สวัสดีค่ะ เราเป็นคู่ข้าวใหม่ปลามัน มีเรื่องอุทาหรณ์เตือนใจ อยากมาเล่าให้ทุกคน ๆ ที่แวะเข้ามาอ่านได้ฟังค่ะ
แนะนำตัวละคร
เรา หมายถึง เจ้าของกระทู้ และ คุณสามี
ส. หมายถึง เจ้าของร้านพรีเวดดิ้งเพิ่งแต่งงาน ในจังหวัด เมืองน่าอยู่ ผู้คนน่ารัก
ห. หมายถึง ลูกน้องของร้านพรีเวดดิ้ง ในจังหวัด เมืองน่าอยู่ ผู้คนน่ารัก
บ. หมายถึง เจ้าของร้านถ่ายวีดีโอเงาหวาน ทำพรีเซนเทชั่น ในจังหวัด เมืองร้อยเกาะ เงาะอร่อย หอยใหญ่ ไข่แดง แหล่งธรรมะ
เริ่มเรื่องกันเลยค่ะ เราอยากได้รูปพรีเวดดิ้งที่จังหวัด เมืองน่าอยู่ ผู้คนน่ารัก ไม่อยากเอาแถวบ้านแล้วต้องมาเสียตังเป็นค่าออกกอง เลี้ยงช่างภาพ ค่าใช้จ่ายจิปาถะ เลยลองหาร้านเวดดิ้งที่จังหวัดนั้นดู จนเจอร้านที่เราถูกใจ รีบจองตั๋วเครื่องบิน บินไปคุยรายละเอียด ดูผลงาน ดูหน้าตา ดูหน้าร้าน แบบเช้าไปเย็นกลับ เพราะทางเราอยู่เมืองข้าวหลามอร่อย (ประมาณ เดือนกันยายน 57)
แพ็คเกจ 39,900 (ชุดเจ้าบ่าวเจ้าสาวเช่า ชุดไทยเช่า รูปรีทัช 40 อัลบั้ม LCD รูป 20x30 1 รูป 20x24 1 รูปพร้อมกรอบ ให้ไฟล์ทั้งหมดไรท์ใส่แผ่น)
สรุปกันตกลงในราคา 75,000 บาท สิ่งที่จะได้จากแพ็คเกจ เพิ่มคือ
ชุดเจ้าสาวตัดเก็บเป็นของเราเอง
ชุดเจ้าบ่าวเช่าเหมือนเดิม (ตอนหลังไม่เอา ตัดเองจ่ายเอง ร้านไม่เกี่ยว)
ชุดไทยเจ้าสาวเช่าตัดใหม่
ชุดไทยเจ้าบ่าวเช่า
อัลบั้ม LCD 1 เล่ม รูป 20x30 3 รูปพร้อมกรอบ
ไฟล์รูปรีทัช 60 รูป
เราบินไปถ่ายรูปวันที่ 19 ตุลาคม 58 พร้อมให้เจ้าของร้านเวดดิ้งหาช่างวีดีโอทำพรีเซนวันงานด้วย เริ่มจากการถ่ายชุดไทยก่อน คือ เราอุตส่าห์บินไปก่อนวันนึง เพื่อจะได้ลองชุดก่อน ชุดเช่าตัดบินมาจาก กทม. เพราะจะให้เอาชุดตัดเช่าที่ใช้ในวันงานมาถ่ายพรีเวดดิ้งด้วย ชุดในรูปหน้างานกับเจ้าของงานจะได้เหมือนกัน เก๋ไหมละ แต่..... ชุดยังมาไม่ถึงค่ะ เอ้าาาาา ทำไงได้ ทาง ส. บอกชุดมาทันแน่นอน มาทันจริง มาตอนเราแต่งหน้าเสร็จพอดี แกะกล่องร้อน ๆ ใส่ได้ไม่ได้ ไม่รู้ รู้แต่ต้องใส่ให้ได้ ผ้านุ่งคับมาก หายใจไม่ออก เอาว่ะ ทน ๆ ไป ครึ่งบ่าย ถ่ายชุดลำลอง สรุปวันแรกจบลง โดยมีช่างวีดีโอ บ. เข้ามาเก็บภาพรวมด้วย วันรุ่งขึ้น (วันที่สอง) ถ่ายชุดเจ้าสาว ทั้งร้าน มีชุดเดียว ที่เราใส่ได้ (เราเป็นคนอ้วน) ก็ดีค่ะ ไม่ต้องมาเลือก 555 แถมชุดเอาไปซักก็มาตอนเราแต่งหน้าเสร็จอีกเช่นเคย ทางร้านมีบริการพาลูกค้าไปทัวร์หา แฟลช หรือ ไฟ อะไรสักอย่าง วนหาทั่วเมืองอยู่ 2 ชั่วโมง ชุดเจ้าสาวก็คับอีกเช่นเคย ทนๆๆๆ ไป กว่าจะได้ถ่ายโน่นปาไปเที่ยงกว่าได้ วันนั้นไปถ่ายที่หาดแห่งหนึ่ง ที่มีสวนสน ซึ่งคู่เราเจอแจกพอต เป็นคู่แรก และคู่เดียวมั้งที่เสียค่าถ่ายพรีเวดดิ้งในสวนสนแห่งนี้ 1000 บาท ถ่ายไปเรื่อย ๆ ขนตาปลอมหลุด ถามหากาวติด ลูกน้อง ส. บอกไม่มีค่ะ ให้ดึงออก เพราะกระเป๋าแต่งหน้าอยู่บนรถ ส. ตอนนั้น ส. ไม่อยู่ ส. เอารถออกไป ไปไหมไม่รู้ ทิ้งเรา กับลูกน้องไว้ ดึงก็ดึง ช่วงเย็น ๆ หน่อย ลงเรือไปถ่ายที่เกาะ ในวันที่มีหมอกควันอินโดหนามาก ตอนถ่ายพรีเวดดิ้งไม่มีปัญหาอะไร จบกันไปด้วยดี
มาถึงเรื่องเงินที่เราต้องจ่าย ทาง ส. ขอมัดจำ 30,000 บาท ในวันที่เราตกลงถ่าย เราก็โอเค โอนให้ก่อนเลย (หลังจากบินขึ้นไปเจรจาไม่นาน จ่ายตังจองกันข้ามปีทีเดียว) แล้วช่วงก่อนใกล้ ๆ บินขึ้นไปถ่าย มาขอเงินเพิ่มอีก 20,000 บาท (ประมาณเดือนพฤษภาคม 58 ซึ่งยังไม่ได้ถ่ายนะ) เราก็ยังใจดีโอนให้
........................ เวลา 4 เดือนผ่านมาหลังจากถ่ายเสร็จ เราเริ่มตามงาน ทาง ส. บอกขอเงินที่เหลือ 25,000 บาท ได้ไหม ทาง ส. รับปากว่าทุกอย่างจะเสร็จ ภายในสิ้นเดือน กุมภาพันธ์ 59 เราก็ยังตัดสินใจอยู่ว่าจะให้หรือไม่ให้ แต่ด้วยความที่เห็นว่าไม่น่าจะมีปัญหา เลยโอนเงินไปให้ (คือ ทาง ส. ก็อินบ็อกซ์ มาทวงเช้า เย็น บอกให้ช่วยหน่อย หมุนเงินไม่ทันสงสารลูกหมาตาดำๆ)
ไม่นานทาง ส. ส่งรูปมาให้เรา เลือกว่าจะเอารูปไหนรีทัชบ้าง เราก็แปลกใจ อ้าว!!!! รูปชุดเจ้าสาวที่สวนสนแถมเสียตังค่าสถานที่ ทำไมมีแค่ 9 รูป กดชัตเตอร์ไปเป็น 1000 เราก็อินบ็อกซ์ไปถาม ทาง ส. ได้ให้คำตอบว่า “ไฟล์หายยยยยยย” แต่ทาง ส. จะแสดงสปิริต โดยการขึ้นมาถ่ายแก้ให้เราที่ เกาะสีชัง ซึ่งจริง ๆ เราก็ไม่อยากไปถ่ายแล้วอยากได้รูปเดิม เราก็พยายามบอกว่า กู้ไม่ได้หรอ ได้รับคำยืนยันว่าไม่ได้ เราเองไม่อยากไปเกาะสีชัง มันเหนื่อย ร้อนด้วย เราก็เลยอินบ็อกซ์ไปคุย กับ น้อง บ. ช่างวีดีโอ ว่าไม่อยากไป แถมรูปหาย เงินก็จ่ายไปหมดแล้ว อะไรก็ยังไม่ได้สักอย่าง น้อง บ. ตัวแสบ เอาอินบ็อกซ์ให้ ส. ดู แต่ให้ดูหลังจากมาถ่ายแก้ให้แล้วค่ะ (แต่สรุปได้ไปถ่ายบางพระ ไม่ใช่สีชัง เพราะกว่า ส. จะมาถึงก็บ่ายแล้วไปสีชังคงไม่ทัน) ส. คงโกรธ คงคิดว่าเป็นการหักหน้าเค้ามั้ง ประจวบเหมาะกับช่วงนั้นงานประจำที่เราทำ มีปัญหาเกิดขึ้น เราก็โพสตัดพ้อในเฟสบุ๊คเราตามประสา ทาง ส. คงคิดว่าเราว่าเค้า โทรมาต่อว่าเราตอนห้าทุ่มซึ่งมันสมควรไหม ด่าว่า “เราจะเอายังไง” ซึ่งเรางงมาก นึกในใจอะไรวะ อะไรอยู่ดีดีโทรมาด่าว่าเราตอนห้าทุ่ม มารู้ที่หลังว่า อ่อ น้อง บ. เอาข้อความให้ ส. ดู เรากะสามีก็กลัวเนอะใกล้วันแต่งเข้ามาทุกที (อีกเดือนเดียว) ทุกอย่างอยู่ในมือของ ส. ทั้งรูป และชุดวันงาน เราไม่มีอะไรเลย แต่เงินจ่ายหมดแล้ว
วันรุ่งขึ้น สามีเราก็โทรไปคุยกับ ส. ว่า เราไม่ได้มีปัญหาไรนะ รูปหายเราก็ไม่ว่า ใครบ้างอยากให้เกิด งานช้าเราก็ไม่บ่น พอเราทวงรูปไปก็เฉย อ่านแต่ไม่ตอบ ทาง ส. บอกว่าเนี่ย ทางเค้ามาก็มีค่าใช้จ่ายนะที่ต้องมาถ่ายแก้งานให้ที่อ่างเก็บน้ำ สามีเราเลยย้อนไปว่า ตอนขึ้นไปถ่ายที่เมืองน่าอยู่ ผู้คนน่ารัก ทางเราไม่มีค่าใช้จ่ายหรือยังไง ไปฟรีมั้ง ค่าเครื่องบิน ค่าที่พัก ค่าอาหาร แถม ส. มีหน้าบอกสามีเราว่า สวนสนที่ไหนก็เหมือนกันจะถ่ายที่ เมืองน่าอยู่ ผู้คนน่ารัก หรือ เมืองข้าวหลามอร่อย มันก็ต้นไม้เหมือนกัน สามีมีเราบอกว่า ถ้าเหมือนกันจะไปถ่ายที่จังหวัดของ ส. ทำไม ถ่ายสวนสนระยองก็ได้มั้ง สามีต่อว่าไปว่า งานถ่ายแบบนี้ ทาง ส. เองขายความทรงจำ ขายความรู้สึก ไม่ได้ขายกรอบรูป หรือปริ๊นท์รูปขาย จะมาคิดว่าเหมือนกัน มันคงไม่ได้ (เราทั้งคู่ตั้งธงไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่า อยากถ่ายในสถานที่ไกลบ้าน ที่เราชอบ ช่างภาพฝีมือตรงใจ ไม่ต้องเอาช่างภาพแถวนี้ออกกองไป แขกร่วมงานแถวบ้านเห็นแล้วจะได้ถามที่ไหนสวยจัง) ทางด้าน ส. ได้บอกกับสามีว่าเค้าติดนิสัยสมัยเรียนมหาวิทยาลัย งานใกล้กำหนดส่งถึงค่อยทำส่งอาจารย์ (มันใช่ไหมว่ะ ในกรณีนี้มีคือ งานที่คุณต้องรับผิดชอบ) ส. เงียบ คงอึ้ง สรุป ส. รับปากว่า ขาเวลาภายใน 5 วัน ของทุกอย่างที่ตกลงจะส่งมาให้ทางไปรษณีย์ สามีบอกไม่ต้องรีบ เข้ารับปากลูกผู้ชายน่าจะเรียบร้อย แล้วรับปากว่าจะขึ้นมาถ่ายงานในวันจริงให้เราด้วย ซึ่งเราเองยินดีจ่ายค่าเดินทางให้ตกลงกันไว้ตั้งแต่ยังดีดีกัน ปล่อยไป แต่เวลาผ่านไป 7 วัน สามีเราเริ่มไม่แน่ใจละ เลยโทรตาม ส. ได้คำตอบว่า ไม่ว่างส่ง ถ่ายงานอยู่ ขออีกสองสามวัน แล้วให้เราไปรับที่คาร์โก้ สุวรรณภูมิ เรานึกในใจ มันใช่เรื่องป่ะ ที่เราต้องขับรถจากบ้านไปสุวรรณภูมิ เพื่อไปเอาของ แต่ทาง ส. เค้ายืนยันว่าจะส่งมาทางเครื่องบิน เพราะเร็วดี (ถ้าส่งมาตั้งแต่ 7 วันที่แล้วป่านี้ก็ได้รับแล้ว)
ตื่นเต้นมากตอนแกะกล่อง ตื่นเต้นๆๆๆๆ กลายเป็น โมโห งาน ส. แย่มาก กรอบมา สาม กรอบ ต้องมาซ่อมกรอบนึง ตัดกระดานหลังไม่ได้ขนาดรูปหลุด (แถมมาบอกด้วยนะว่า ถ้าเป็นสตูอื่นเป็นกรอบพลาสติก แก้ยากกว่าอีก งานร้าน ส. เป็นงานกรอบไม้) อัลบั้ม LCD มีรูปซ้ำกัน 3 รูป เพื่อ?????? เครื่องประดับชุดไทยเจ้าสาวไม่มี แล้วเราจะหาจากไหน ตามตกลงกันไว้ต้องมี รับปากดิบดีทุกอย่าง ดีที่ว่าพี่ร้านที่ตัดชุดไทยที่ กทม. ให้เราให้ยืมเครื่องประดับ ไม่งั้นคงแย่ แถมพี่ร้านชุดไทยถาม ส. ด้วยนะว่าเราจะแต่งแล้ว เครื่องประดับไม่ส่งมาให้เรา เราจะเอาอะไรใส่ ส. ก็เฉย ไม่มีไฟล์รูปทั้งหมดไรท์ใส่แผ่นมาให้ แล้วที่ว่าจะขึ้นมาถ่ายงานวันจริงก็ไม่มา เราต้องหาช่างภาพวันงานใหม่ในเวลาค่อนข้างกระชันชิดแถมเป็นวันฤกษ์ดี ใกล้ ๆ ช่างภาพเริ่มหายาก
ก่อนหน้านี้ตอนที่เรากับ ส. ยังคุยกันดี ชอบบ่น ๆ ตลอดว่าชุดเจ้าสาวเราน่ะ ตัดแพงมาก งานนี้ไม่เหลือกำไรเลย ก็นึกในใจราคาที่ ส.ว่ามาก็แพงอยู่ แล้วเป็นราคาที่ ทาง ส. เรียกมาเองตั้งแต่ต้น เรื่องราคากับร้านตัดเป็นราคาที่ ทาง ส. ต้องรับผิดชอบกันเอง แถมเรื่องชุดแต่งงานของเจ้าบ่าว ที่ว่าเช่า ก็เปลี่ยนเป็นไม่เช่า เดี๋ยวเราจะตัดเองจ่ายเอง ส.ก็ไม่เสียอะไรเลยในส่วนนี้
ส่วนเรื่องการ์ดแต่งงานเรา เราเลือกแบบไว้แล้ว เราโทรไปบอก ส. ให้เอารูปที่แต่งแล้วส่งมาให้เราใบนึง ผ่านไป สองเดือน เราทวงรูป ส. บอกว่า อ้าว ห. ยังไม่ได้ส่งมาให้หรอ????? (เออ ถ้าส่งจะถามไหม) สรุปเราก็รอต่อไปสักอาทิตย์ แล้วเราก็ต้องเปลี่ยนแบบการ์ดใหม่ เพราะไม่ได้รูปจากทางร้าน ส. เลย
สรุป เราเห็นรูปพรีเวดดิ้ง เรารู้สึกไม่แฮปปี้เลย ยอมรับว่า ห. ถ่ายรูปสวย แต่งรูปสวย แต่นิสัย ส. เราไม่ไหวจริงๆ ทำรูปเราหาย เราอยากได้ความทรงจำที่จังหวัด เมืองน่าอยู่ ผู้คนน่ารัก ของเราคืนมา แถมยัง มาพูดโน่น นี่ นั่น ว่าเค้าต้องมีค่าใช้จ่าย บลาๆๆๆๆ งานที่ได้เรามาต้องมาซ่อมกรอบเองอีก เครื่องประดับชุดไทยของเจ้าสาวก็ไม่ให้มา แถม ส. มาโมโหเราอีก เราเองก็คนนะ โมโหเป็นเหมือนกัน เราเองก็ยัง งง ๆ ว่าเราผิดตรงไหนว่ะ มาโกรธเรา ตอนหลังสามีเราขอไฟล์รูปทั้งหมด ที่ไม่ใช่ไฟล์ ZIP ไม่ไรท์ใส่แผ่นมาไม่ว่า พอขอไฟล์ บอกส่งมาให้แล้วไง ไฟล์ ZIP ที่ส่งมาให้เลือก โหลดเอาบน อินเตอร์เน็ตนั่นไง อืมมมม ดีออก
ก่อนหน้าที่เรายังไม่มีปัญหากับ ส. เราส่งรูปพรีเวดดิ้งที่อ่างเก็บน้ำบางพระให้ ส. ดู ถ่ายโดยสตูที่เมืองข้าวหลามอร่อย รู้ไหม ส. ตอบว่าไง ลองให้สตูอื่นมาถ่ายที่จังหวัดของ ส. สิ ไม่มีใครสู้ได้หรอก แถมว่า สตูอื่นๆ ในจังหวัดของ ส. ว่าก็อปปี้งานร้าน ส. งานเสิ้นเจิ้นบ้างล่ะ บลาๆๆๆ แลฟังดูจะมั่นใจในตัวเองมาก
เจ้าของร้านที่ตัดชุดให้เรา ถามเราว่า ไม่ว่าอะไร ส. เลยหรอ เพราะเห็น ส. บอกว่า เราไม่ว่าอะไรเลย เรารู้ว่าเหตุการณ์ไฟล์รูปหายเนี่ย ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้นหรอกมีแต่เสียกับเสียทั้งสองฝ่าย มันหายไปแล้ว มาคิดแก้ไขกันดีกว่าดีจะไปด่าว่ากันซะอีก
พอมาเจอเหตุการณ์แบบนี้เราเลยบอกขอจัดการเล่าเรื่องราวผ่าน pantip หลังงานแต่งงานเราก่อนเถอะ (แค้นนัก) 5555
เราเห็น ส. ห. เป็นเพื่อน และเห็นตัวแสบ บ. เป็นน้อง มาเสมอตลอดระยะเวลาที่รู้จักกัน เมื่อเกิดเรื่องขึ้น สิ่งที่เราอยากได้ยินจาก ส. คือ คำขอโทษแค่นั้น แต่ไม่มีค่ะ เพราะ ส. ไม่เคยคิดว่าเค้าผิดเลย
พอเกิดเรื่องได้ไม่นาน เราก็เห็น ห. โพสลงเฟส ว่า โซเซี่ยลเป็นทั้งน้ำผึ้งและยาพิษ ก็แน่ล่ะ ทางสตูคุณ ลูกค้ารู้จักคุณ ก็ผ่านทางเฟส ได้เงินมาใช้ทุกวันนี้ก็เพราะเอารูปที่ถ่ายมาลงเฟสใช่ป่ะ? แต่ทางลูกพี่คุณ (ส.) ตีความข้างเดียว ชอบมโนไปเอง คิดว่าคนอื่นเค้าคิดแบบตัวเอง ในความรู้สึกส่วนตัวของเรา เราว่า ส. เป็นคนมั่นใจในตัวเองมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ส. คิดว่า ทั้งจังหวัด ฝีมือสตูร้าน ส. เนี่ย ไม่มีใครเทียบเท่าได้เลย
ส่วน น้อง บ. เราก็ถามเค้านะว่า น้องคนที่จะมาถ่ายงานให้เราวันจริง เห็นอาชีพเดียวกันอยู่จังหวัดเดียวกันฝีมือเป็นไงบ้าง เนื่องจาก เราให้ ส. ขึ้นมาถ่าย ในงานแต่งให้เราด้วย ส่วนน้อง บ.ติดงานมาไม่ได้ เราเลยต้องหาใหม่ ไม่รู้สวรรค์ดลใจหรืออย่างไร มีช่างภาพวีดีโอในจังหวัดเดียวกับน้อง บ. ติดต่อมาเอง น้อง บ. ตอบแบบมั่นใจ พี่ไปหาดูเถอะ ผมไม่อยากพูด บร๊ะเจ้า มิน่าล่ะ เคมีมันเข้ากันดีอย่างนี้เอง ถึงทำงานด้วยกันได้ ไม่เห็นหัวคนอื่นเลย ขอกรวดน้ำคว่ำขันไปให้คนทั้งคู่ ทั้ง ส. และ บ. ขอให้เจริญในหน้าที่การงานนะค่ะ ส่วน ห. เก็บฝีมือของคุณไว้ดีดีนะค่ะ ฝากไว้กับคนที่ดีดี
งานนี้อาจจะมีดราม่า แต่เรา ส. ห. บ. รู้อยู่แก่ใจดี ว่าอะไรคืออะไร ใครทำอะไรไว้เนอะ
..ขอบคุณค่ะ..
เราจะไม่โต้ตอบแล้วค่ะ เพราะเหมือนว่าเรามาดิ้นๆแก้ตัวไป เราขออยู่เฉยๆ
อยากโพสอะไรก็โพสมาเถอะ ทั้ง ส. ห. และ บ.
เราจะตามอ่านเรื่อยๆ ขอบคุณค่ะ
เห็นรูปพรีเวดดิ้ง มันเจ็บจี๊ด เข้าไปถึงทรวง
แนะนำตัวละคร
เรา หมายถึง เจ้าของกระทู้ และ คุณสามี
ส. หมายถึง เจ้าของร้านพรีเวดดิ้งเพิ่งแต่งงาน ในจังหวัด เมืองน่าอยู่ ผู้คนน่ารัก
ห. หมายถึง ลูกน้องของร้านพรีเวดดิ้ง ในจังหวัด เมืองน่าอยู่ ผู้คนน่ารัก
บ. หมายถึง เจ้าของร้านถ่ายวีดีโอเงาหวาน ทำพรีเซนเทชั่น ในจังหวัด เมืองร้อยเกาะ เงาะอร่อย หอยใหญ่ ไข่แดง แหล่งธรรมะ
เริ่มเรื่องกันเลยค่ะ เราอยากได้รูปพรีเวดดิ้งที่จังหวัด เมืองน่าอยู่ ผู้คนน่ารัก ไม่อยากเอาแถวบ้านแล้วต้องมาเสียตังเป็นค่าออกกอง เลี้ยงช่างภาพ ค่าใช้จ่ายจิปาถะ เลยลองหาร้านเวดดิ้งที่จังหวัดนั้นดู จนเจอร้านที่เราถูกใจ รีบจองตั๋วเครื่องบิน บินไปคุยรายละเอียด ดูผลงาน ดูหน้าตา ดูหน้าร้าน แบบเช้าไปเย็นกลับ เพราะทางเราอยู่เมืองข้าวหลามอร่อย (ประมาณ เดือนกันยายน 57)
แพ็คเกจ 39,900 (ชุดเจ้าบ่าวเจ้าสาวเช่า ชุดไทยเช่า รูปรีทัช 40 อัลบั้ม LCD รูป 20x30 1 รูป 20x24 1 รูปพร้อมกรอบ ให้ไฟล์ทั้งหมดไรท์ใส่แผ่น)
สรุปกันตกลงในราคา 75,000 บาท สิ่งที่จะได้จากแพ็คเกจ เพิ่มคือ
ชุดเจ้าสาวตัดเก็บเป็นของเราเอง
ชุดเจ้าบ่าวเช่าเหมือนเดิม (ตอนหลังไม่เอา ตัดเองจ่ายเอง ร้านไม่เกี่ยว)
ชุดไทยเจ้าสาวเช่าตัดใหม่
ชุดไทยเจ้าบ่าวเช่า
อัลบั้ม LCD 1 เล่ม รูป 20x30 3 รูปพร้อมกรอบ
ไฟล์รูปรีทัช 60 รูป
เราบินไปถ่ายรูปวันที่ 19 ตุลาคม 58 พร้อมให้เจ้าของร้านเวดดิ้งหาช่างวีดีโอทำพรีเซนวันงานด้วย เริ่มจากการถ่ายชุดไทยก่อน คือ เราอุตส่าห์บินไปก่อนวันนึง เพื่อจะได้ลองชุดก่อน ชุดเช่าตัดบินมาจาก กทม. เพราะจะให้เอาชุดตัดเช่าที่ใช้ในวันงานมาถ่ายพรีเวดดิ้งด้วย ชุดในรูปหน้างานกับเจ้าของงานจะได้เหมือนกัน เก๋ไหมละ แต่..... ชุดยังมาไม่ถึงค่ะ เอ้าาาาา ทำไงได้ ทาง ส. บอกชุดมาทันแน่นอน มาทันจริง มาตอนเราแต่งหน้าเสร็จพอดี แกะกล่องร้อน ๆ ใส่ได้ไม่ได้ ไม่รู้ รู้แต่ต้องใส่ให้ได้ ผ้านุ่งคับมาก หายใจไม่ออก เอาว่ะ ทน ๆ ไป ครึ่งบ่าย ถ่ายชุดลำลอง สรุปวันแรกจบลง โดยมีช่างวีดีโอ บ. เข้ามาเก็บภาพรวมด้วย วันรุ่งขึ้น (วันที่สอง) ถ่ายชุดเจ้าสาว ทั้งร้าน มีชุดเดียว ที่เราใส่ได้ (เราเป็นคนอ้วน) ก็ดีค่ะ ไม่ต้องมาเลือก 555 แถมชุดเอาไปซักก็มาตอนเราแต่งหน้าเสร็จอีกเช่นเคย ทางร้านมีบริการพาลูกค้าไปทัวร์หา แฟลช หรือ ไฟ อะไรสักอย่าง วนหาทั่วเมืองอยู่ 2 ชั่วโมง ชุดเจ้าสาวก็คับอีกเช่นเคย ทนๆๆๆ ไป กว่าจะได้ถ่ายโน่นปาไปเที่ยงกว่าได้ วันนั้นไปถ่ายที่หาดแห่งหนึ่ง ที่มีสวนสน ซึ่งคู่เราเจอแจกพอต เป็นคู่แรก และคู่เดียวมั้งที่เสียค่าถ่ายพรีเวดดิ้งในสวนสนแห่งนี้ 1000 บาท ถ่ายไปเรื่อย ๆ ขนตาปลอมหลุด ถามหากาวติด ลูกน้อง ส. บอกไม่มีค่ะ ให้ดึงออก เพราะกระเป๋าแต่งหน้าอยู่บนรถ ส. ตอนนั้น ส. ไม่อยู่ ส. เอารถออกไป ไปไหมไม่รู้ ทิ้งเรา กับลูกน้องไว้ ดึงก็ดึง ช่วงเย็น ๆ หน่อย ลงเรือไปถ่ายที่เกาะ ในวันที่มีหมอกควันอินโดหนามาก ตอนถ่ายพรีเวดดิ้งไม่มีปัญหาอะไร จบกันไปด้วยดี
มาถึงเรื่องเงินที่เราต้องจ่าย ทาง ส. ขอมัดจำ 30,000 บาท ในวันที่เราตกลงถ่าย เราก็โอเค โอนให้ก่อนเลย (หลังจากบินขึ้นไปเจรจาไม่นาน จ่ายตังจองกันข้ามปีทีเดียว) แล้วช่วงก่อนใกล้ ๆ บินขึ้นไปถ่าย มาขอเงินเพิ่มอีก 20,000 บาท (ประมาณเดือนพฤษภาคม 58 ซึ่งยังไม่ได้ถ่ายนะ) เราก็ยังใจดีโอนให้
........................ เวลา 4 เดือนผ่านมาหลังจากถ่ายเสร็จ เราเริ่มตามงาน ทาง ส. บอกขอเงินที่เหลือ 25,000 บาท ได้ไหม ทาง ส. รับปากว่าทุกอย่างจะเสร็จ ภายในสิ้นเดือน กุมภาพันธ์ 59 เราก็ยังตัดสินใจอยู่ว่าจะให้หรือไม่ให้ แต่ด้วยความที่เห็นว่าไม่น่าจะมีปัญหา เลยโอนเงินไปให้ (คือ ทาง ส. ก็อินบ็อกซ์ มาทวงเช้า เย็น บอกให้ช่วยหน่อย หมุนเงินไม่ทันสงสารลูกหมาตาดำๆ)
ไม่นานทาง ส. ส่งรูปมาให้เรา เลือกว่าจะเอารูปไหนรีทัชบ้าง เราก็แปลกใจ อ้าว!!!! รูปชุดเจ้าสาวที่สวนสนแถมเสียตังค่าสถานที่ ทำไมมีแค่ 9 รูป กดชัตเตอร์ไปเป็น 1000 เราก็อินบ็อกซ์ไปถาม ทาง ส. ได้ให้คำตอบว่า “ไฟล์หายยยยยยย” แต่ทาง ส. จะแสดงสปิริต โดยการขึ้นมาถ่ายแก้ให้เราที่ เกาะสีชัง ซึ่งจริง ๆ เราก็ไม่อยากไปถ่ายแล้วอยากได้รูปเดิม เราก็พยายามบอกว่า กู้ไม่ได้หรอ ได้รับคำยืนยันว่าไม่ได้ เราเองไม่อยากไปเกาะสีชัง มันเหนื่อย ร้อนด้วย เราก็เลยอินบ็อกซ์ไปคุย กับ น้อง บ. ช่างวีดีโอ ว่าไม่อยากไป แถมรูปหาย เงินก็จ่ายไปหมดแล้ว อะไรก็ยังไม่ได้สักอย่าง น้อง บ. ตัวแสบ เอาอินบ็อกซ์ให้ ส. ดู แต่ให้ดูหลังจากมาถ่ายแก้ให้แล้วค่ะ (แต่สรุปได้ไปถ่ายบางพระ ไม่ใช่สีชัง เพราะกว่า ส. จะมาถึงก็บ่ายแล้วไปสีชังคงไม่ทัน) ส. คงโกรธ คงคิดว่าเป็นการหักหน้าเค้ามั้ง ประจวบเหมาะกับช่วงนั้นงานประจำที่เราทำ มีปัญหาเกิดขึ้น เราก็โพสตัดพ้อในเฟสบุ๊คเราตามประสา ทาง ส. คงคิดว่าเราว่าเค้า โทรมาต่อว่าเราตอนห้าทุ่มซึ่งมันสมควรไหม ด่าว่า “เราจะเอายังไง” ซึ่งเรางงมาก นึกในใจอะไรวะ อะไรอยู่ดีดีโทรมาด่าว่าเราตอนห้าทุ่ม มารู้ที่หลังว่า อ่อ น้อง บ. เอาข้อความให้ ส. ดู เรากะสามีก็กลัวเนอะใกล้วันแต่งเข้ามาทุกที (อีกเดือนเดียว) ทุกอย่างอยู่ในมือของ ส. ทั้งรูป และชุดวันงาน เราไม่มีอะไรเลย แต่เงินจ่ายหมดแล้ว
วันรุ่งขึ้น สามีเราก็โทรไปคุยกับ ส. ว่า เราไม่ได้มีปัญหาไรนะ รูปหายเราก็ไม่ว่า ใครบ้างอยากให้เกิด งานช้าเราก็ไม่บ่น พอเราทวงรูปไปก็เฉย อ่านแต่ไม่ตอบ ทาง ส. บอกว่าเนี่ย ทางเค้ามาก็มีค่าใช้จ่ายนะที่ต้องมาถ่ายแก้งานให้ที่อ่างเก็บน้ำ สามีเราเลยย้อนไปว่า ตอนขึ้นไปถ่ายที่เมืองน่าอยู่ ผู้คนน่ารัก ทางเราไม่มีค่าใช้จ่ายหรือยังไง ไปฟรีมั้ง ค่าเครื่องบิน ค่าที่พัก ค่าอาหาร แถม ส. มีหน้าบอกสามีเราว่า สวนสนที่ไหนก็เหมือนกันจะถ่ายที่ เมืองน่าอยู่ ผู้คนน่ารัก หรือ เมืองข้าวหลามอร่อย มันก็ต้นไม้เหมือนกัน สามีมีเราบอกว่า ถ้าเหมือนกันจะไปถ่ายที่จังหวัดของ ส. ทำไม ถ่ายสวนสนระยองก็ได้มั้ง สามีต่อว่าไปว่า งานถ่ายแบบนี้ ทาง ส. เองขายความทรงจำ ขายความรู้สึก ไม่ได้ขายกรอบรูป หรือปริ๊นท์รูปขาย จะมาคิดว่าเหมือนกัน มันคงไม่ได้ (เราทั้งคู่ตั้งธงไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่า อยากถ่ายในสถานที่ไกลบ้าน ที่เราชอบ ช่างภาพฝีมือตรงใจ ไม่ต้องเอาช่างภาพแถวนี้ออกกองไป แขกร่วมงานแถวบ้านเห็นแล้วจะได้ถามที่ไหนสวยจัง) ทางด้าน ส. ได้บอกกับสามีว่าเค้าติดนิสัยสมัยเรียนมหาวิทยาลัย งานใกล้กำหนดส่งถึงค่อยทำส่งอาจารย์ (มันใช่ไหมว่ะ ในกรณีนี้มีคือ งานที่คุณต้องรับผิดชอบ) ส. เงียบ คงอึ้ง สรุป ส. รับปากว่า ขาเวลาภายใน 5 วัน ของทุกอย่างที่ตกลงจะส่งมาให้ทางไปรษณีย์ สามีบอกไม่ต้องรีบ เข้ารับปากลูกผู้ชายน่าจะเรียบร้อย แล้วรับปากว่าจะขึ้นมาถ่ายงานในวันจริงให้เราด้วย ซึ่งเราเองยินดีจ่ายค่าเดินทางให้ตกลงกันไว้ตั้งแต่ยังดีดีกัน ปล่อยไป แต่เวลาผ่านไป 7 วัน สามีเราเริ่มไม่แน่ใจละ เลยโทรตาม ส. ได้คำตอบว่า ไม่ว่างส่ง ถ่ายงานอยู่ ขออีกสองสามวัน แล้วให้เราไปรับที่คาร์โก้ สุวรรณภูมิ เรานึกในใจ มันใช่เรื่องป่ะ ที่เราต้องขับรถจากบ้านไปสุวรรณภูมิ เพื่อไปเอาของ แต่ทาง ส. เค้ายืนยันว่าจะส่งมาทางเครื่องบิน เพราะเร็วดี (ถ้าส่งมาตั้งแต่ 7 วันที่แล้วป่านี้ก็ได้รับแล้ว)
ตื่นเต้นมากตอนแกะกล่อง ตื่นเต้นๆๆๆๆ กลายเป็น โมโห งาน ส. แย่มาก กรอบมา สาม กรอบ ต้องมาซ่อมกรอบนึง ตัดกระดานหลังไม่ได้ขนาดรูปหลุด (แถมมาบอกด้วยนะว่า ถ้าเป็นสตูอื่นเป็นกรอบพลาสติก แก้ยากกว่าอีก งานร้าน ส. เป็นงานกรอบไม้) อัลบั้ม LCD มีรูปซ้ำกัน 3 รูป เพื่อ?????? เครื่องประดับชุดไทยเจ้าสาวไม่มี แล้วเราจะหาจากไหน ตามตกลงกันไว้ต้องมี รับปากดิบดีทุกอย่าง ดีที่ว่าพี่ร้านที่ตัดชุดไทยที่ กทม. ให้เราให้ยืมเครื่องประดับ ไม่งั้นคงแย่ แถมพี่ร้านชุดไทยถาม ส. ด้วยนะว่าเราจะแต่งแล้ว เครื่องประดับไม่ส่งมาให้เรา เราจะเอาอะไรใส่ ส. ก็เฉย ไม่มีไฟล์รูปทั้งหมดไรท์ใส่แผ่นมาให้ แล้วที่ว่าจะขึ้นมาถ่ายงานวันจริงก็ไม่มา เราต้องหาช่างภาพวันงานใหม่ในเวลาค่อนข้างกระชันชิดแถมเป็นวันฤกษ์ดี ใกล้ ๆ ช่างภาพเริ่มหายาก
ก่อนหน้านี้ตอนที่เรากับ ส. ยังคุยกันดี ชอบบ่น ๆ ตลอดว่าชุดเจ้าสาวเราน่ะ ตัดแพงมาก งานนี้ไม่เหลือกำไรเลย ก็นึกในใจราคาที่ ส.ว่ามาก็แพงอยู่ แล้วเป็นราคาที่ ทาง ส. เรียกมาเองตั้งแต่ต้น เรื่องราคากับร้านตัดเป็นราคาที่ ทาง ส. ต้องรับผิดชอบกันเอง แถมเรื่องชุดแต่งงานของเจ้าบ่าว ที่ว่าเช่า ก็เปลี่ยนเป็นไม่เช่า เดี๋ยวเราจะตัดเองจ่ายเอง ส.ก็ไม่เสียอะไรเลยในส่วนนี้
ส่วนเรื่องการ์ดแต่งงานเรา เราเลือกแบบไว้แล้ว เราโทรไปบอก ส. ให้เอารูปที่แต่งแล้วส่งมาให้เราใบนึง ผ่านไป สองเดือน เราทวงรูป ส. บอกว่า อ้าว ห. ยังไม่ได้ส่งมาให้หรอ????? (เออ ถ้าส่งจะถามไหม) สรุปเราก็รอต่อไปสักอาทิตย์ แล้วเราก็ต้องเปลี่ยนแบบการ์ดใหม่ เพราะไม่ได้รูปจากทางร้าน ส. เลย
สรุป เราเห็นรูปพรีเวดดิ้ง เรารู้สึกไม่แฮปปี้เลย ยอมรับว่า ห. ถ่ายรูปสวย แต่งรูปสวย แต่นิสัย ส. เราไม่ไหวจริงๆ ทำรูปเราหาย เราอยากได้ความทรงจำที่จังหวัด เมืองน่าอยู่ ผู้คนน่ารัก ของเราคืนมา แถมยัง มาพูดโน่น นี่ นั่น ว่าเค้าต้องมีค่าใช้จ่าย บลาๆๆๆๆ งานที่ได้เรามาต้องมาซ่อมกรอบเองอีก เครื่องประดับชุดไทยของเจ้าสาวก็ไม่ให้มา แถม ส. มาโมโหเราอีก เราเองก็คนนะ โมโหเป็นเหมือนกัน เราเองก็ยัง งง ๆ ว่าเราผิดตรงไหนว่ะ มาโกรธเรา ตอนหลังสามีเราขอไฟล์รูปทั้งหมด ที่ไม่ใช่ไฟล์ ZIP ไม่ไรท์ใส่แผ่นมาไม่ว่า พอขอไฟล์ บอกส่งมาให้แล้วไง ไฟล์ ZIP ที่ส่งมาให้เลือก โหลดเอาบน อินเตอร์เน็ตนั่นไง อืมมมม ดีออก
ก่อนหน้าที่เรายังไม่มีปัญหากับ ส. เราส่งรูปพรีเวดดิ้งที่อ่างเก็บน้ำบางพระให้ ส. ดู ถ่ายโดยสตูที่เมืองข้าวหลามอร่อย รู้ไหม ส. ตอบว่าไง ลองให้สตูอื่นมาถ่ายที่จังหวัดของ ส. สิ ไม่มีใครสู้ได้หรอก แถมว่า สตูอื่นๆ ในจังหวัดของ ส. ว่าก็อปปี้งานร้าน ส. งานเสิ้นเจิ้นบ้างล่ะ บลาๆๆๆ แลฟังดูจะมั่นใจในตัวเองมาก
เจ้าของร้านที่ตัดชุดให้เรา ถามเราว่า ไม่ว่าอะไร ส. เลยหรอ เพราะเห็น ส. บอกว่า เราไม่ว่าอะไรเลย เรารู้ว่าเหตุการณ์ไฟล์รูปหายเนี่ย ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้นหรอกมีแต่เสียกับเสียทั้งสองฝ่าย มันหายไปแล้ว มาคิดแก้ไขกันดีกว่าดีจะไปด่าว่ากันซะอีก
พอมาเจอเหตุการณ์แบบนี้เราเลยบอกขอจัดการเล่าเรื่องราวผ่าน pantip หลังงานแต่งงานเราก่อนเถอะ (แค้นนัก) 5555
เราเห็น ส. ห. เป็นเพื่อน และเห็นตัวแสบ บ. เป็นน้อง มาเสมอตลอดระยะเวลาที่รู้จักกัน เมื่อเกิดเรื่องขึ้น สิ่งที่เราอยากได้ยินจาก ส. คือ คำขอโทษแค่นั้น แต่ไม่มีค่ะ เพราะ ส. ไม่เคยคิดว่าเค้าผิดเลย
พอเกิดเรื่องได้ไม่นาน เราก็เห็น ห. โพสลงเฟส ว่า โซเซี่ยลเป็นทั้งน้ำผึ้งและยาพิษ ก็แน่ล่ะ ทางสตูคุณ ลูกค้ารู้จักคุณ ก็ผ่านทางเฟส ได้เงินมาใช้ทุกวันนี้ก็เพราะเอารูปที่ถ่ายมาลงเฟสใช่ป่ะ? แต่ทางลูกพี่คุณ (ส.) ตีความข้างเดียว ชอบมโนไปเอง คิดว่าคนอื่นเค้าคิดแบบตัวเอง ในความรู้สึกส่วนตัวของเรา เราว่า ส. เป็นคนมั่นใจในตัวเองมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ส. คิดว่า ทั้งจังหวัด ฝีมือสตูร้าน ส. เนี่ย ไม่มีใครเทียบเท่าได้เลย
ส่วน น้อง บ. เราก็ถามเค้านะว่า น้องคนที่จะมาถ่ายงานให้เราวันจริง เห็นอาชีพเดียวกันอยู่จังหวัดเดียวกันฝีมือเป็นไงบ้าง เนื่องจาก เราให้ ส. ขึ้นมาถ่าย ในงานแต่งให้เราด้วย ส่วนน้อง บ.ติดงานมาไม่ได้ เราเลยต้องหาใหม่ ไม่รู้สวรรค์ดลใจหรืออย่างไร มีช่างภาพวีดีโอในจังหวัดเดียวกับน้อง บ. ติดต่อมาเอง น้อง บ. ตอบแบบมั่นใจ พี่ไปหาดูเถอะ ผมไม่อยากพูด บร๊ะเจ้า มิน่าล่ะ เคมีมันเข้ากันดีอย่างนี้เอง ถึงทำงานด้วยกันได้ ไม่เห็นหัวคนอื่นเลย ขอกรวดน้ำคว่ำขันไปให้คนทั้งคู่ ทั้ง ส. และ บ. ขอให้เจริญในหน้าที่การงานนะค่ะ ส่วน ห. เก็บฝีมือของคุณไว้ดีดีนะค่ะ ฝากไว้กับคนที่ดีดี
งานนี้อาจจะมีดราม่า แต่เรา ส. ห. บ. รู้อยู่แก่ใจดี ว่าอะไรคืออะไร ใครทำอะไรไว้เนอะ
..ขอบคุณค่ะ..
เราจะไม่โต้ตอบแล้วค่ะ เพราะเหมือนว่าเรามาดิ้นๆแก้ตัวไป เราขออยู่เฉยๆ
อยากโพสอะไรก็โพสมาเถอะ ทั้ง ส. ห. และ บ.
เราจะตามอ่านเรื่อยๆ ขอบคุณค่ะ