เราคบกับแฟนมาได้ 6 เดือนแล้วค่ะ เราทำงานอยู่ที่เดียวกัน แฟนเราอายุห่างกับเรา 8 ปี.... ตัวเราเองนั้น เรียนจบป.ตรี พ่อแม่รับราชการ เรียกได้ว่าทางบ้านฐานะปานกลาง ส่วนแฟนของเรา เขาไม่ใช่คนไทยนะคะ จะว่าเป็นคนจีนก็ไม่ใช่ เขาเป็นบุคคลไม่มีสัญชาติ คือ พ่อแม่เขาอพยพจากจีนมาที่พม่า แล้วอพยพจากพม่า มาอยู่ที่เชียงใหม่ค่ะ เขาก็เลยพูดภาษาจีนได้ ส่วนภาษาไทยก็พอพูดได้อยู่บ้าง แต่อ่านและเขียนไม่ได้นะคะ ต้องอาศัยโทรศัพท์แปลเอา....
ที่เราคบกับเขา เพราะว่าเห็นเขาเป็นคนดีและขยันทำงานค่ะ ส่วนเรื่องอื่นๆเราไม่ได้สนใจเลยว่าเขาจะเป็นยังไง... ตลอดเวลาที่เราคบกันมา เขาดูแลเราอย่างดี ตอนเลิกงานก็พาไปทานข้าว เวลาเราจะไปไหนเขาก็ขับรถพาไปให้ตลอด ส่วนใหญ่เราจะเป็นคนพาเขาไปเที่ยวนู้นเที่ยวนี่มากกว่า เพราะก่อนหน้านี้เขาเป็นคนไม่ค่อยไปเที่ยวที่ไหนค่ะ เราก็คบกันมาเรื่อยๆปกติ....
จนมาวันนึง เขาก็พูดกับเราว่า ที่เราคบๆกันไปเนี่ย ไม่รู้ว่าพ่อแม่ของเราจะรับเขาได้ไหม เพราะเขาเป็นคนไม่มีสัญชาติ ไม่มีบัตรประชาชน จบก็ไม่ได้สูงอะไร ซึ่งต่างกับเรามาก เขาอยากให้เราพาไปหาพ่อแม่ของเรา จะได้รู้ไปเลยว่าพ่อแม่เรารับได้ไหม แต่เราปฏิเสธ เราบอกว่าเราขอเวลาหน่อย เราอยากให้แน่ใจกว่านี้ก่อน เพราะเราไม่เคยพาใครเข้าบ้านเลย คนนี้เป็นคนแรก ที่เราคบจริงจังด้วย เขาก็โอเคร รอได้.... แต่ช่วงนั้นเขาเหมือนจะคิดมาก เราร้องไห้ด้วยกันทั้งคู่ เขาบอกอยากจะลาออกไปหางานใหม่ ที่ได้เงินเยอะกว่านี้ เขาบอกเขาจะได้ดูแลเราได้ พ่อแม่ก็จะได้รับเราได้ แต่เราไม่ให้เขาลาออก เราบอกให้ทำที่เดิมกับเราไปก่อน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พ่อแม่เราจะยอมรับได้ไม่ได้ แต่เราก็จะสู้ไปด้วยกัน ยังไงพ่อแม่เราต้องรับเราได้แน่นอน เขาก็โอเคร เราจะอดทนและสู้ไปด้วยกัน !!!!!
จนวันนึงเราไปเล่นโทรศัพท์เขา เราเห็นว่าเขาคุยกับผู้หญิงคนนึงในไลน์ แบบคุยกันเยอะมาก แต่เราอ่านไม่ออก เพราะเขาคุยภาษาจีนกัน แต่เราจำหน้าได้ว่าคือ แฟนเก่า เขา เราเลยแกล้งถามไปว่าคุยกับใครเนี่ย ทำไมคุยเยอะจัง เขาก็ตอบมาว่าเพื่อนเก่าหน่ะ ไม่มีอะไรหรอก ก็คุยกันปกติ อย่าคิดมากเลย เราก็เริ่มไม่สบายใจ เลยถามเขาไปตรงๆว่า เธอมีอะไรปิดบังเรารึป่าว มีอะไรก็บอกกันมาตรงๆเลยนะ เขาก็ตอบมาคำเดียวว่า 'ไม่มี' เราก็เชื่อใจ เขาบอกไม่มีก็ไม่มี
จนมาครั้งสุดท้ายเราจับได้เองจะๆ เราไปเล่นโทรศัพท์แฟนอีกครั้ง เราก็กดดูเบอร์โทรเข้า-ออก ก็เห็นเบอร์นึงโทรเข้ามาทุกคืน(เวลาที่โทรคุยกันคือหลังจากที่คุยกับเราเสร็จ) เราเริ่มเอะใจ เลยแอบเมมเบอร์นั้นมาไว้ที่เครื่องเรา มันเลยไปเด้งในไลน์ ขึ้นเป็นไลน์แฟนเก่าของเขา เรานี่แทบทรุดเลย ความคิดต่างๆเข้ามาในหัวหมดเลยตอนนั้น ไหนบอกเลิกกันไปแล้ว??? ไหนบอกเป็นเพื่อนกัน??? แล้วโทรหากันทุกคืนทำไม??? ตอนนั้นเรายังไม่ไปถามแฟนเรานะ แต่เราทักไลน์ผู้หญิงคนนั้นไปเลย ถามว่ามีแฟนรึยัง เขาตอบกลับมาว่ามีแล้ว เราเลยส่งรูปแฟนเราไป แล้วถามว่าคนนี้ใช่มั้ย?? ภาวนาในใจขอให้ไม่ใช่ แต่คำตอบที่ได้เรากลับมา กลับทำให้เราจุกจนพูดไม่ออก "ใช่" เพียงคำๆเดียวเท่านั้น ทำให้เราร้องไห้โหออกมาเลย เราเลยเดินไปหาแฟนเรา ยังไม่ทันที่เราจะได้พูดอะไร เขาก็พูดออกมาว่า "ใช่" ผมกลับไปคบกับแฟนเก่า ณ จุดๆนั้นเราพูดอะไรไม่ออกเลยค่ะ เหมือนโดนคนเอามีดมาแทง เราร้องไห้ไปถามเขาไปว่าจะเอายังไง เขาตอบกลับมาว่า "เราเลิกกันเถอะ" เขากลับไปคบกับแฟนเก่าเขาได้หลายเดือนแล้ว เขาลืมแฟนเก่าไม่ได้จริงๆ วันนั้นเรากลับบ้านไปร้องไห้ทั้งคืนเลยค่ะ....
เรากลับมาคิดว่าทำไม ทำไมต้องหลอกเรามาตั้งนานขนาดนี้ ทำไมกลับไปคบกันถึงไม่บอกเลิกเราซะแต่เนิ่นๆ จะยื้อมาทำไม เราเอะใจหลายรอบแล้ว แต่เราก็เชื่อใจเขา มันคงไม่มีอะไร แต่สุดท้ายมันก็เป็นแบบนี้ เราเสียใจ เสียความรู้สึกมาก ไม่รู้ว่าเราจะทำยังไงต่อไป เราไปทำงานก็ต้องเจอเขาอยู่ ใจนึงเราก็เข้าใจนะว่าคนเราคบกันมานานหลายปี ความรัก ความผูกพันธ์ มันคงมีอยู่ จะมาสู้อะไรกับเราที่คบกันมาไม่กี่เดือนได้ เราท้อ เราเหนื่อยเหลือเกิน แต่เราก็คิดว่าสักวันนึงเราต้องผ่านมันไปให้ได้!!!!
ปล. นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะคะ อาจจะยาวไปหน่อย เพราะอยากจะระบายออกมาให้หมด ถ้าผิดพลาดประการใด ขออภัยไว้ด้วยนะคะ
แฟนเก่าของเขากลับมา ในวันที่คบกับเราอยู่ .....
ที่เราคบกับเขา เพราะว่าเห็นเขาเป็นคนดีและขยันทำงานค่ะ ส่วนเรื่องอื่นๆเราไม่ได้สนใจเลยว่าเขาจะเป็นยังไง... ตลอดเวลาที่เราคบกันมา เขาดูแลเราอย่างดี ตอนเลิกงานก็พาไปทานข้าว เวลาเราจะไปไหนเขาก็ขับรถพาไปให้ตลอด ส่วนใหญ่เราจะเป็นคนพาเขาไปเที่ยวนู้นเที่ยวนี่มากกว่า เพราะก่อนหน้านี้เขาเป็นคนไม่ค่อยไปเที่ยวที่ไหนค่ะ เราก็คบกันมาเรื่อยๆปกติ....
จนมาวันนึง เขาก็พูดกับเราว่า ที่เราคบๆกันไปเนี่ย ไม่รู้ว่าพ่อแม่ของเราจะรับเขาได้ไหม เพราะเขาเป็นคนไม่มีสัญชาติ ไม่มีบัตรประชาชน จบก็ไม่ได้สูงอะไร ซึ่งต่างกับเรามาก เขาอยากให้เราพาไปหาพ่อแม่ของเรา จะได้รู้ไปเลยว่าพ่อแม่เรารับได้ไหม แต่เราปฏิเสธ เราบอกว่าเราขอเวลาหน่อย เราอยากให้แน่ใจกว่านี้ก่อน เพราะเราไม่เคยพาใครเข้าบ้านเลย คนนี้เป็นคนแรก ที่เราคบจริงจังด้วย เขาก็โอเคร รอได้.... แต่ช่วงนั้นเขาเหมือนจะคิดมาก เราร้องไห้ด้วยกันทั้งคู่ เขาบอกอยากจะลาออกไปหางานใหม่ ที่ได้เงินเยอะกว่านี้ เขาบอกเขาจะได้ดูแลเราได้ พ่อแม่ก็จะได้รับเราได้ แต่เราไม่ให้เขาลาออก เราบอกให้ทำที่เดิมกับเราไปก่อน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พ่อแม่เราจะยอมรับได้ไม่ได้ แต่เราก็จะสู้ไปด้วยกัน ยังไงพ่อแม่เราต้องรับเราได้แน่นอน เขาก็โอเคร เราจะอดทนและสู้ไปด้วยกัน !!!!!
จนวันนึงเราไปเล่นโทรศัพท์เขา เราเห็นว่าเขาคุยกับผู้หญิงคนนึงในไลน์ แบบคุยกันเยอะมาก แต่เราอ่านไม่ออก เพราะเขาคุยภาษาจีนกัน แต่เราจำหน้าได้ว่าคือ แฟนเก่า เขา เราเลยแกล้งถามไปว่าคุยกับใครเนี่ย ทำไมคุยเยอะจัง เขาก็ตอบมาว่าเพื่อนเก่าหน่ะ ไม่มีอะไรหรอก ก็คุยกันปกติ อย่าคิดมากเลย เราก็เริ่มไม่สบายใจ เลยถามเขาไปตรงๆว่า เธอมีอะไรปิดบังเรารึป่าว มีอะไรก็บอกกันมาตรงๆเลยนะ เขาก็ตอบมาคำเดียวว่า 'ไม่มี' เราก็เชื่อใจ เขาบอกไม่มีก็ไม่มี
จนมาครั้งสุดท้ายเราจับได้เองจะๆ เราไปเล่นโทรศัพท์แฟนอีกครั้ง เราก็กดดูเบอร์โทรเข้า-ออก ก็เห็นเบอร์นึงโทรเข้ามาทุกคืน(เวลาที่โทรคุยกันคือหลังจากที่คุยกับเราเสร็จ) เราเริ่มเอะใจ เลยแอบเมมเบอร์นั้นมาไว้ที่เครื่องเรา มันเลยไปเด้งในไลน์ ขึ้นเป็นไลน์แฟนเก่าของเขา เรานี่แทบทรุดเลย ความคิดต่างๆเข้ามาในหัวหมดเลยตอนนั้น ไหนบอกเลิกกันไปแล้ว??? ไหนบอกเป็นเพื่อนกัน??? แล้วโทรหากันทุกคืนทำไม??? ตอนนั้นเรายังไม่ไปถามแฟนเรานะ แต่เราทักไลน์ผู้หญิงคนนั้นไปเลย ถามว่ามีแฟนรึยัง เขาตอบกลับมาว่ามีแล้ว เราเลยส่งรูปแฟนเราไป แล้วถามว่าคนนี้ใช่มั้ย?? ภาวนาในใจขอให้ไม่ใช่ แต่คำตอบที่ได้เรากลับมา กลับทำให้เราจุกจนพูดไม่ออก "ใช่" เพียงคำๆเดียวเท่านั้น ทำให้เราร้องไห้โหออกมาเลย เราเลยเดินไปหาแฟนเรา ยังไม่ทันที่เราจะได้พูดอะไร เขาก็พูดออกมาว่า "ใช่" ผมกลับไปคบกับแฟนเก่า ณ จุดๆนั้นเราพูดอะไรไม่ออกเลยค่ะ เหมือนโดนคนเอามีดมาแทง เราร้องไห้ไปถามเขาไปว่าจะเอายังไง เขาตอบกลับมาว่า "เราเลิกกันเถอะ" เขากลับไปคบกับแฟนเก่าเขาได้หลายเดือนแล้ว เขาลืมแฟนเก่าไม่ได้จริงๆ วันนั้นเรากลับบ้านไปร้องไห้ทั้งคืนเลยค่ะ....
เรากลับมาคิดว่าทำไม ทำไมต้องหลอกเรามาตั้งนานขนาดนี้ ทำไมกลับไปคบกันถึงไม่บอกเลิกเราซะแต่เนิ่นๆ จะยื้อมาทำไม เราเอะใจหลายรอบแล้ว แต่เราก็เชื่อใจเขา มันคงไม่มีอะไร แต่สุดท้ายมันก็เป็นแบบนี้ เราเสียใจ เสียความรู้สึกมาก ไม่รู้ว่าเราจะทำยังไงต่อไป เราไปทำงานก็ต้องเจอเขาอยู่ ใจนึงเราก็เข้าใจนะว่าคนเราคบกันมานานหลายปี ความรัก ความผูกพันธ์ มันคงมีอยู่ จะมาสู้อะไรกับเราที่คบกันมาไม่กี่เดือนได้ เราท้อ เราเหนื่อยเหลือเกิน แต่เราก็คิดว่าสักวันนึงเราต้องผ่านมันไปให้ได้!!!!
ปล. นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะคะ อาจจะยาวไปหน่อย เพราะอยากจะระบายออกมาให้หมด ถ้าผิดพลาดประการใด ขออภัยไว้ด้วยนะคะ