เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ในวัยเด็กของ จขกท. มันผ่านมาหลายปีแล้วแต่เมื่อวานก็นึกเรื่องนี้ขึ้นมาได้เลยอยากจะเอามาเล่าให้เพื่อนๆฟังค่ะ
ย้อนไปตอนเราอยู่ อนุบาล 2 จำอายุไม่ได้ค่ะลืม อนุบาล2น่าจะ 5-6ขวบมั้งคะ คุณแม่ของเราก็ได้พาเราไปตลาดนัด  ตรงข้ามกับตลาดนัดจะเป็นท็อปซุปเปอร์มาร์เก็ตแล้วข้างๆตลาดนัดทางขวามือจะเป็นตึกของโรงหนังค่ะ(แต่ปัจจุบันปิดไปแล้ว)

   พอมาถึงตลาดคุณแม่ก็บอกให้เรานั่งรออยู่หน้าชั้นล่างของโรงหนังค่ะเพราะแม่เลือกของนาน เราก็เลยวิ่งเล่นเดินไปเดินมาอยู่แถวนั้นจนเบื่อแล้วก็เห็นตู้โทรศัพท์ติดอยู่ตรงตรงเสาก็เลยไปจิ้มเลขโทรศัพท์มั่วๆเล่นแบบนั้นสักพักเราคิดถึงหนังเรื่อง999เลยลองกดเล่นดู เราก็กดตามแบบในหนังที่ดูแล้วคราวนี้ก็ได้ยินเสียงคนค่ะ เป็นเสียงผู้ชายรับแล้วพูดว่า "กดเล่นทำไมหล่ะจ๊ะ หนู..." คือเราตกใจมากรีบวางหูโทรศัพท์เลยตอนนั้นใจหายวูบเพราะเราไม่ได้หยอดตังค์ด้วยไงกดเล่นเฉยๆกลับมีคนรับเสียงมันออกมาจากหูโทรศัพท์จริงๆค่ะ  น้ำเสียงไม่ได้น่ากลัวนะคะแต่เป็นเสียงผู้ชายปกติพูดเชิงสงสัยว่าอยู่ๆไปกดตู้เล่นทำไมหล่ะเหมือนเราซนที่ไปเล่นตู้โทรศัพท์อะค่ะ เราเลยรีบวิ่งไปรอแม่ที่เดิมตรงข้างหน้าแล้วมองว่าแม่เมื่อไหร่จะมาสักทีแล้วก็คิดไปว่าแถวนั้นก็ไม่มีใครอยู่นี่? แล้วเสียงใครเงินก็ไม่ได้หยอด? แล้วแม่ก็มาค่ะเราก็รีบเล่าให้แม่ฟังใหญ่แล้วชี้ไปที่ตู้โทรศัพท์ที่ติดอยู่กลางเสา  แม่ก็หัวเราะค่ะแล้วพูดว่า "เสียดายทำไมไม่ขอหวยน่าจะขอหวยด้วย"  
นึกแล้วก็ขำค่ะ 555 เราอาจจะหูแว่วไปเองหรือหลอนไปเองก็ได้นะคะ แต่นึกแล้วมันแปลกดีเลยอยากจะเอามาเล่าสู่กันฟังค่ะ