พระพุทธคุณ และ พระธรรมคุณ หากท่านได้ศึกษาก็จะเป็นที่ประจักษ์อยู่แล้วว่า ทั้ง 2 ส่วนนี้ มีคุณค่าเพียงส่วนเดียว คือ มีคุณค่าในทางเจริญ ไม่มีส่วนในความเสื่อมเลย

แต่สำหรับสงฆ์แล้วท่านหมายเอาเฉพาะ ภิกษุที่ปฏิบัติดี (ศีล 227) ปฏิบัติตรง (กับพระวินัย) ปฏิบัติเพื่อญาน (รู้ยิ่งในพระธรรม) ปฏิบัติสมควร (มุ่งสู่พระนิพพาน) ท่านจึงเจาะจงในคำสวด ถึงผู้ปฏิบัติดี ตรง รู้แจ้ง และสมควร ให้เป็นการเฉพาะ

อีกอย่าง บุคคลทั้ง 4 ที่กล่าวในคำสวด หมายเอา พระอริยสงฆ์ คู่ 4 บุคคล 8 เป็นที่หมายจึงแสดงไว้ยาวกว่า พระพุทธคุณและพระธรรมคุณ