สวัสดีค่ะ กระทู้แรก ปกติตามอ่านอย่างเดียว
อยากระบายมากค่ะ
เราเป็นคนที่ต้องเดินทางไปไหนมาไหนบ่อยค่ะ
ทั้งในและนอกประเทศ ธุระด้วย และ ชอบเที่ยวด้วย บางครั้งอยู่นาน
เงินอะไรก็ไม่ค่อยจะมีหรอกค่ะ เจียดไปก็เพราะอยากซื้อความสุข
อยากหาโอกาสให้ตัวเอง กล้าได่กล้าเสี่ยง ไม่ได้มีชีวิตสโลวไลฟ์ เงินหนัก จะเที่ยวหรือไปไหนก็ได้สบายๆ
แต่เราไปแบบเงินก้นถุงค่ะ
แล้วก็จะชอบมี คนประเภทชอบฝากซื้อของ ฝากหิ้วอันนี้ / ดูอันนี้มาให้หน่อยได้ไหม
โอเคค่ะไม่ว่ากัน มีทั้งคนสนิทคนไม่สนิท เยอะแยะเต็มไปหมด จะเอาอันนั้นเอาอันนี้
แต่ไม่เคยโอนเงินมาเลยยย เราก็รอๆๆ บอกเอาแน่ๆเอามาเลย แต่ไม่โอนเงินเลย
เค้าไม่ได้คิดถึงใจเราบ้างเลยใช่ไหมคะว่า อยู่ต่างบ้านต่างแดนเนี่ย มันยังไง ลำพังเงินสำรอง
เผื่อชีวิต ก็จะไม่พอ เที่ยวไม่สนุกเลย บางทีกลับมาถึงแล้วก็ยังไม่โอนให้อีก ดองไปอีก งง
คนพวกนี้ เค้าคิดอะไรอยู่คะ ทำไมคิดสั้นจังเลย ต้องรอให้ทวงหรือยังไงถึงจะยอมโอน
เวลาไปไหนมาไหนเลยก็เลยไม่ค่อยอยากบอกใครค่ะ นี่เป็นเหตุผลหลัก เพราะเรา ปฏิเสธคน(ที่สนิทก้น)ไม่ค่อยเก่ง
ให้สัจกับตัวเองไว้ว่า จะต้องไม่มีแบบนี้อีกตลอดไปทุกทริป แต่ทุกครั้งมันก็ลงเอยด้วยปัญหาแบบนี้ตลอดเลย
เพราะว่าเราคงโง่เอง โอ้ย ขากลับเป็นอะไรที่เหนื่อยมาก แบกลากกระเป๋าที่หนักเกินตลอด กลับมาไม่เคยครบยอด
โอ้ย มีแต่เสียกับเสีย
เราในฐานะคนฝากซื้อก็เคยเป็นค่ะ ถ้ากับคนในครอบครัวเลยจริงๆ เราก็พอหยวนๆกันได้ แต่ถ้าฝากคนอื่น
ถึงแม้เป็นคนรู้จักสนิทสนม หรือ ญาติกัน เราก็คิดเสมอเลยนะคะ ว่าถ้าจะฝากอะไรเค้า มันค่อการรบกวนเค้า เค้าต้องเสียแรงเสียเวลา
ไปดูนู่นนี้ให้เรา เราเองจะให้เงินเค้าไว้ก่อนเลยเพื่ออำนวยความสะดวกให้เค้าเราคิดแบบนี้ตลอด ยิ่งกับคนไม่สนิทเรายิ่งไม่กล้าคิดไปรบกวนเค้าเลยค่ะ
ถ้าไม่ใช่ร้านพรีออเดอร์ คนอื่นก็คงคิดไม่เหมือนกัน
แค่อยากฝากเอาไว้ค่ะ คนที่อยากจะฝากซื้อหรือหิ้วของ โอนให้เค้าไปก่อนเถอะค่ะจะดีที่สุด
ไม่ใช่ว่าทุกคนที่จะมีตังค์สำรองพอสำหรับทุกคนนะคะ ฝากตรงนี้ด้วยค่ะ มีนักท่องเที่ยวจำนวนหลายเปอร์เซ็นนะคะ ที่ส่วนใหญ่ใช้งบประมานก้อนที่มีหรือเก็บมาเพื่อใช้เดินทางแบบให้เนตๆ หรือ (ตายเอาดาบหน้า) บางคนพอเรามาถึง หายไปเลยติดต่อไม่ได้ ของที่ซื้อมาสูญเปล่าเงินเรามากเอาไปทำไรต่อไม่ได้ด้วยของบางอย่าง
เข้าเนื้อตลอด
การเดินทางสำหรับเราจริงๆแล้วมันเหนื่อยนะคะ มันคือการที่เราพักจากชีวิตจริงไป เพื่อไปเหน็ดเหนื่อยกับการท่องเที่ยวแทน มันคือการแลกความสุขอย่างนึงของเราค่ะ
ขอภัยหากใช้คำไม่เหมาะสม หรือ ความคิดเห็นต่างออกไปค่ะ ยังไงก็แชร์หรือเสนอแนะได้ค่ะ เผื่อจะมีแนวคิดดีให้ปลง อยากจะปลงก็ปลงไม่ลง
ใครเคยมีประสบการณ์ คนที่ชอบฝากซื้อ/หิ้วของ แต่ไม่โอนเงินบ้างไหมคะ?
อยากระบายมากค่ะ
เราเป็นคนที่ต้องเดินทางไปไหนมาไหนบ่อยค่ะ
ทั้งในและนอกประเทศ ธุระด้วย และ ชอบเที่ยวด้วย บางครั้งอยู่นาน
เงินอะไรก็ไม่ค่อยจะมีหรอกค่ะ เจียดไปก็เพราะอยากซื้อความสุข
อยากหาโอกาสให้ตัวเอง กล้าได่กล้าเสี่ยง ไม่ได้มีชีวิตสโลวไลฟ์ เงินหนัก จะเที่ยวหรือไปไหนก็ได้สบายๆ
แต่เราไปแบบเงินก้นถุงค่ะ
แล้วก็จะชอบมี คนประเภทชอบฝากซื้อของ ฝากหิ้วอันนี้ / ดูอันนี้มาให้หน่อยได้ไหม
โอเคค่ะไม่ว่ากัน มีทั้งคนสนิทคนไม่สนิท เยอะแยะเต็มไปหมด จะเอาอันนั้นเอาอันนี้
แต่ไม่เคยโอนเงินมาเลยยย เราก็รอๆๆ บอกเอาแน่ๆเอามาเลย แต่ไม่โอนเงินเลย
เค้าไม่ได้คิดถึงใจเราบ้างเลยใช่ไหมคะว่า อยู่ต่างบ้านต่างแดนเนี่ย มันยังไง ลำพังเงินสำรอง
เผื่อชีวิต ก็จะไม่พอ เที่ยวไม่สนุกเลย บางทีกลับมาถึงแล้วก็ยังไม่โอนให้อีก ดองไปอีก งง
คนพวกนี้ เค้าคิดอะไรอยู่คะ ทำไมคิดสั้นจังเลย ต้องรอให้ทวงหรือยังไงถึงจะยอมโอน
เวลาไปไหนมาไหนเลยก็เลยไม่ค่อยอยากบอกใครค่ะ นี่เป็นเหตุผลหลัก เพราะเรา ปฏิเสธคน(ที่สนิทก้น)ไม่ค่อยเก่ง
ให้สัจกับตัวเองไว้ว่า จะต้องไม่มีแบบนี้อีกตลอดไปทุกทริป แต่ทุกครั้งมันก็ลงเอยด้วยปัญหาแบบนี้ตลอดเลย
เพราะว่าเราคงโง่เอง โอ้ย ขากลับเป็นอะไรที่เหนื่อยมาก แบกลากกระเป๋าที่หนักเกินตลอด กลับมาไม่เคยครบยอด
โอ้ย มีแต่เสียกับเสีย
เราในฐานะคนฝากซื้อก็เคยเป็นค่ะ ถ้ากับคนในครอบครัวเลยจริงๆ เราก็พอหยวนๆกันได้ แต่ถ้าฝากคนอื่น
ถึงแม้เป็นคนรู้จักสนิทสนม หรือ ญาติกัน เราก็คิดเสมอเลยนะคะ ว่าถ้าจะฝากอะไรเค้า มันค่อการรบกวนเค้า เค้าต้องเสียแรงเสียเวลา
ไปดูนู่นนี้ให้เรา เราเองจะให้เงินเค้าไว้ก่อนเลยเพื่ออำนวยความสะดวกให้เค้าเราคิดแบบนี้ตลอด ยิ่งกับคนไม่สนิทเรายิ่งไม่กล้าคิดไปรบกวนเค้าเลยค่ะ
ถ้าไม่ใช่ร้านพรีออเดอร์ คนอื่นก็คงคิดไม่เหมือนกัน
แค่อยากฝากเอาไว้ค่ะ คนที่อยากจะฝากซื้อหรือหิ้วของ โอนให้เค้าไปก่อนเถอะค่ะจะดีที่สุด
ไม่ใช่ว่าทุกคนที่จะมีตังค์สำรองพอสำหรับทุกคนนะคะ ฝากตรงนี้ด้วยค่ะ มีนักท่องเที่ยวจำนวนหลายเปอร์เซ็นนะคะ ที่ส่วนใหญ่ใช้งบประมานก้อนที่มีหรือเก็บมาเพื่อใช้เดินทางแบบให้เนตๆ หรือ (ตายเอาดาบหน้า) บางคนพอเรามาถึง หายไปเลยติดต่อไม่ได้ ของที่ซื้อมาสูญเปล่าเงินเรามากเอาไปทำไรต่อไม่ได้ด้วยของบางอย่าง
การเดินทางสำหรับเราจริงๆแล้วมันเหนื่อยนะคะ มันคือการที่เราพักจากชีวิตจริงไป เพื่อไปเหน็ดเหนื่อยกับการท่องเที่ยวแทน มันคือการแลกความสุขอย่างนึงของเราค่ะ
ขอภัยหากใช้คำไม่เหมาะสม หรือ ความคิดเห็นต่างออกไปค่ะ ยังไงก็แชร์หรือเสนอแนะได้ค่ะ เผื่อจะมีแนวคิดดีให้ปลง อยากจะปลงก็ปลงไม่ลง