มาถึงตอน 27 อันเป็นตอนแรกของซีซั่นใหม่หลังทิ้งห่างกันไปเกือบ 3 เดือนนะครับ




ฉากฮะกุเม็งเผชิญหน้ากับหอกสมิงเป็นครั้งแรก (เดิมทีเนื้อหาตอนนี้ควรอยู่ในช่วงศึกอสูรตะวันออกตะวันตก แต่ในอนิเมตัดช่วงศึกอสูรตะวันออกตะวันตกไปแล้วเลยเอามาไว้ตอนแรกของซีซั่น 3 แทน)

ตัดเนื้อหาออกไปเยอะ แต่สื่อถึง "ความกลัว" ที่ฮะกุเม็งมีต่อหอกสมิงได้ชัดเจนทีเดียว





ฉาก OP ซีซั่นใหม่ เพลงหลงยุคไปบ้างแต่ภาพเคลื่อนไหวทำได้เร้าใจทีเดียว แถมเก็บตัวละครสำคัญฉากสำคัญ (และโคตรสปอยล์สำหรับคนไม่ได้อ่านมังงะมาล่วงหน้า) เกือบครบอีกต่างหาก


ทั้งฉากลูกพี่นางาเระ VS โทร่า




ทั้งอาซาฟุเซะตนอื่นนอกจากโทร่า




ทั้งกุเร็น ศัตรูคู่อาฆาตของเฮียว




ฉากที่พลิ้วที่สุดใน OP

เจ้าโอะกับโทร่า VS แก๊งค์กุเร็นดำ




พ่อเจ้าโอะกับคิริโอร่วมมือกันคุ้มกันแม่เจ้าโอะกับมายูโกะ




เฮียว VS กุเร็น




การปรากฏตัวของโคตรบอสใหญ่ประจำเรื่อง




ปิดท้ายด้วยฉาก "พวกเราจะสู้ไปพร้อมกับดวงตะวัน" ของเจ้าโอะกับบรรดาพลพรรคอสูรตะวันออกตะวันตก







ท่านใดอยากดูพร้อมฟังเพลง ตามลิงก์ข้างล่างไปเลยครับ





ฉากแอบเสียดายที่โดนตัดไปในตอนนี้

เป็นฉากที่อยากเห็นในภาคอนิเมมาก เสียดายจริงๆ ที่โดนตัดไป




มาเริ่มกันที่ฉากเจ้าโอะเก็บอีเวนท์เข้ารูทอาซาโกะเลย (จริงๆ มีฉากอาซาโกะขอให้เรย์โกะสอนถักผ้าพันคอด้วย แต่ขี้เกียจเอาภาพมาลง)

โดยส่วนตัวทำออกมาได้ซึ้งดีนะ ชอบโมเมนต์ที่เจ้าโอะมันรู้สึกตัวได้ว่าควรจะทำตัวดีๆ กับคนที่รักให้มากๆ ก่อนที่จะไม่มีวันนั้นอีกจริงๆ






ก่อนที่ไอ้คุณภูตพรายของฮะกุเม็งจะเอามาขยี้เละกับมือ...ด้วยการทำให้อาซาโกะลืมเจ้าโอะจนหมดในเฟรมถัดมา




อีกฉากที่ชอบในตอนนี้

ฉากเจ้าโอะนั่งกินราเม็งในร้านของพ่อแม่อาซาโกะแล้วร้องไห้ ดูแล้วสงสารเจ้าโอะจริงๆ




ฉากเตรียมพร้อมรบของอสูรตะวันตกและตะวันออก

ตรงนี้เปลี่ยนไปเยอะแฮะ จากเดิมที่ทะเลาะกันแทบฆ่ากันตายกว่าจะยอมคุยกันดีๆ กลายเป็นว่าชินโนยอมร่วมมือดีๆ ไม่มีดราม่าระหว่างสองฝั่งไปซะ






เกราะตีบวกที่ชินโนสั่งทำให้เจ้าโอะโดยเฉพาะ

...ถึงเจ้าโอะจะไม่มีโอกาสได้ใส่ยันจบเรื่องเพราะโดนลืมก็เถอะ




ฉากช็อคซินีม่าอีกช็อตของเจ้าโอะประจำตอนนี้

เจ้าโอะบึ่งชินคันเซ็นจะไปที่อารามใหญ่นิกายโคฮะ ปรากฏว่าเจอคนทั้งนิกายโคฮะกลายเป็นหินกันหมด (ตรงนี้ตัดฉากลุยกับกองกำลังป้องกันตนเองไป คงเพื่อให้ตอนกระชับขึ้นด้วยแฮะ)




และฉากที่อยากเห็นที่สุดในตอนนี้...ฉากโทร่าแสดงตัวว่าจำเจ้าโอะได้

ไม่รู้ทำไมรู้สึกเหมือนฉากนี้ไม่ซึ้งเท่าที่ควรแฮะ ทั้งที่ควรจะเป็นฉากที่ซึ้งอารมณ์ลูกผู้ชายที่สุดในตอนแท้ๆ กลับทำออกมาเรียบกว่าที่คิดอีก




ฉากคิริโอมาอยู่บ้านมายูโกะ

ในอนิเมตัดเนื้อเรื่องไปยาวเลยแฮะ จากเดิมที่ให้คิริโอเป็นเด็กข้างถนนอยู่พักนึงจนมาเจอกับมายูโกะ แล้วจากนั้นทางนิกายโคฮะตามตัวเจอเอามาฝากไว้ที่บ้านมายูโกะ กลายเป็นให้ทางพ่อเจ้าโอะเอามาฝากไว้กับบ้านมายูโกะเลย

เห็นได้ชัดจากที่คิริโอยังคงดูอาการหนักๆ อยู่ ไม่เหมือนในมังงะที่เรื่องช่วงนี้คิริโอจะอาการดีขึ้นมากแล้ว





ฉากผัวเมียลืมกันทะเลาะกันหน้าบ้านกิ๊ก

เป็นอีกฉากที่จี๊ดเลยแฮะ สีหน้าเจ้าโอะตอนตบอาซาโกะนั่นคือออกอาการชัดมากว่าไม่ไหวแล้วจริงๆ




อีกฉากในตอนนี้ อสูรฝั่งตะวันตกตะวันออกมาลักพาตัวอาซาโกะกับมายูโกะไป




พวกเจ้าโอะพยายามตามไป แต่โดนซัดร่วงลงมากลางทาง แล้วได้คนช่วยไว้

ซึ่งคนที่ช่วยไว้ก็คือ...ซายะ เด็กสาวเผ่าผมขาวหนึ่งในฮาเร็มเจ้าโอะนั่นเอง




แอบขำฉากนี้แฮะ เจ้าโอะออกอาการดีใจจนออกนอกหน้าเชียว




ฝูงภูตพรายพันธุ์พิเศษของฮะกุเม็งที่มีความสามารถกินความทรงจำ...สาเหตุของความต่างๆ ที่เจ้าโอะประสบในตอนนี้




อีกฉากที่ชอบในตอนนี้

ฉากอาซาโกะกับมายูโกะเริ่มนึกถึงความทรงจำที่มีต่อเจ้าโอะทีละน้อย แม้จะยังนึกไม่ออกว่าเป็นเจ้าโอะก็ตาม





ด้านเจ้าโอะก็ได้รู้ว่าสาเหตุที่พวกอสูรตะวันออกตะวันตกที่เสียความทรงจำมาลักตัวอาซาโกะกับมายูโกะไป ก็เพราะโทคิซากะกับโทคิจุนเดินทางข้ามเวลาไปเห็นภาพหอกสมิงถูกทำลายในการต่อสู้ครั้งสุดท้ายกับฮะกุเม็ง พวกอสูรพอได้รู้เรื่องนั้นก็เลยแตกตื่น พยายามหาทางแก้ไขทุกทาง และสรุปว่าต้องตีหอกสมิงขึ้นใหม่อีกเล่มเท่านั้น




โดยเหยื่อที่จะนำมาสังเวยแก่เบ้าหลอมในครั้งนี้ก็คือ...มายูโกะผู้สืบสายเลือดของยูกิซึ่งร่างอวตารของเจียเม่ยผู้สังเวยแก่เบ้าหลอมตอนตีหอกสมิงนั่นเอง




ได้ยินดังนั้น เจ้าโอะกับโทร่าจึงตัดสินใจมุ่งหน้าไปยังปราการลอยฟ้าของอสูรตะวันตกเพื่อหยุดยั้งแผนการโง่เง่านั้น





ภาพ ED ใหม่

ชักขี้เกียจแค็ปภาพแล้วแฮะ ขอลงแค่ภาพที่เท่ที่สุดในฉาก ED ละกันครับ










คำจำกัดความสั้นๆ อย่างแรกที่ผมนึกถึงตอนนี้... "ยิ่งกว่าหั่นแหลก" แฮะ เรียกว่าถ้าให้เทียบละก็ต้องยกบทพูดตัวของบอสเซนในสเก็ตแดนซ์มาเปรียบเทียบ ที่บอกว่า "จากกรุงเทพไปแม่กลอง มันย่อเหลือจากปากคลองฯ ไปสะพานพุทธ" เลยทีเดียว

แต่ถามว่าเก็บประเด็นสำคัญไว้ได้ครบมั้ย ผมคิดว่าครบแฮะ แค่จะขาดช่วงเวลาที่เราได้บิวต์อารมณ์ บิวต์ความผูกพันกับตัวละครต่างๆ ในเรื่องไปจนถึงวินาทีที่เจ้าโอะถูกทำให้ลืมเท่านั้น เพราะงั้นความซึ้งในเรื่องเลยไม่เท่ากับภาคมังงะเท่านั้นเอง

แต่ถามว่าอยากดูมั้ย ผมอยากดูต่อแฮะ เพราะถึงจะตัดเยอะไปหน่อย แต่ฉากที่ยังคงไว้นี่ส่วนใหญ่ก็ทำได้ดีจริงๆ


น่าเสียดายแฮะที่อาทิตย์หน้าคงไม่ได้อยู่เขียนกระทู้ เนื่องจากติดภารกิจไปร่อนที่รัสเซียซะ 8 วัน (7 เม.ย. - 14 เม.ย.) คงไม่มีจังหวะมานั่งแค็ปภาพลงกระทู้แบบนี้

เอาเป็นว่ารอดูจนถึงตอนนั้นละกันครับว่าจะพอหาเวลาลงได้มั้ย (แต่ถ้าไม่ไหวก็คงไม่ไหวจริงๆ แฮะ)