** เคล็ดลับคำโคลง ** ตอน..หมั่นฝึกฝน
๐ สีน้ำคุณครบไหมครับสิบสองสี
เรียงวลีบนกระดานวิมานฝัน
วาดความคิดจิตวิญญาณผสานพลัน
เร่งขยันหมั่นวิชากวีไทย ฯ
๐ แล้วพู่กันจินดาดลสร้างสรรค์
ป้ายความฝันบนรุ้งเรืองผ่องใส
อรรถรสศิลปินกวินไกร
สัมผัสใจ-จินต์พรมตักอักษรางค์ ฯ
๐ คืออักษรปลายพู่กันกวีแกล้ว
คือลำแสงสาดมืดแล้วไร้หมองหมาง
คือเอาใจใส่จิตจิตรรางชาง
คือสุคันธ์ฉมกระจ่างที่กลางใจ ฯ
๐ สีไม่ครบสบแล้งลำแสงสี
โปรดเถิดหาวิธีทำแสงใส
แล้วหล่อหลอมวารินถวิลนัย
ขยันบ่มรำบายไว้ในวงกวี ฯ
๐ สีน้ำเราย่อมไม่เฉาพร้อมเอาออก
เปลือกปูนลอกอักษราสุวรรณฉวี
ให้งามงดทั่วฟ้ามหานที
ในเวิ้งว้างวรรณกวีแห่ง..สีน้ำ ฯ
๐ หวังว่าสีน้ำใจนัยสิบสาม
จักขลังขามครรโลงจรรโลงร่ำ
สื่อจินดาผ่าอักษรเพื่อสอนคำ
“ศรีกวี”ลำนำสวรรค์กวี ฯ
ตอนนี้จะค่อนข้างยากสำหรับมือใหม่ ต้องขยันหมั่นฝึกฝนและอ่านท่องศัพท์เยอะๆ
การมีพจนานุกรมไว้ข้างกายจะช่วยได้มาก ตลอดจนการหาอ่านบทกวีสมัยโบราณดูการใช้คำศัพท์ต่างๆของกวี
แล้วนำมาประยุกต์ใช้ให้เหมาะสม
๑๑.
ใช้บาลี – สันสกฤตแทนคำไทยแท้
ยกตัวอย่าง ::
๐ วินายกาครุฑแก้ว โสรงศรี กูนนา
“สดายุ-สัมพาที” เทพไท้
อดิศรสง่าทวี เวทพละ วิรุฬห์แฮ
แดงพี่เขียวน้องไซร้ สถิตแคว้นหิมวันต์ ฯ
๐ วันหนึ่งสดายุน้อง แลเห็น
อาทิตย์อุษาเป็น โภคไม้
รำไพพิโรธเข็ญ ประภัส เผาเวย
สัมพทีปีกไปล้ ปกป้องภราดร ฯ
ถ้าไม่รู้คลังศัพท์มากพอก็ยากที่จะแต่งให้หลากหลาย โปรดสังเกตว่าโคลงโบราณส่วนมากจะใช้ศัพท์แสงค่อนข้างสูง
ทั้งนี้เพราะส่วนใหญ่เป็นการถวายงานองค์พระมหากษัตริย์นั่นเอง
พูดง่ายๆคือ โคลงสี่เป็นบทวรรณศิลป์ที่ใช้มากในราชวงศ์ชั้นสูง การใช้อักษรจึงต้องประณีตตามกลุ่มเป้าหมาย..
แต่..ปัจจุบันการแต่งโคลงจะหย่อนเรื่องคำเหล่านี้ลงตามยุคสมัยที่เปลี่ยนไป
ควรมีคำศัพท์เหล่านี้ในโคลงบ้างเพื่อเพิ่มสีสัน เพราะการฝืนใช้คำซ้ำๆจะทำให้น่าเบื่อ ไม่น่าสนใจ
นอกจากนี้การศึกษาเรื่อง “คำไวพจน์” “คำราชาศัพท์” ฯลฯ จะช่วยท่านได้
๑๒.
แก้ปัญหาคำยาวเกินขนาดด้วยการตัด หั่น ย้าย จัดวางในตำแหน่งใหม่ที่ยังคงสื่อเนื้อหาเดิม
ยกตัวอย่าง :: เราจะบรรยายเกี่ยวกับประวัติของ
พระนางอุษาเทวี แต่บางคำมันยาวเกินเนื้อที่ของฉันทลักษณ์ จึงต้องตัดทอนหรือวางสลับ
แต่ให้ใกล้เคียงความหมายเดิม ผู้อ่านอ่านแล้วยังพอตีความได้
๐ ธิดาโทยสไท้ ทิวาวาร
กนิษฐ์รำไพพาน เทพจ้าว
เยาวน์เทวิพิศาล สรวงทิพย์
เรืองอหันนาท้าว ทะนะช้อยชโยโฉม* ฯ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ในสมัยพระเวท กล่าวว่า พระนางอุษาเทวี เป็นธิดาของพระโทยส (เทพแห่งท้องฟ้าและเวลากลางวัน ) เป็นน้องสาวของพระอาทิตย์ (เทพแห่งดวงตะวัน)
แต่บางตำนานกล่าวแตกต่างกันไป บ้างว่า พระนางเป็นชายาของพระอาทิตย์ บางตำนานก็ว่าเป็นธิดาของพระอาทิตย์..
พระนามของพระนางมีเรียกเป็นอื่นอีก เช่น
ชโยทะนะ (ผู้ฉายแสง)
เยาวน์เทวี (ผู้เป็นสาวอยู่เสมอ)
อหันนา ..
*สังเกตตรง “ทะนะช้อยชโยโฉม” แยกคำมาจาก “ชโยทะนะ” ก็ยังพอสื่อ-ความเดิมได้
เทคนิคดังกล่าวนี้เหมาะกับการแต่งยกย่องหรือบรรยายบุคคล/สถานที่ชื่อยาวๆ ซึ่งจะได้กล่าวในโอกาสต่อไป
อันนี้จะรวมถึงการแต่งในกรณีต่างๆตามโจทย์ที่ได้มาด้วย..
..นักเรียนอย่าพลาด.!!.
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้@@ เครดิตภาพและเนื้อหาเรื่องพระนางอุษาเทวี จากอินเทอร์เน็ต ครับ @@
** เคล็ดลับคำโคลง ** ตอน..หมั่นเพียรฝึกฝน
** เคล็ดลับคำโคลง ** ตอน..หมั่นฝึกฝน
๐ สีน้ำคุณครบไหมครับสิบสองสี
เรียงวลีบนกระดานวิมานฝัน
วาดความคิดจิตวิญญาณผสานพลัน
เร่งขยันหมั่นวิชากวีไทย ฯ
๐ แล้วพู่กันจินดาดลสร้างสรรค์
ป้ายความฝันบนรุ้งเรืองผ่องใส
อรรถรสศิลปินกวินไกร
สัมผัสใจ-จินต์พรมตักอักษรางค์ ฯ
๐ คืออักษรปลายพู่กันกวีแกล้ว
คือลำแสงสาดมืดแล้วไร้หมองหมาง
คือเอาใจใส่จิตจิตรรางชาง
คือสุคันธ์ฉมกระจ่างที่กลางใจ ฯ
๐ สีไม่ครบสบแล้งลำแสงสี
โปรดเถิดหาวิธีทำแสงใส
แล้วหล่อหลอมวารินถวิลนัย
ขยันบ่มรำบายไว้ในวงกวี ฯ
๐ สีน้ำเราย่อมไม่เฉาพร้อมเอาออก
เปลือกปูนลอกอักษราสุวรรณฉวี
ให้งามงดทั่วฟ้ามหานที
ในเวิ้งว้างวรรณกวีแห่ง..สีน้ำ ฯ
๐ หวังว่าสีน้ำใจนัยสิบสาม
จักขลังขามครรโลงจรรโลงร่ำ
สื่อจินดาผ่าอักษรเพื่อสอนคำ
“ศรีกวี”ลำนำสวรรค์กวี ฯ
ตอนนี้จะค่อนข้างยากสำหรับมือใหม่ ต้องขยันหมั่นฝึกฝนและอ่านท่องศัพท์เยอะๆ
การมีพจนานุกรมไว้ข้างกายจะช่วยได้มาก ตลอดจนการหาอ่านบทกวีสมัยโบราณดูการใช้คำศัพท์ต่างๆของกวี
แล้วนำมาประยุกต์ใช้ให้เหมาะสม
๑๑.ใช้บาลี – สันสกฤตแทนคำไทยแท้
ยกตัวอย่าง ::
๐ วินายกาครุฑแก้ว โสรงศรี กูนนา
“สดายุ-สัมพาที” เทพไท้
อดิศรสง่าทวี เวทพละ วิรุฬห์แฮ
แดงพี่เขียวน้องไซร้ สถิตแคว้นหิมวันต์ ฯ
๐ วันหนึ่งสดายุน้อง แลเห็น
อาทิตย์อุษาเป็น โภคไม้
รำไพพิโรธเข็ญ ประภัส เผาเวย
สัมพทีปีกไปล้ ปกป้องภราดร ฯ
ถ้าไม่รู้คลังศัพท์มากพอก็ยากที่จะแต่งให้หลากหลาย โปรดสังเกตว่าโคลงโบราณส่วนมากจะใช้ศัพท์แสงค่อนข้างสูง
ทั้งนี้เพราะส่วนใหญ่เป็นการถวายงานองค์พระมหากษัตริย์นั่นเอง
พูดง่ายๆคือ โคลงสี่เป็นบทวรรณศิลป์ที่ใช้มากในราชวงศ์ชั้นสูง การใช้อักษรจึงต้องประณีตตามกลุ่มเป้าหมาย..
แต่..ปัจจุบันการแต่งโคลงจะหย่อนเรื่องคำเหล่านี้ลงตามยุคสมัยที่เปลี่ยนไป
ควรมีคำศัพท์เหล่านี้ในโคลงบ้างเพื่อเพิ่มสีสัน เพราะการฝืนใช้คำซ้ำๆจะทำให้น่าเบื่อ ไม่น่าสนใจ
นอกจากนี้การศึกษาเรื่อง “คำไวพจน์” “คำราชาศัพท์” ฯลฯ จะช่วยท่านได้
๑๒. แก้ปัญหาคำยาวเกินขนาดด้วยการตัด หั่น ย้าย จัดวางในตำแหน่งใหม่ที่ยังคงสื่อเนื้อหาเดิม
ยกตัวอย่าง :: เราจะบรรยายเกี่ยวกับประวัติของพระนางอุษาเทวี แต่บางคำมันยาวเกินเนื้อที่ของฉันทลักษณ์ จึงต้องตัดทอนหรือวางสลับ
แต่ให้ใกล้เคียงความหมายเดิม ผู้อ่านอ่านแล้วยังพอตีความได้
๐ ธิดาโทยสไท้ ทิวาวาร
กนิษฐ์รำไพพาน เทพจ้าว
เยาวน์เทวิพิศาล สรวงทิพย์
เรืองอหันนาท้าว ทะนะช้อยชโยโฉม* ฯ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
*สังเกตตรง “ทะนะช้อยชโยโฉม” แยกคำมาจาก “ชโยทะนะ” ก็ยังพอสื่อ-ความเดิมได้
เทคนิคดังกล่าวนี้เหมาะกับการแต่งยกย่องหรือบรรยายบุคคล/สถานที่ชื่อยาวๆ ซึ่งจะได้กล่าวในโอกาสต่อไป
อันนี้จะรวมถึงการแต่งในกรณีต่างๆตามโจทย์ที่ได้มาด้วย..
..นักเรียนอย่าพลาด.!!.
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้