ขอเล่าเลยนะคะ

เราพึ่งคบกับผู้ชายคนนึง คือแรกรู้สึกดีนะที่เขามาจีบเรา
เลยตกลงเป็นแฟนกัน เขาดีนะ แต่ปัญหาอยู่ที่ว่าเวลาของเราไม่ตรงกันเลย เราทำงานเช้า เขาทำงานตอนกลางคืน(ร้านเกม) ตอนเราเลิกงานเขาจะให้เราไปหาตลอด เพราะตอนเราเลิกงานเขาก็เข้างานแล้ว ปัญหาก็คือเราเหนื่อยคือเลิกงานเราก็อยากพักผ่อนป่ะ มีครั้งหนึ่งเราก็พูดกับเขาไปตรงๆ ว่าเหนื่อย คบไปเหมือนฝืนตัวเอง เเละเราถามเขาว่าจะคบต่อหรอ ถ้าเราไม่มีเวลาให้แก แกทนได้หรอไม่คบต่อได้นะ เขาก็บอกขอโอกาศ จะพยามปรับตัวเข้าหากันให้ได้ เราก็ตอบตกลงไป เพราะคิดว่าเราต้องรู้สึกโอเคกับเขามากกว่านี้ แต่ไม่เลย.. หลังเลิกงานเขาก็พยามให้เราไปหา พอเราบอกว่าเหนื่อย เขาก็เหมือนจะน้อยใจเราอีก ยิ่งช่วงนี้มีสอบอีก เวลาอ่านหนังสือเรามักจะปิดโทรศัพท์ เขาก็จะบ่นว่า'ปิดทำไมรู้ไหมว่าคิดถึง.. มาหาเราหน่อยนะ..' คือเรารู้สึกไม่โออ่ะกับประโยคพวกนี้ แต่ก็ยอมไปหาเขาเพราะเห็นใจอ่ะ จนเราไม่ได้อ่านหนังสือ ต้องมานั้งอ่านวันสอบ โชคดีนะที่สอบบ่าย ไม่งั้นตายแหง่ คือในใจคิดว่า เฮ้ยเรารู้นะว่าคิดถึง เเต่เราทำงานเสร็จก็ต้องอ่าหนังสืออีก เราเขาใจว่าเวลามีแฟนก็อยากจะอยู่กับแฟนนานๆ เเต่เราเหนื่อยย เวลาเขาน้อยใจเราก็อดสงสารเขาไม่ได้จริงๆ เหมือนเราทำหน้าที่แฟนได้บกพร่องมากก คือตอนนี้คิดอยู่ว่าจะทำไงดีเลิกดีไหม แต่ลึกๆเราก็รู้สึกดีที่คบกับเขานะ เขาเป็นคนค่อนข้างจะจริงจังอยู่เหมือนกันนะ บางทีเขาดีกับเรามากจนเรารู้สึกผิดอ่ะ ที่ทำหน้าที่แฟนได้ไม่ดี อีกอย่างเราไม่ใช่คนหวาน เทคแคร์ไม่เก่ง ซึ่งเราก็บอกเขาไปก่อนจะคบอีก แต่เขาบอกไม่ใช่ปัญหา ตอนนี้คิดว่าจะออกห่างจากเขาดีไหม จะเหมือนว่าเราเห็นแก่ตัวไปไหม เขาไม่ได้ทำอะไรผิดเลยอยู่ๆจะโดนบอกเลิก เขาแค่อยากอยู่กับเรานานๆตามประสาคนรัก แต่เราคิดจะออกห่างจากเขา ฮื่ออๆเราควรทำไงดีค่ะ


ผิดพลาดอะไรก็ขอโทษด้วยนะคะ


และก็ขอบคุณที่รับฟังนะคะ