หายหน้าหายตาไป แต่เราสบายดีค่ะ เต๊าะหนุ่มเกาหลีไปเรื่อย ๕๕
ก่อนที่จะไปต่อ ฝาก พาร์ทก่อนๆหน้านี้ด้วยนะคะ

พาร์ท ๑  [ซองซันอิลชุลบง และซอบจิโคจิ] http://m.ppantip.com/topic/34965045
พาร์ท ๒  [จุลซังจอลลีแด พ็อดกด และน้ำตกชอนเจยอน] http://m.ppantip.com/topic/34969035

วันนี้ วันที่ ๕ ที่เราอยู่ในเกาหลีกันแล้ว เราจะมาต่อกันกับภารกิจตามล่าหาพ็อดกด คราวนี้ เราย้ายฝั่งมาตามหาที่แผ่นดินใหญ่กันบ้าง
เริ่มต้นการเดินทางแต่เช้า ด้วยเจ๊ส้มเจ้าเดิม เพิ่มเติมคือได้กินน้ำส้มด้วย ๕๕๕๕

ไฟล์ท ๘ โมงเช้า ผมนี่แหกตาตื่นมาตั้งแต่ตีห้าครึ่ง ด้วยความกลัวว่าจะไม่ทัน



มีความสวยงาม เห็นซองซานอิลชุลบง อยู่ไกลๆ มีใครหาเจอมั้ย???



ถึงสนามบินกิมเฮที่ปูซาน ก็ตัดสินใจไปใต้ดิน เพื่อเอากระเป๋าไปฝากที่พัก แต่รู้สึกคิดผิดจัง เดินไกลมากกกกก แล้วต้องมาเผชิญกับการแบกกระเป๋าขึ้นบันไดอีก รู้สึกเหนื่อย ๕๕๕๕ ที่ปูซาน เราพักที่ Welcome busan guesthouse ค่ะ http://www.welcomebusan.com ใต้ดินสาย ๑ สถานี 초량 (โชรยาง) ทางออกที่ ๑

พอเราฝากกระเป๋าเสร็จ ก็ไปที่เป้าหมายแรก 이기대 갈맷길 ไม่ได้ไปหาพ็อดกดแต่อย่างใด แต่เป็นที่ที่เราอยากไปนานมาแล้ว แต่ไม่มีโอกาสไปซักที มาปูซานสองรอบก็ชวดตลอด ไม่ได้อยู่ในแพลน เพราะไปไม่เป็น สาเหตุที่อยากไป เพราะ อินฟินิทเคยไปถ่ายรายการอะไรซักอย่าง ๕๕๕๕๕



สามารถเดินทางจากหน้าที่พักได้เลย โดยขึ้นบัส สาย ๒๒ ลง 이기대 입구 (อีกีแดอิบกู) ข้ามถนนแล้วเดินตามป้ายไปได้เลย ไม่ยากค่ะ
ระหว่างทางก็เจอกับพ็อดกด



เลยขอซักรูป



ขึ้นเขาต่อไปเรื่อยๆ เจอโบสถ์



เราก็งงค่ะ เดินต่อไปเรื่อยๆ เลยแวะดูแผนที่ แล้วก็มีคุณลุง ไม่แน่ใจว่าเป็นเจ้าหน้าที่ไหม เข้ามาถามว่าอ่านออกรึเปล่า จะไปทางไหน คนเกาหลีรึเปล่า พอเราบอกไม่ใช่ ลุงก็น่ารักค่ะ บอก ดีสเวย์ๆ แล้วก็ชี้ไป ลุงแกบอกเดินต่อไปอีกประมาณ ๕๐๐ เมตร เราก็เดินไปค่ะ เดินไปเรื่อยๆ จนเราว่ามันน่าจะเกินห้าร้อยเมตรของลุงแล้วนะ ก็ยังไม่เจอทางลงทะเล เพราะในรูป อฟน เค้าอยู่ริมทะเลกัน พอมีแผนที่เราเลยเดินแวะดูอีกที พอเจอทางลงใกล้ๆ เราก็เลยเดินลงไปค่ะ
ชันมาก แต่พอลงไปถึง น้ำตาไหลขึ้นหน้าผากเลยค่ะ ลมตีหน้าแรงมาก ๕๕๕๕
และเราก็เจอกับ!!!

ป้ายที่อีพี่ยอลไปนั่ง



ฮือ ดีใจค่ะ เราเคยวางแผนจะมา แต่ชวดตลอด วันนี้ได้มาแล้ว ดีใจค่ะ



แล้วถ้าถามว่า อีกีแดคืออะไร บอกเลยค่ะ ว่าไม่รู้ ๕๕๕๕ *ด่าได้แต่อย่าแรงมาก*

นางจะมีหลายเส้นทาง เป็นคอร์สๆ เหมือนว่าเส้นริมทะเลนี่จะสั้นที่สุด แต่ก็ดูน่าหวาดเสียวที่สุดค่ะ

ระหว่างนั้น ก็เจอป้าๆ มาดำน้ำ



ปรากฏว่า แบตมือถือหมดค่ะ ไม่ได้หยิบที่ชาร์จสำรองไป ความซวยมาเยือนอีกแล้วครัช
จำทางกลับไม่ได้ เหมือนอากาศมันเย็นจัด แบตหมดไวมาก เมื่อกี้ ๕๐ เปอร์เซ็น ไม่ถึงสิบนาทีเหลือ ๑๐ เปอร์เซ็น แล้วนางก็ตายไปเลย
เราเลยไม่รู้ทำไง กลับก็ได้ แต่ปัญหาคือ กลับยังไง
จำได้ว่า ครั้งล่าสุดที่มา เคยขึ้นรถเมล์จากเส้นใกล้ๆาะพานกวังอันลีแล้วไปถึงสถานีปูซาน เลยลองเสี่ยงดวงเอา
ก็เลยลัดเลาะเดินออกมาเรื่อยๆ กลุ่มป้าก็เลิกดำน้ำพอดี





ระหว่างทาง ก็จะมีร้านขายอาหารทะเลสดๆให้กิน



นั่งกันแบบนี้ มองวิวไป กินไป



และสิ่งที่เห็นตลอดระหว่างทางเดินมา ก็คือ การตั้งหิน...





หารีวิว อีกีแด ภาษาไทยแทบไม่มี ภาษาอังกฤษก็ไม่มี มีแต่ภาษาเกาหลี ตอนนี้เริ่มรู้ตัวแล้วว่า เดินย้อนชาวบ้านเขา



อีกซักรูป ก่อนไป คือ เหนื่อยมากค่ะพูดเลย



หลังจากนั้น เราก็เดินเลาะถนนไปเรื่อยๆ เพื่อที่จะเดินไปสะพานกวังอัลลีเพื่อขึ้นรถ



แล้วระหว่างนั้น เราก็ผ่าน หนึ่งในสถานที่ท็อป ๖ ของปูซานว่าด้วยเรื่องสถานที่ที่มีพ็อดกดสวยที่สุด



บังเอิญแบบบังเอิญมากๆ ผมนี่เดินลงเข้าไปเลยฮะ ๕๕๕๕







เดินไปจนสุดซอย



จนไปถึงสะพานกวังอัลลี



แล้วแบตกล้องเราก็หมดอย่างไว เพราะไม่ได้เอาแบตอีกก้อนไปเช่นกัน กลับก็กลับค่ะ ๕๕๕๕

แต่ประทับใจมากค่ะ ของจริงสวยมากกกกกกๆๆๆ สวยกว่าในรูปล้านเท่าเลยค่ะ พูดแล้ว พรุ่งนี้ก็อยากไปอีกค่ะ ๕๕๕

ขอจบประเด็นปูซานวันแรก  ไว้เพียงเท่านี้ค่ะ ขอบคุณค่ะ

ปล.๑ พิมพ์ในมือถือ ตกหล่นหรือพิมพ์ผิดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
ปล.๒ ไม่อนุญาตให้นำรูปไปใช้ในเชิงพาณิชย์ทุกชนิด