เราคนนึงที่เคยเป็นแบบนั้น

ขอบอกว่า มันกดดันมาก และตลอดเวลามีแต่ความกังวล ความเครียด และน้อยใจตลอดเวลา
เพราะเราแอบชอบเค้าข้างเดียว แต่ต้องเสแสร้งทำเป็นปรกติ  ทั้งที่ภายในใจมีความคาดหวังตลอดเวลา คาดหวังอยากให้เค้าทำอย่างนั้นอย่างนี้กับเราบ้าง แต่พอเค้าไม่ได้เป็นอย่างที่เราคาดหวัง ก็เศร้า นอยส์ จิตตก และพอถึงจุดหนึ่งที่เราเก็บกดความรูสึกนั้นต่อไปไม่ไหว มันจะระเบิดออกมาทีเดียว หรือบางราย อาจเป้นลักษณะชวนทะเลาะบ่อยๆ แง่งอน ประชดประชันบ่อยๆ จนอีกฝ่ายเริ่มเพลีย เริ่มเบื่อและตีจากไป

เรื่องแบบนี้ถ้าเราหักห้ามใจตัวเองไม่ได้ ขอบอกเลยว่าจบไม่สวยแน่ๆครับ

ถ้าไม่อยากเป็นแบบนั้น เราต้องเป็นฝ่ายหยุดครับ ในเมื่อรู้ตัวว่า ไม่ว่ายังไงเราก็ไม่มีวันลงเอยกับเค้า  ก็อย่าเสียเวลาไปยึดติดกับเค้าครับ เพราะถ้าเมื่อถึงวันที่คุณต้องเสียมิตรภาพจากเค้าไป มันเจ็บยิ่งกว่า

เคสของผม โชดคีตรงผมไม่ต้องทำอะไร เจ้าตัวเป็นฝ่ายจัดการให้แทน คือ หายไปจากชีวิต บล็อคการติดต่อทุกช่องทางจนเราไม่สามารถติดต่อหาเค้าได้อีกเลย    เค้าไม่เห็นเรา เราไม่เห็นเค้า เราจะเศร้า จะร้องไห้ ล้มป่วย หรือจะทำร้ายตัวเอง ฆ่าตัวตายไปเพื่อประชด เค้าก็ไม่มีวันเห็นครับ

ถ้าไม่อยากโดนยาแรงแบบผม  คุณต้องรู้ทันตัวเองให้ได้  ลดความปรารถนาตัวเองให้ได้ ก่อนที่จะถลำลึกไปกว่านี้

เลิกความเชื่อผิดๆซะ ที่ว่า "ถึงเค้าจะไม่ได้รักเรา  ขอแค่เราได้แอบเราเค้าข้างเดียวก็พอใจแล้ว "      เรื่องแบบนี้ไม่มีจริง  คุณไม่มีวันพอใจได้กับการแอบรักใครข้างเดียวครับ  เพราะความรักของคนหนุ่มสาว มันไม่ใช่ความรักแบบไร้เงื่อนไขเหมือนแม่รักลูก หมารักเจ้าของ  คุณเป็นมนุษย์ที่ต้องการความรักตอบกลับเช่นกัน  ถ้าคุณปล่อยตัวปล่อยใจให้เลิกชอบเค้าไม่ได้ คุณอาจต้องเจอจุดจบแบบผมเช่นกันนะครับ ด้วยความปรารถนาดี