เพียงการเดินทางเพียงหนึ่งสัปดาห์
หนึ่งเดือน หนึ่งปี มันมีความหมาย
ทำให้เติบโตเรียนรู้เข้าใจได้มากกว่า

การเดินทางของฉันและเธอคือการเรียนรู้
การเรียนรู้ของเราสองคนคือความเข้าใจ
เธอเข้าใจและฉันเข้าใจก็ทำให้เรามั่นใจ

การเดินทางของฉันและเธอคือการเรียนรู้
การเรียนรู้ของเราสองคนคือความเข้าใจ
เธอเข้าใจและฉันเข้าใจก็ทำให้เรามั่นใจ ในสิ่งนั้น

เริ่มบทความแรกในนี้ด้วยบทเพลงของ สุชาติ The Voice 4 สำหรับการเดินทางกับกลุ่มเพื่อนสาวของพยาบาลสาวสวยของภรรยาผมเอง ครั้งนี้ไปกันรวม 8 ชีวิตพอดีคับขอบอกนะคับผมเป็นผู้อาศัยทีมไม่ใช่หัวหน้าทีมงั้นผมจะอัดให้ละเอียดทุกกระเบียดนิ้วแบบเรื่องจริงผ่าน เพจเลยท่านผู้ชมคับ...อิอิ
การเดินทางครั้งนี้เป็น สายการบินSmile Thai Orchid เรื่องสนุนราคาบอกผ่านเลยว่า..เป็นLow cost ที่อยู่ในชั้นหัวแถวคือ แพงนะไม่ใช่ถูกแต่ไม่ขอเอ่ยราคา ณ วันที่ไปล่ะกันเด่วจะบั่นทอนความรู้สึกของผู้ชมทั้งหลาย สิ่งที่ผมแนะนำก่อนไปสำหรับพวก Backpacker อย่างผมกับภรรยาคนสวยคือ กินข้าวอิ่ม นอนให้หลับและไปรอเครื่องตามกฏนะคับ เราได้เวลาออกจาก แบงค์คอก ซิตี้ ที่สุวรรณภูมิ แอร์พอรท์ ในเวลา 06.20 น. คับเพราะฉะนั้นเราไปรอก่อน 1 ชม.พอดีเลย ไม่ได้รีบร้อน  หลังจากที่เรานั้งเครื่องบินของไทย Smile ต้องยอมรับสมกับเป็นการบินไทยนะคับ บริการดีน้องแอร์น่ารักแต่ไม่เวอร์แบบพอไปวัดไปวาได้ เรามาต่อกันดีกว่า พอเราถึงที่หาดใหญ่แล้วเราต้องนั่งรถตู้โดยสารที่เป็นคนพื้นที่ อัตรค่าโดยสารต้องขอประทานโทษคับอันนี้ผมไม่ได้สอบถามคับแต่น่าตะอยู่ราวๆ ไม่เกิน 500 บาท ต่อท่าน และน่าจะร่วมเรือเพราะตอนกลับได้คุยกับพี่ๆที่เค้าจัดการเค้าบอกว่า 450 บาทค่าเรือคับ โดยเราใช้เวลาประมาณ 2 ชม. อย่างช้านะคับก้อจะถึงจดหมายถัดไปคือ ท่าเรือปากปารา แต่ระหว่างทางพี่คนขับบอกว่าใครจะเข้าห้องน้ำให้บอกก่อน 10 นาที ไม่ใช่พี่แกขับไม่เก่งนะคับแต่ ปั๊มมันไม่ค่อยมีคับผมนั่งไปกิน มะตะบะไป..ชิลล์มาก มองไม่แทบไม่เจอปั๊มเลยมีแต่ป่ายางและป่ายางคับ และเส้นทางนี้จะมุ่งหน้าสู่ อ.ละงู ซึ่งคนไทยไม่ค่อยรู้จักในนามที่เรียกกันว่า ท่าเรือปากปารา เพราะคนขับบอกว่าส่วนมากแล้วแผนที่จะบอกว่าไป อ.ละงู เฉยๆ ไม่ได้ระบุว่าบ้านปากปารา แต่ถ้า ฝรั่งรู้จักกันเป็นอย่างดี

บรรยากาศในท่าเรือด้านหน้าที่จะนำเรือรับและส่งคับ
ผมนี่ยอมรับเลย เทคนิค การจัดกระเป๋าของพวกคนเรือมันเป็นเทคนิค ชำนาญแต่ก้อเล่นเอาหัวใจจะวายได้หากกระเป๋าท่านราคาเป็นหมื่นนะคับแต่พี่ๆ เค้าโยนกันแม่นมากไม่มีพลาดเลยสักใบ ทำให้อุ่นใจได้นิดหนึ่งว่า อย่างน้อยๆล้อก้อไม่หัก เหล็กดันทรงไม่งอแน่ อิอิ

ระหว่างรอที่จะไปท่าในตัวเกาะเราต้องพักรับประทานอาหารกันก่อนด้วย เครื่องทรงเสวยที่พี่เค้านำมาให้ทาน อาหารกลางวันเมื้อนี้คือ ข้าวขาหมูกับไข่ อร่อยพอจะไปทำขายได้อยู่แต่อย่าหาว่าติเลยคับขอรสเจ้มจ้นว่านี้นะคับคราวหน้า รสชาติจะได้ สุโค่ย!!!

ในที่สุดเราก้อได้เวลาออกจากปากปาราหลังจากรอนานแสนนานอยู่ที่ท่าน้ำ หากเป็นเรื่องแม่นาค ผมก้อคงต้องออกมารอพี่ที่ท่าน้ำอยู่หลายชม.เลย บอกว่าจะออก 11.30 น. รอไปเกือบ บ่ายสงสัยนาฬิกาของเราจะไม่เท่ากันนะพี่ต้นเรือ(กัปตัน) แต่ระหว่างทางที่เราจะไปนี้เค้าจะมีทริปแก้เครียดให้กับลูกเรือคือ ไปเยี่ยมชมอุทยานเกาะตะรุเตาและเกาะไข่(เต่าตะรุเตา)อันนี้ชื่อเต็มคับเดียวจะเข้าใจผิดว่าไปเกาะไข่ใครเค้า

ศาลเจ้พ่อตะรุเตา ผมนี่พึ่งรู้ว่ามีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ด้วยคับก้อเลยจัดไป..ขอให้ได้น้องหลีเป๊ะ
จากนั้นเราก้อมุ่งหน้าสู่จุดหมายปลายทางของเราเลยคือ เกาะหลีเป๊ะคับเกาะหลีเป๊ะ เป็นเกาะยอดนิยมของนักท่องเที่ยวแห่งหนึ่งในทะเลอันดามัน เป็นเกาะที่มีชายหาดที่สวยงาม น้ำทะเลใส ผู้คนบนเกาะก็น่ารัก อยู่ในจังหวัดสตูล ห่างจากเกาะตะรุเตา ไปทางทิศตะวันตกประมาณ 40 กิโลเมตร  ตั้งอยู่ตอนใต้ของเกาะอาดัง 2 กิโลเมตร เกาะหลีเป๊ะอยู่ในความรับผิดชอบของอุทยานแห่งชาติหมู่เกาะตะรุเตา บนเกาะมีชุมชนชาวเลอาศัยอยู่หลายครอบครัว ส่วนใหญ่มีอาชีพทำการประมง
ชื่อของเกาะหลีเป๊ะ หลีเป๊ะเป็นคำที่เพี้ยนมาจากคำภาษามลายู “นิปิส” แปลว่า “บาง” มีความหมายเหมือนกับแผ่นกระดาษ หรือแบนเรียบ ตามลักษณะเกาะที่แบนๆไม่มีภูเขาสูงเลย ตัวเกาะมีลักษณะคล้ายกับรูปบูมเมอแรง มีทางเดินเชื่อมจากหน้าเกาะไปยังหลังเกาะได้ ระยะทางไม่ไกล และสามารถเดินเที่ยวหาดต่างๆรอบเกาะได้สบายๆ
เกาะหลีเป๊ะ มีขนาดเล็กกว่าเกาะอาดังประมาณหนึ่งเท่า  แต่เป็นเกาะที่มีความสำคัญ เนื่องจากลักษณะของเกาะเป็นที่ราบทั่วไป  ส่วนที่เป็นภูเขามีเพียงเล็กน้อย- See more at: http://www.sadoodta.com/
และในที่สุดเราก้อมาถึง จุดๆหนึ่งของเกาะผมขอเรียกว่า "โป๊ะแตก" แล้วกันเพราะว่าไม่ว่าคุณจะยิ่งใหญ่แค่ไหนก้อต้องมาจุดนี้แล้วก้อกระจายแตกกันไปตามจุดต่างๆที่ท่านได้จองหรือหมายตาเอาไว้คับจะมีเรือพาดหางหรือเรารุ้จักันดีคือ เรือหางยาวคับไว้บริการที่ถามมาเค้าบอกว่า 50 บาท ต่อเที่ยว ต่อคน คับจะมีชาวเลรับส่งจากจุดนี้ไปยังที่หมายและจะมีบริการจากในเกาะเช่นกัน ด้วยเหตุผลคือ ชาวเลจะมีอาชีพทำกินเลี้ยงได้ และ ประการังน้ำตื้นจะไม่เสียหายด้วยหางไปพัดของเรือขนาดใหญ่คับ

และเราก้อเดินทางสู่วิมาน ของเราคือ LIPE POWER BEACH RESORT หลีเป๊ะ พาเวอร์ บีช รีสอรท์ และกำลังจะเดินทางไปดูการจัดการโรงแรมในเกาะคับว่าเค้าทำกับอย่างไร

แต่เหตุการณ์ไม่คาดฝันก้อเกินขึ้นคับ เรานั่งมาพร้อมกับลูกค้าอีกสี่คน และลงที่แรก ที่โรงแรม Kantalee Resort แต่กระเป๋าของลุงๆป้าๆ ของกรุ๊ปผมหายไปสองใบ (ขอเรียกลุงกับป้าแล้วกันเพราะอายุผมทั้งคู่น้อยอยู่คับ)เลยต้องมีการจัดการของความช่วยเหลือจากพนักงานคนหนึ่งแต่ นางกับเป็นมนุษย์ป้า ไร้ซึ่งService mind สิ้นดี ประมาณว่า "กระเป๋าคุณทำไมไม่ดูแลค่ะ เราต้องดูกระเป๋าเราสิให้ใครเฝ้าให้ล่ะ" ประมาณนี้คับผมนี้ขึ้นเลย แต่อย่างที่บอกคับไม่ได้เป็นหัวหน้าทีมเลยปล่อยไป...เลยต้องรบกวนป้ากับลุงหัวหน้าทริปไปนำกระเป๋ากลับมาทำให้ดูวุ่นวายไปหมด..จนลุงกับป้ามาถึงน้ำ welcome drink ที่นำมาเสริฟคับ..น้ำแข็งมันละลายหมดแล้วป้าคนเดิมเอ่ยพระสุรเสียงมาว่า.."เอาไปอีกแก้วพอมีแล้วแก้วหนึ่ง" ผมเลยบอกน้องผู้หญิงไปว่า..พี่ขอใหม่ได้ไม มันละลายหมดแล้ว น้องตอบได้ค่ะ (ลองไม่ได้ดิ..กูด่าแน่)

เราพักเรื่องไม่สบายใจมาดูมุมสวยของรีสอรท์กันดีกว่าคับ

ห้องอาหารและLobby วิว 180 องศาคับสวยงามลืมป้าแก่ไปเลย
มุมห้องอาหารถ่ายเข้ามาคับ

มุมห้องสมุดเล็กๆ อุ๊ตะ..แอบติดป้ามหาภัยมาด้วย อิอิ

โดยส่วนตัวผมชอบลานโล่งๆแบบนี้รู้สึกสบายคับอันนี้ชอบคับ

ส่วนนี่เป็นล็อบบี้คับดูเงียบสงบดี..ไม่ค่อยมีพนักงานอยู่คับอันนี้เรื่องจิงคับ

สระว่ายน้ำคับ..เล็กไปน้อย..แต่ก้อดีกว่าไม่มีเล่นคับ

ภาพฝีมือ ป้าอุ้ยคับ

ภาพสวยยามสิ้นแสงตะวันบริเวณหน้ารีสอรท์
แล้วเราก้อเข้าที่พักไปอย่างแอบรู้สึกไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่ก้อพออภัยได้คับแต่ความสนุกไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้นคับพอเราเข้าห้องความมันส์จะบังเกิดคับ อุปกรณ์เครื่องใช้ต่างๆ ไม่ได้ดูราคา 2,000-3,000 บาทเลยพอดีผมทำงานสายโรงแรมอยู่โรงแรมผมค่อนข้างมีอายุแล้วแต่ทีนี้มองแย่กว่าความโรงแรมผม อายุเกินวันเบญจเพศแล้วแต่ทีนี่แค่ 7 ปีรวมการก่อสร้างนะคับไม่น่าได้สภาพแบบนี้


อันที่งงอีกอย่างคือ Umbrella ร่ม นี่ล่ะคับบอกว่าไม่ให้หาย ไม่เสียหาย แต่ร่มแตกก่อนใช้อีกหมายความว่าไงอ่ะ


มีร่องรอยอารายธรรมของชนเผ่าสมัยก่อนด้วยคือ อัลไลอ่ะ

อันนี้คงจะเป็น กราฟฟิคอารท์ที่ทำลายไว้เพื่อความเป็นเอกภาพกับสถานที่555

ที่กดสบู่เหลวกึ่งอัตโนมัติด้วย..ต้องกดสองทีจะได้สบู่ครั้งหนึ่ง บร๊ะเจ้าคือมันใช่อ่ะ

มีผีท่อแอร์ด้วย..ไหนก้อจะอารท์แล้วเก็บรายละเอียดให้ผมหน่อยก้อได้คุณ

Pleases service by yourself

แล้วเราก้อไปทานอาหารค่ำกับที่ร้านรักษ์เลคับวันแรกมีการผิดพลาดทางผู้จัดการทริปไม่ได้ติดต่อไว้ทางร้านก้อจะไม่ได้ทานได้เถียงกันอยู่พักคนก้อเยอะแต่พวกผมไม่สนหรอกเพราะเจ้าได้จองและคุยกันมาแล้วทำให้จบลงด้วยการได้ทานแต่อาหารรสชาติธรรมดาถ้าใครเคยไป เสบียงเล สมุยที่นั้นรสชาติดีกว่าคับ แล้ววันแรกก้อสิ้นสุดลงบนหาดทราย ขอให้พระถังซั่มจั๋งคุ้มครอง