เรายืนอยู่ขวางประตู โดนอาจารย์เตะก้นเเรงมาก ซึ่งเราเป็นผู้หญิง อาจารย์เป็นผู้ชาย บอกดีๆก็ได้เนอะ มีเพื่อนเรายืนอยู่ด้วยบอกเลยอายมาก
เเละเราก็เป็นคนสวยในระดับหนึ่ง โรงเรียนเรามีกฎว่า นักเรียนต้องตัดผมไว้ยาวอย่าเกิน15 ซม ไม้บรรทัด ซึ่งเราก็ตัดพอดี อาจารย์ชอบมาหาเรื่องซึ่งคนหน้าตาไม่ดีส่วนใหญ่ไม่ค่อยโดนเท่าไหร่ทั้งๆที่ยาวกว่าเรา โดนมาสารพัดโดนหยิกพุงบ้าง ตบหัว ไม่ให้กินข้าวกลางวัน ตีเเบบไม่ถามเหตุผล เรียกตัวเราเอาไปด่าต่อหน้าผู้คน ด่าเราให้นักเรียนฟัง( คนอื่นๆก็โดน)
เเละที่เเรงที่สุดคือ ตอนวันวาเลนไทน์ มีเด็กๆซื้อของขวัญให้เเฟน เเละอาจารย์เดินไปหาผู้ชายที่ถือดอกไม้ให้เเฟน เเล้วอาจารย์เอามาโชว์เพื่อน เเล้วมาประจารต่อผู้คน250 คนว่าผู้ชายคนนี้ทําอาชีพรับจ้าง พ่อเเม่ยากจน ขายของในตลาดยังจะใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย (ในใจคิดนะค่ะว่า ทํางานมาเเค่ตายเงินก็เงินของเขาป่ะ คนจนไม่มีสิทธิซื้อหรือไง) เรามองเขาโดนประจารเกือบร้องให้ตามเลย  เรานี่เกลียดเลยค่ะ ยังอีกเยอะค่ะ เเต่พิมพ์ไม่หมดเอาเเค่นิดเดียวค่ะ
อันนี้สําคัญสุด เรามองไปที่รถเข็ญขายส้มตํา เพราะเราอยากกินมากกะว่าจะไปซื้อเเต่ดดนอาจารย์เรีกชื่อเราทางไมล์ว่า มองอะไรหรอ นั่นคืออาชีพที่เธอใฝ่ฝันหรอ อาชีพอื่นก็เยอะเเยะ เเม่ค้าเขาได้ยินค่ะเเต่ตอนนั้นเขาขับรถอยู่ซึ่งเราสงสารเขามากๆ  ขนาดเราไม่ได้เป็นครูนะ เราคิดว่าทุกอาชีพไหนๆก็ดีหทดเเหละ