ลองคิดในมุมของตัวเองว่าทำไมถึงเจ็บปวดที่แม่รับสิ่งที่เราเป็นไม่ได้ดูนะครับ น้องคาดหวังว่าแม่น่าจะเป็นคนที่เข้าใจเราที่สุด แต่สุดท้ายก็เจ็บปวดที่สุดที่แม่ไม่ได้เป็นตามที่เราหวังใช่ไหมครับ??? ทีนี้ลองมามองในมุมของคนเป็นแม่บ้างสิครับ ว่าท่านก็คาดหวังในตัวลูกไปต่าง ๆ นานาเหมือนกัน แล้วแม่ไม่มีสิทธิ์ผิดหวังเหรอครับ แม่ห้ามเจ็บปวดเหรอครับ? หรือเพราะว่าแม่เป็นแม่ เลยห้ามผิดหวังห้ามเจ็บปวด ต้องยอมรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ลูกเป็นได้ในทันทีทันใดเหรอครับ? แล้วลูกล่ะครับ ควรทำอะไรบ้าง?

เข้าใจหัวอกตัวเองแล้วเคยนึกถึงหัวอกคนเป็นแม่บ้างหรือเปล่าครับ ความคาดหวังก็คือความคาดหวังครับ ไม่มีถูกหรือผิด ไม่มีเหตุผลอะไรจะมาบอกได้ว่าใครต้องคาดหวังหรือห้ามคาดหวังอะไร มันขึ้นอยู่กับเจ้าตัวเองครับ แม่ยังไงก็เป็นแม่ ผมเชื่อว่าท้ายที่สุดท่านก็จะยอมรับในตัวตนของเราได้ อย่ามองแต่มุมของตัวเองอย่างเดียวนะครับ ความผิดหวังไม่ว่าจะเกิดจากเรื่องอะไรและกับใคร มันก็เจ็บไม่ต่างกันครับ...

อย่าหวังแต่ว่าใครจะต้องเข้าใจเราฝ่ายเดียวครับ ทำตัวให้ดี ให้เวลาแม่ปรับตัว และใช้เวลาพิสูจน์ตัวเองครับ ว่าเราสามารถทำสิ่งต่าง ๆ และใช้ชีวิตได้ไม่ต่างจากคนปกติ...