งแต่แอร์ยังไม่เรียกเลย
ครั้งนี้เราไปญี่ปุ่นโดยโลว์ครอส ขาไปตั๋วธรรมดา ขากลับตั๋วบิสิเนส ทีมเรามีสี่คน
ขาไป ตั๋วของเราแถวที่ 39 ทางเจ้าหน้าที่ได้เรียกแถวหลังประมาณ 30-50 ขึ้นเครื่องก่อน แล้วตอนนั้นคนก็เข้าแถวจนยาวแล้ว
แต่เราก็สังเกตุว่าแถวมันไม่ขยับเลย จนเจ้าหน้าที่เรียก 30-50 ให้ขึ้นเครื่องอีกครั้ง
ปกติจะมีเจ้าหน้าที่ฉีกตั๋ว 2 ฝั่ง คือ ฝั่งซ้ายกับฝั่งขวา
เราเข้าแถวอยู่ฝั่งขวา แต่เราชะโงกดูก็เห็นฝั่งซ้าย เจ้าหน้าที่ยืนรอฉีกตั๋วโดยไม่มีคนเข้าไป (คนที่ยืนรอแถวหน้าๆคงไม่ใช่คิวที่เรียก)
จึงตัดสินใจนำทีมเดินตัดคิวเข้าไปทางฝั่งซ้ายเลย เจ้าหน้าที่ดูตั๋วเห็นว่าเป็นคิวที่เรียกก็ฉีกตั๋วให้พวกเราเข้าไปได้
พวกเราเข้าไปเรียงกัน 3 คน อ้าว..น้องคนที่สี่ทำไมยังไม่เข้ามา
ปรากฎว่าเธอโดนผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนรอในแถวฝั่งขวาด้านหน้าพวกเราสกัดไว้ค่ะ ได้ความในภายหลังว่าเขาด่าเธอและพวกเราว่าลัดคิว เขาก็อยู่ในหมวดที่นั่ง 30-50 เหมือนกัน และกำลังยืนรอคิวเพื่อจะเข้าเครื่อง (แต่พวกเราที่เข้ามาแล้ว เห็นชัดเจนค่ะว่าฝั่งขวา ก็เหมือนกับฝั่งซ้าย คือคนที่อยู่ในแถวคนแรกๆ ไม่ใช่คิวที่เรียก แอร์จึงยังไม่ให้เข้า แถวมันจึงไม่ขยับเลย) ผู้ชายคนนั้นก็ตั้งหน้าตั้งตาอบรมน้องเราอย่างเดียวจนไม่สังเกตุสังกาอะไรเลย
หลังจากพวกเราเข้ามา ก็มีอีกสองสามกลุ่มเข้ามาทางฝั่งซ้าย ส่วนฝั่งขวาก็ยืนรอกันอยู่อย่างนั้นแหละ
แอร์เรียกแถว 30-50 ให้ขึ้นเครื่องอีกครั้ง ตอนนี้เห็นคนที่อยู่กลางๆแถว 4-5 คนชูตั๋วโบก ว่าพวกเขาเป็นแถวที่เรียกนะ แล้วเดินตัดคิวเข้ามา
ผู้ชายคนนั้นและน้องเราก็ยังกำลังถูกอบรมอยู่ โดยไม่สังเกตุสังกาอะไรเลย !!!!
เมื่อคนสุดท้ายของกลุ่มที่โบกตั๋วเข้ามาแล้ว แอร์ก็ให้ทุกที่นั่งขึ้นเครื่องได้
แถวฝั่งขวาจึงเริ่มขยับ ผู้ชายคนนั้นยุติการอบรม และน้องเราต้องถอยไปเข้าแถวใหม่(หลังสุดเลยค่ะ)
ขากลับจากญี่ปุ่น ตั๋วของเราเป็นแบบบิสิเนส ซึ่งได้สิทธิ์ในการขึ้นเครื่องก่อน และตอนนี้แอร์ไม่ได้ใช้ภาษาไทยในการประกาศแถวเรียกขึ้นเครื่อง
สภาพเหมือนขามาเลย คนออเข้าแถวรอขึ้นเครื่องตั้งแต่แอร์ยังไม่ได้ประกาศ
วันนั้นคงจะมีกรุปทัวร์อยู่ด้วย และไกด์ทำหน้าที่ดีมาก เธอช่วยประกาศเป็นภาษาไทยเลยค่ะว่า "เอ้า เด็กกับคนแก่ ขึ้นเครื่องก่อนนะค่ะ"
กลุ่มแรกที่แอร์ให้ขึ้นเครื่องก่อนคือ คนนั่งวีลแชร์ เด็กและคนชรา
ขณะที่แอร์กำลังให้บริการคนกลุ่มนี้ขึ้นเครื่อง พวกเราสี่คนก็เดินอ้อมแถวมารอด้านหน้า พร้อมสายตาพิฆาตของผู้หญิงคนหนึ่งที่จ้องตั้งแต่พวกเราเดินมา จนมารอด้านหน้าอีกหลายนาทีกว่าแอร์จะจัดให้กลุ่ม priority ขึ้นเครื่องเสร็จ
หลังจากนั้น เจ้าหน้าที่ก็ประกาศเป็นภาษาอังกฤษ พร้อมกับเอาป้ายแถว 1-5 ไปปิดที่บอร์ดเพื่อเรียกกลุ่มบิสิเนสขึ้นเครื่อง
เราก็ไปดูที่ป้ายเพื่อความแน่ใจ ว่าใช่คิวเราแล้ว จึงตัดแถวเข้าไป พร้อมสายตาพิฆาตของหญิงคนเดิม
แล้วอาจมีเสียงโวยวายเล็กๆ จนไกด์เธอต้องประกาศเป็นภาษาไทย "ตั๋วพิเศษค่ะ ได้เข้าก่อน ต้องเสียเงินเพิ่มค่ะ"
ที่เล่ามา ก็เผื่อว่าใครที่เคยเข้าคิวเป็นคนแรกๆ แต่ไม่ใช่คิวเราที่จะขึ้นเครื่อง ช่วยกันสักนิดเพื่อจะได้ไม่เข้าใจผิดกัน
เช่น แทนที่จะยืนตรงหรือจับกลุ่มจนชวนเข้าใจว่ากำลังรอคิวตัวเองเพื่อขึ้นเครื่อง ก็เอี้ยวตัวเป็นยืนตะแครงทำนองเปิดทาง
เพื่อสื่อให้คนข้างหลังเข้าใจได้ว่า ผ่านคุณไปขึ้นเครื่องได้ อะไรทำนองนี้
ถ้าร่วมด้วยช่วยกันทำนองนี้ ก็คงจะดีไม่น้อย
เข้าแถวรอขึ้นเครื่อง ถ้าไม่ใช่คิวเรา ส่งสัญญาณกันหน่อยจะดีไหม
ครั้งนี้เราไปญี่ปุ่นโดยโลว์ครอส ขาไปตั๋วธรรมดา ขากลับตั๋วบิสิเนส ทีมเรามีสี่คน
ขาไป ตั๋วของเราแถวที่ 39 ทางเจ้าหน้าที่ได้เรียกแถวหลังประมาณ 30-50 ขึ้นเครื่องก่อน แล้วตอนนั้นคนก็เข้าแถวจนยาวแล้ว
แต่เราก็สังเกตุว่าแถวมันไม่ขยับเลย จนเจ้าหน้าที่เรียก 30-50 ให้ขึ้นเครื่องอีกครั้ง
ปกติจะมีเจ้าหน้าที่ฉีกตั๋ว 2 ฝั่ง คือ ฝั่งซ้ายกับฝั่งขวา
เราเข้าแถวอยู่ฝั่งขวา แต่เราชะโงกดูก็เห็นฝั่งซ้าย เจ้าหน้าที่ยืนรอฉีกตั๋วโดยไม่มีคนเข้าไป (คนที่ยืนรอแถวหน้าๆคงไม่ใช่คิวที่เรียก)
จึงตัดสินใจนำทีมเดินตัดคิวเข้าไปทางฝั่งซ้ายเลย เจ้าหน้าที่ดูตั๋วเห็นว่าเป็นคิวที่เรียกก็ฉีกตั๋วให้พวกเราเข้าไปได้
พวกเราเข้าไปเรียงกัน 3 คน อ้าว..น้องคนที่สี่ทำไมยังไม่เข้ามา
ปรากฎว่าเธอโดนผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนรอในแถวฝั่งขวาด้านหน้าพวกเราสกัดไว้ค่ะ ได้ความในภายหลังว่าเขาด่าเธอและพวกเราว่าลัดคิว เขาก็อยู่ในหมวดที่นั่ง 30-50 เหมือนกัน และกำลังยืนรอคิวเพื่อจะเข้าเครื่อง (แต่พวกเราที่เข้ามาแล้ว เห็นชัดเจนค่ะว่าฝั่งขวา ก็เหมือนกับฝั่งซ้าย คือคนที่อยู่ในแถวคนแรกๆ ไม่ใช่คิวที่เรียก แอร์จึงยังไม่ให้เข้า แถวมันจึงไม่ขยับเลย) ผู้ชายคนนั้นก็ตั้งหน้าตั้งตาอบรมน้องเราอย่างเดียวจนไม่สังเกตุสังกาอะไรเลย
หลังจากพวกเราเข้ามา ก็มีอีกสองสามกลุ่มเข้ามาทางฝั่งซ้าย ส่วนฝั่งขวาก็ยืนรอกันอยู่อย่างนั้นแหละ
แอร์เรียกแถว 30-50 ให้ขึ้นเครื่องอีกครั้ง ตอนนี้เห็นคนที่อยู่กลางๆแถว 4-5 คนชูตั๋วโบก ว่าพวกเขาเป็นแถวที่เรียกนะ แล้วเดินตัดคิวเข้ามา
ผู้ชายคนนั้นและน้องเราก็ยังกำลังถูกอบรมอยู่ โดยไม่สังเกตุสังกาอะไรเลย !!!!
เมื่อคนสุดท้ายของกลุ่มที่โบกตั๋วเข้ามาแล้ว แอร์ก็ให้ทุกที่นั่งขึ้นเครื่องได้
แถวฝั่งขวาจึงเริ่มขยับ ผู้ชายคนนั้นยุติการอบรม และน้องเราต้องถอยไปเข้าแถวใหม่(หลังสุดเลยค่ะ)
ขากลับจากญี่ปุ่น ตั๋วของเราเป็นแบบบิสิเนส ซึ่งได้สิทธิ์ในการขึ้นเครื่องก่อน และตอนนี้แอร์ไม่ได้ใช้ภาษาไทยในการประกาศแถวเรียกขึ้นเครื่อง
สภาพเหมือนขามาเลย คนออเข้าแถวรอขึ้นเครื่องตั้งแต่แอร์ยังไม่ได้ประกาศ
วันนั้นคงจะมีกรุปทัวร์อยู่ด้วย และไกด์ทำหน้าที่ดีมาก เธอช่วยประกาศเป็นภาษาไทยเลยค่ะว่า "เอ้า เด็กกับคนแก่ ขึ้นเครื่องก่อนนะค่ะ"
กลุ่มแรกที่แอร์ให้ขึ้นเครื่องก่อนคือ คนนั่งวีลแชร์ เด็กและคนชรา
ขณะที่แอร์กำลังให้บริการคนกลุ่มนี้ขึ้นเครื่อง พวกเราสี่คนก็เดินอ้อมแถวมารอด้านหน้า พร้อมสายตาพิฆาตของผู้หญิงคนหนึ่งที่จ้องตั้งแต่พวกเราเดินมา จนมารอด้านหน้าอีกหลายนาทีกว่าแอร์จะจัดให้กลุ่ม priority ขึ้นเครื่องเสร็จ
หลังจากนั้น เจ้าหน้าที่ก็ประกาศเป็นภาษาอังกฤษ พร้อมกับเอาป้ายแถว 1-5 ไปปิดที่บอร์ดเพื่อเรียกกลุ่มบิสิเนสขึ้นเครื่อง
เราก็ไปดูที่ป้ายเพื่อความแน่ใจ ว่าใช่คิวเราแล้ว จึงตัดแถวเข้าไป พร้อมสายตาพิฆาตของหญิงคนเดิม
แล้วอาจมีเสียงโวยวายเล็กๆ จนไกด์เธอต้องประกาศเป็นภาษาไทย "ตั๋วพิเศษค่ะ ได้เข้าก่อน ต้องเสียเงินเพิ่มค่ะ"
ที่เล่ามา ก็เผื่อว่าใครที่เคยเข้าคิวเป็นคนแรกๆ แต่ไม่ใช่คิวเราที่จะขึ้นเครื่อง ช่วยกันสักนิดเพื่อจะได้ไม่เข้าใจผิดกัน
เช่น แทนที่จะยืนตรงหรือจับกลุ่มจนชวนเข้าใจว่ากำลังรอคิวตัวเองเพื่อขึ้นเครื่อง ก็เอี้ยวตัวเป็นยืนตะแครงทำนองเปิดทาง
เพื่อสื่อให้คนข้างหลังเข้าใจได้ว่า ผ่านคุณไปขึ้นเครื่องได้ อะไรทำนองนี้
ถ้าร่วมด้วยช่วยกันทำนองนี้ ก็คงจะดีไม่น้อย