ในวันที่ท้องฟ้าเต็มไปด้วยเมฆก้อนใหญ่ ชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งมองออกไปที่ด้านนอกของหน้าต่างเป็นประจำอย่างที่เคยทำทุกวัน แต่วันนี้แปลกไปจากทุกวัน หญิงสาวที่อยู่ตรงข้ามเขาทักทายเขาด้วยการเขียนแผ่นป้าย ชายหนุ่มได้เขียนป้ายตอบกลับหญิงสาวคนนั้น นับจากวันนั้นการสนทนาก็เกิดขึ้นทุกวันๆ บางวันทั้งสองก็ออกจากห้องมาสนทนากันภายนอกบ้างจนในวันหนึ่งความรักก็ได้ก่อตัวขึ้นในจิตใจของเขาทั้งสองและแล้วทั้งคู่ก็ได้คบหากัน อยู่มาวันหนึ่งกำแพงสูงใหญ่ได้ก่อตัวขึ้นขัดขวางการพบกันอย่างใกล้ชิดของเขาทั้งสอง แต่ยังดีที่กำแพงสูงไม่มากนักทำให้สนทนากันได้ผ่านทางที่มันเริ่มขึ้น การสนทนาก็ยังเกิดขึ้นอยู่เรื่อยๆ วันหนึ่งหญิงสาวได้บอกกับชายหนุ่มว่าขอใช้เวลาเขียนหนังสือสักหน่อยถ้าว่างแล้วจะทักไปใหม่ จากนั้นม่านที่บ้านหญิงสาวก็ปิดลง ทุกวันชายหนุ่มมานั่งรอที่เดิมวันแล้ววันเล่าตั้งแต่อาทิตย์ขึ้นยันอาทิตย์ตก ป้ายคำว่าฝันดีถูกเขียนขึ้นทุกวันเพื่อบอกกับฝ่ายหญิงบางวันชายหนุ่มเห็นหญิงสาวไปออกงานพบปะนักแสดงหนุ่มหน้าใสกับเพื่อนๆของเธอแต่ชายหนุ่มก็ไม่คิดอะไรคงแค่ไปผ่อนคลาย เมื่อถึงวันครบรอบชายหนุ่มก็หวังว่าจะได้สนทนากับเธออีกครั้ง ชายหนุ่มทำเหมือนเช่นเคยจนถึงค่ำแต่การสนทนาก็ไม่ได้เกิดขึ้น ชายหนุ่มมองป้ายคำเก่าๆที่เคยใช้เป็นประจำไม่ว่าจะเป็น ใจเย็นๆ,ทำไรอยู่,เดี๋ยวมากินข้าวแปป น้ำตาของชายหนุ่มเริ่มไหลออกมาจากตาทั้งสอง และแล้วม่านของฝ่ายหญิงได้เปิดออกป้ายของฝ่ายหญิงเขียนว่า ขอโทษนะทั้งที่เป็นวันครบรอบแท้ๆแต่ไม่ได้มีเวลาด้วยกันเลยขอโทษนะๆๆๆ จากนั้นม่านก็ได้ปิดลงอีกครั้ง ชายหนุ่มยังคงนั่งรอต่อไปเรื่อยๆโดยไม่รู้ว่าวันไหนจะได้ใกล้ชิดกันอีกครั้ง น้ำตาของชายหนุ่มยังคงไหลเมื่อย้อนดูป้ายคำเก่าๆและรอต่อไป...............จบ
ปล. เรื่องนี้ได้นำเรื่องจริงมาเขียนแค่40%เท่านั้นนะ
ปล.2. มีบางคีเวิร์ดที่ใครคนนึงถ้าอ่านแล้วจะรู้เลยว่าคนเขียนเป็นใคร