เรื่องของเรื่องคือปีที่แล้วมีผู้ชายคนนึงเข้ามาจีบ จริงๆเราก็ชอบเขานะ แต่พอได้คุยด้วยแล้วรู้สึกว่านางไม่ใช่ คือนางเป็นคนที่ปากหวานพูดหวานมากกกกกกกกกกก ย้ำ หวานมาก มุ้งมิ้งโคตรๆ มีเพื่อนนางคนนึงบอกเราว่านางอ่ะเคยโดนเทมาเพราะนิสัยแบบนี้นี่แหละ นิสัยผู้หญิง ละนางแบบดีมากก เราเคยคิดนะว่าคำว่าดีเกินไปอะมันไม่มี แล้วเราก็โดนคำนี้มาเยอะเหมือนกัน แต่ตอนนั้นแบบเข้าใจเลยว่ามันเป็นแบบนี้ ละเราเบื่อมากๆ เราถามเพื่อนว่าเราแย่มั้ยที่เบื่อเขาเพราะแบบนี้ มันก็บอกว่าใครๆก็ไม่ชอบ มันน่าเบื่อ อะไรๆก็ยอมไปหมด  ยิ่งเขาดีมากเราก็ยิ่งรู้สึกผิดค่ะ รู้สึกว่าตัวเองแย่มาก อาจจะเป็นเพราะเราเคยมีแฟนเป็นผู้หญิงมาก่อน แล้วเป็นตัวเองได้มากกว่านี้ นี่จะด่าทีก็ยังไม่กล้า ปกต เป็นคนชอบเม้านะละก็จะมีแบบกูไรงี้ ไม่ใช่คนพูดดีเลยค่ะเราก็มีบ้างแต่เออพูดกูกับเขา อยากลองให้เขาพูดกับเรา เพราะปกติเขาก็พูดกับเพื่อนก็ตามประสาผู้ชายมันก็ต้องมีอยู่แล้ว แตืเขาก็ไม่มีเลย อาจจะเข้าใจว่าให้เกียรติ เราพยายามเป็นกันเองทุกอย่าง แต่เขาก็อะไรไม่รัมันน่ารำคาญมากเลยอ่ะ จริงๆสิ่งที่ทำให้เราชอบแล้วก็อยาำคุยด้วยก็คือความแมนของเขานะ มันดูอบอุ่นดี แต่นี่อะไร พอคุบกับเรานี่ความแมนแทบจะไม่มี มีครั้งนึงเราบอกเขาตรงๆว่าเขาอะดีมากๆ จนเรารู้สึกผิด ถ้าจะชอบคนอื่นก็เลิกคุยกันได้ เราโอเคอยู่แล้ว เขาบอกไม่อยากเลิกคุย แต่ก็ยังเป็นเหมือนเดิม เราพยายามเหมือนกันนะ พยายามรับให้ได้ แต่มันกระอักกระอ่วนยังไงไม่รู้ เลยตัดสินใจเลิกคุย พอบอกเขาไปตรงๆตามที่เรารู้สึก เราเองก็ไม่ได้อยากให้เขาฝืนตัวเอง เหมือนเขาจะเข้าใจนะ แต่ค่ะ แต่เขามาถึงอีกวันเป็นอีกแบบเลย เป็นแบบที่โอเคอ่ะ ตอนนั้นมันโอเคมากนะ เริ่มใจอ่อน ละมีอยู่ครั้งนึงนางถามว่าชอบให้พูดแบบไหน เราเลยรู้สึกว่าถ้าทำตามที่เราชอบ มันก็เหมือนเขาฝืน เราเลยออกมาเลย เราผิดมั้ยที่ทำแบบนี้ เราเ_ี้ยรึเปล่าคะ