คาเมรอนไฮแลนด์ อยู่ประเทศเพื่อนบ้านเรานี่เองค่ะ มาเลเซีย ไปง่ายได้หลากหลายช่องทาง รอบนี้จุดหมายหลักเราคือ
คาเมรอนไฮแลนด์ ดินแดนหุบเขาเทเลทับบี้ ฮ่าๆๆ ที่นี่จะเป็นไร่ชา อากาศหนาวเย็นตลอดปีตลอดไป ยิ่งตอนช่วงหัวค่ำ หรือโพล้เพล้
หนาวฟันโขกกันเลยค่ะ


      รอบนี้การเดินทางของเรา รถไฟ คือพระเอกของงานนี้ค่ะ วางแผนกันไว้ว่า เรานอนรถไฟ1คืน  ปีนัง 1 คืน เดินเล่นเพลินๆ
ที่ปีนังนิดหน่อย แล้วก็นั่งรถจากปีนังไปต่อที่คาเมรอนไฮแลนด์ค่ะ

       ก่อนเริ่มเดินทางเราจองตั๋วรถไฟที่หัวลำโพงล่วงหน้า 60 วัน ก่อนเดินทาง ต้องจองล่วงหน้า รถไฟขบวนนี้เป็นรถไฟระหว่างประเทศ กรุงเทพฯ - บัตเตอร์เวอร์ธ ขบวนที่35  ออกจากบ้านเรา ถ้าจำไม่ผิด เวลาประมาณ เกือบบ่ายสองได้ ไปถึงบัตเตอร์เวอร์ธ อีกวันนึงตอนเที่ยงๆ รถไฟจะตัดขบวนที่หาดใหญ่ จะมีแค่2ตู้เท่านั้นที่มีผู้โดยสาร รวมสะเบียงอาหารเช้าอีก 1 ตู้ เราจะทำเรื่องผ่านแดนที่สถานี ปะดังเบซา รถไฟจะจอดรอ ให้ผู้โดยสารทุกคนนำสัมภาระลงไปแสกน ทำเรื่องข้ามผ่านแดนเสร็จเรียบร้อยก็กลับขึ้นรถไฟขบวนเดิม พาเรามุ่งหน้าสู่สถานีปลายทางบัตเตอร์เวอร์ธ
     พอถึงบัตเตอร์เวอร์ธ เราก็งงๆนิดหน่อย บ้านเมืองเค้าดูค่อนข้างมีระเบียบ ทหารหน้าตาน่ากลัว ไม่กล้าหือค่ะ บอกตรงๆ ฮ่าๆๆ  
เราเดินวนหาทางที่มันจะไปถึงท่าเรือ เพื่อที่จะข้ามไปเกาะปีนัง ไปกัน3คน ภาษาอังกฤษก็ไม่ค่อยแข็งแรงทั้งหมด 3 คน จนในที่สุดก็เจอเรือข้ามฝากขนาดยักษ์ ถ้าอยู่แถวบ้านเรา มันเหมือนเรือใหญ่ขนคอนเทนเนอร์แบบนั้นเลยค่ะ เรือที่ข้ามไปเกาะปีนัง
สามารถเอารถข้ามไปด้วยได้ ปีนังเป็นเมืองที่เรา แวะพักแรม เป็นทางผ่านเพื่อที่จะไปคาเมรอนเฉยๆ ก็เลยหาที่นอนราคาถูกๆ
เพื่อเอาแรงไว้เดินทางต่อวันพรุ่งนี้
      เย็นวันนั้นที่ปีนัง เราเดินไปหารถตู้ที่จะไปคาเมรอนไฮแลนด์  มีหลากหลายเจ้ามากค่ะ จะอยู่แถวๆห้างใหญ่ๆห้างนึง ค่อนข้างหาง่าย
มีเยอะแยะค่ะ หลังจากที่ได้ตั๋วรถไปคาเมรอนแล้ว เราก็เดินหาอะไรกิน เดินเล่นที่เกาะปีนัง ปีนังเป็นเกาะไม่ใหญ่เลยค่ะ แลดูเหมือนเวลาที่นี่
จะช้าๆลง ยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก..


      แล้วเวลารอคอยก็มาถึง เราขึ้นรถจากปีนัง ตามตั๋วบอกว่า รถออกเวลา 8.30 am. แต่เลทไปถึง 9.15 am. ให้เหตุผลเป็นภาษาอังกฤษ
ทำนองว่า ที่มาช้าเพราะไล่รับผู้โดยสารตามที่พักด้วย เลยมาช้า  สุดท้ายเราก็ไปถึงคาเมรอนไฮแลนด์จนได้ ใช้เวลาเดินทางจากปีนัง
มาถึงที่คาเมรอน ประมาณ 4 ชม. เราจองที่พักผ่าน agoda ไว้กันเหนียว 1 คืน เนื่องจากเป็นเทศกาลปีใหม่ คนมาเที่ยวเยอะพอสมควร
รถตู้ที่เราจองเค้ามาส่งถึงหน้าที่พักเลยค่ะ
      
      พอถึงที่พัก เราจัดแจงสรรหาที่เที่ยวในวันพรุ่งนี้ เพราะคิดว่าเย็นวันนี้ เดินทางกันมาก็พักผ่อนกันตามอัธยาศัย ระหว่างเดินเล่น
ก็ถ่ายรูปมันไปเรื่อยเปื่อยค่ะ


ร้านค้าของกิน ขนม นม เนย เยอะมากค่ะ เมืองนี้แทบจะเป็นเมืองปลอดหมูเลยก็ว่าได้ ของกินเยอะแต่อย่ามั่วซั่วนะคะ บางอย่างก็
กินไม่ได้เลยค่ะ เครื่องเทศรุนแรง สำลักน้ำมูกไหลค่ะบอกตรงๆ



มองไปทางไหนก็เจอแต่ต้นสน ที่นี่อากาศดีมากจริงๆค่ะ มีแดดอ่อนพอกล้อมแกล้ม ไม่แผดเผาเหมือนบ้านเราค่ะ


      วางแผนว่าจะเช่ารถขับกัน เช่าเป็นรถยนต์ แต่เสียดายมาก ที่นี่มีแต่มอเตอร์ไซค์ให้เช่า ถ้าเป็นรถยนต์ไม่ให้นักท่องเที่ยวเช่าแล้ว
เพราะเคยเกิดอุบัติเหตุขึ้น ใจเรากับแฟน และน้องอีกคนนึง นึกเสียดายมาก เลยลองคุยกับกรุ๊ปทัวร์ที่เมืองบรินชาง ปรากฏว่า
เค้าหารถที่เป็น 4wd ให้เราได้1คัน ถ้าอยากขับก็ลองคุยกับคนขับดู ทีนี้ก็สนุกละ เราได้ Landrover Defender มาเป็นม้าศึก ในการทัวร์คาเมรอนพรุ่งนี้แล้ว!

เจ้าคันนี้เลยค่ะ เจ้าของรถ ชื่อ Appu อะปูเป็นคนรูปร่างใหญ่มาก จิตใจดี ตอนแรกแอบคิดว่าอะปูจะดุ แต่เปล่าเลยใจดีมาก แถมเป็นไกด์ให้ด้วย เห็นแต่ข้างหลังรถนะคะ ขอโทษทีค่ะ ฮ่าๆๆ


อะปูมารับเราแต่เช้าที่โรมแรมในเมืองบรินชาง เราจองโรงแรมนี้แค่คืนเดียวค่ะ ก็เลยเอาสัมภาระขึ้นรถอะปูไปด้วย แล้วพอหมดทริปวันนี้
ก็ให้อะปูขับรถไปส่งโรงแรมที่จองไว้ใหม่ให้หน่อย โรงแรมนี้คือ ไอโรงแรมบรรยากาศหลอนนี้แหละค่ะ (เดี๋ยวเหลาเรื่องโรงแรมให้ฟัง)
ที่แรกที่อะปูพาไป คือ ไร่ชา BOH TEA ค่ะ บรรยากาศยุโรบมาก


มี landrover วิ่งผ่านอีกแล้ว ฮ่าๆๆ


บอกตรงๆค่ะ ณ จุดนั้น เราถลาวิ่งลงไร่ชาไปเลยค่ะ ไม่ได้ยำเกรงเสียงอะปูห้ามปรามเลย ฮ่าๆ
ตามจริงลงไปเดินได้ค่ะ มันมีแนวดินให้วิ่งเล่นได้อยู่ เราก็พุ่งสิคะไม่ต้องรอพ่อใครมาตัดริบบิ้นค่ะ55


จากนั้น อะปูก็พาขับรถขึ้นภูเขา ระหว่างทางหนาวเหน็บมากค่ะ ยิ่งสูงก็ยิ่งจับขั้วหัวใจ ตอนนั้นประมาณ 11องศาได้ แล้วสวมเสื้อเป็นสเวตเตอรที่ไม่หนาเอาซะเลย ฟักโขกกัน กึกๆๆๆๆๆ เลยค่ะ


ยิ่งจุดชมวิว ต้องเป็นผู้กล้าจริงๆค่ะ หนาวก็หนาว สูงก็สูง แต่วิวเกินคุ้ม เรากับน้องขึ้นไม่ไหวค่ะ ขึ้นไปได้แค่ชั้นที่2 มือก็เกร็งติดกับเหล็ก
ราวจับแล้ว งานนี้ แฟนเราเป็นผู้กล้าไปเก็บภาพมาฝากค่ะ



แวะทานข้าวกลางวัน จิบชาที่นี่แหละค่ะ


หลังจากนั้น อะปูก็แนะนำเรื่องพืชพันธุ์ไม้สารพัด แล้วก็พาไปต่อที่ สวนผีเสื้อ พิพิธภัณฑ์ ดงกระบองเพชรค่ะ
ภาพนี้คือ  พิพิธภัณฑ์ของเมืองคาเมรอนค่ะ บอกเล่าประวัติ ผังเมืองต่างๆ ออกแนวมีความรู้นะคะ ณ จุดนี้ ฮ่าๆๆ


อันนี้ก็คือ ดงกระบองเพชร เหล่าฮิปสะเต้อร์บ้านเราต้องชอบแน่ๆ


จบลงที่สวนผีเสื้อค่ะ ฮ่าๆ

ตามจริงอะปู พาไปช้อปปิ้งของกินที่ตลาดด้วย ชวนไปเก็บสตอเบออรี่อีกต่างหาก คือตามใจมาก บริการเกินราคา แล้วก็ขอขับรถเอง
ได้ด้วย อะปูก็ไม่ว่าเลยค่ะ งานนี้ก็เลยเพลินกันไปตามๆกัน ตามจริงทริปมีสถานที่เยอะมากเลย บางทีเราก็แวะแป้ปเดียว ส่วนใหญ่จะพิศมัยพวกภูเขา ไร่ชามากกว่า

      และแล้วเวลาอึกระทึกครึกโครมก็มาถึง จบทริปวันเดย์กับอะปูแล้ว อะปูถามว่า ให้ไปส่งที่โรงแรมไหน เราก็บอกชื่อโรงแรมกับอะปูไป
โรงแรมนี้ แปลเป็นภาษาไทยว่า "มรดก" ตั้งอยู่เมืองทารานาตะ เราจะเรียกโรงแรมนี้ว่า "มรดก โฮเต็ล" หันไปถามอะปูว่า
โรงแรมนี้เป็นไง อะปูเพิ่นบอกว่า มันมีมานานนะ ค่อนข้างเก่าแก่ กำลังปรับปรุง ต่อเติม ขยับขยาย จับใจความที่อะปูพูดได้ประมาณว่า
ไอโรงแรมที่เราจองจากagodaที่บรินชางที่
แรกน่ะ  มันดีกว่า ไอมรดกโฮเต็ล สะอาดกว่า ใหม่กว่า แต่คือทำไรไม่ได้จ่ายตังค์ไปแล้ว
ในราคา คืนละ 3900 บาท ขึ้นว่าเป็นโรงแรมมาตรฐาน 5ดาว ตอนจองดูจาก agoda ห้องสวยดี ก็เลยมาจองจ่ายเงินที่ล็อบบี้ ในตอนเย็น
ของวันแรก ก่อนที่จะออกไปเที่ยวกับอะปู เพราะตอนนั้น ราคาใน agoda รวมภาษี ดันแพงกว่า walk in  ก็เลยจ่ายเงินที่เคาด์เตอร์เสร็จสรรพ

บรรยากาศหน้าล็อบบี้ ก็จะคนเยอะนิดนึง เริ่มแปลกๆใจ แต่ก็คิดว่า สงสัยโรงแรมเค้าดี ถึงจะดูเก่าๆแปลกๆไปหน่อย แต่คนพักเยอะงี้
เราก็คิด เอาวะ คุ้มค่ากับราคา กะว่าคืนนี้จะนอนให้หนำใจ ไม่ออกไปไหนแล้ว เล่น wifi อยู่บนห้องรับวิวภูเขาเพลินๆ


วันที่จ่ายตังค์ บอกว่าขอห้องวิวภูเขา พนักงานเขียนเบอร์ห้อง314ให้ตั้งแต่วันแรกที่มาจอง พอมา check in   พนักงานขีดค่าเบอร์ห้อง314
ที่จองออก กลายเป็นเขียนเบอร์ห้องใหม่ให้ เป็น327 หรืออะไรสักอย่างเราจำเบอร์ไม่ได้แล้ว เราก็เอะใจ ถามย้ำอีกที วิวภูเขาแน่นะ

แล้ววิวที่ได้ คือภูเขานิดหน่อย - -


และสวนเบญจกิตติ - -


ใจก็คิด เอาวะ ช่างมัน เดี๋ยวนอนเล่น wifi เพลินบนระเบียงก็ได้ วิวแค่นี้ก็แค่นี้ พอเปิด wifi ปุ๊ป พระจ้าวววว! ไม่มี wifi จ้า ถ้าจะเล่นเน็ต
ให้ลงไปตรงหน้าล็อบบี้ บริเวณเคาเตอร์ ขอย้ำว่า หน้าล็อบบี้ เฉพาะบริเวณเคาเตอร์ ไอบ้าเอ้ยยย ใจตอนนั้นคิด ที่เห็นคนเยอะๆ
นั่นคือมากองกัน แย่งสัญญาณwifiจ้าาา  โรงแรมคืนละ เกือบ4พัน ไม่มี wifi ตามห้องค่ะ  แล้วเราดันต้องคุยงานกับลูกค้า อันนี้คือเรื่อง
เซ็งสุดอีก 1 เรื่อง  ยังไม่ได้กล่าวถึงตอนเปิดห้องเข้าไปครั้งแรกนะคะ

เปิดเข้าไป อย่างแรกเลยคือความอับชื้น โคมไฟพัง


ไฟหัวเตียงทำมุมเบี้ยว ไม่รู้เป็นดีไซน์หรือสไตลไหน


ต่อกันที่ ตู้เสื้อผ้า


พรมเป็นคราบ


แกนประตู หรืออะไรสักอย่าง เราเรียกไม่ถูก มันหลุดอะ


นานาสารพันความเซ็ง เราพยายามสะกัดกั้นความรู้สึกนี้เอาไว้..
แต่เมื่อเปิดไปเจอห้องน้ำ น้ำไหลรั่วซึมจ้าาาา  เท่านั้นไม่พอ จะอาบน้ำ แก้ผ้าแล้วนะ ควานหาผ้าเช็ดตัว ไม่มีผ้าเช็ดตัวค่ะ คือ งง มาก
ตัดสินใจโทรไปล็อบบี้ ถ้าเป็นภาษาไทยคงมีว่ากันบ้าง นี่ภาษาอังกฤษว่าไม่ถูกอีก ได้แต่บอกมันดีๆว่า ขอผ้าเช็ดตัวให้กูหน่อยเถิดด
กว่าผ้าเช็ดตัวจะมา 20 นาทีได้.. โอโห

อันนี้คือ ทางเดินมุมอับชื้นอีกหนึ่งทาง เดินคนเดียวโคตรวังเวงค่ะพูดเลย


ตอนนอนหลับเนี่ย ไม่มีอะไรนะ หลับๆตื่นๆ คือแบบบรรยากาศมันชวนหลอนมากเลย แฟนเราแทบไม่เคยสวดมนต์ แต่คืนนั้นมันสวดมนต์
เราได้แต่บอกว่า ที่นี่เป็นผีอิสลามซะส่วนใหญ่ คงไม่กลัวหรอก คืนแรกก็ผ่านกันไปแบบแปลกๆนิดนึง แต่ไม่เจออะไรเป็นรูปเป็นร่าง ก็สบายตัวไป
เช้ามาตื่นมากินอาหารเช้า อ้อ! ที่นี่มีข้อดีคือ อาหารเช้าวิวสวย อาหารเยอะ หลากหลาย มันมีข้อดีได้เท่านี้จริงๆ55




คืนที่สอง เริ่มชินกับกลิ่นอับ ผสมกินรองเท้าตัวเอง ฮ่าๆ คือทำอะไรไม่ได้ค่ะ เจ็บใจตัวเอง แล้วก็แอบเสียดาย คือ ห้องในราคาแบบนี้
เราว่ามันน่าจะมีมาตรฐานที่ดีกว่านี้ บรรยากาศหลอนสุดๆ นอนกลางคืน เสียงน้ำในห้องน้ำก็ดัง แหมะๆ ลงพื้นกระเบื้อง เหมือนก็อกน้ำ
มันรั่วนิดนึง คือเราก็แจ้งกับทางพนักงานนะ แต่เค้าทำเหมือนไม่เข้าใจ บริการก็ไม่ได้เรื่อง แปลกๆ คือไม่โอเคที่สุดเลยอ่ะ
เราจะตัดใจไม่นอนเลยก็ไม่ได้ ที่พักหายากแล้วตอนนั้น ไม่แปลกใจเลย ทำไมที่นี่ถึงเหลือห้องเยอะ ได้แต่คิดว่าช่างมันอย่างเดียว
พอเช็คเอาท์จากโรงแรม เรานั่งรถไป KL ต่อ จากคาเมรอน ไปKL นั่งรถ 3-4 ชม. ค่ะ เพื่อขึ้นเครื่องกลับบ้าน

รายละเอียดอื่นๆ ต่อกันด้านล่างค่ะ