คือเรื่องมันมีอยู่ว่าเราเพิ่งเริ่มคุยกันครับ และตลอดระยะเวลาที่คุยกันแค่ 1 เดือน ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะผูกพันธ์กันได้ขนาดนี้ เขาเป็นคนน่ารักนะครับ คุยเก่ง แต่เราอยู่ไกลกันเกินไป อะไรๆมันก้เลยไปได้ไม่ไกลสักเท่าไหร่ครับ ซึ่งทุกวันนี้ก้รู้นะครับว่าสิ่งที่ทำอยู่ถึงแม้ว่าสุดท้ายแล้วมันจะไม่สมหวัง แต่ก้ยอมที่จะทำต่อไปเหมือนเดิม จะทำทั้งๆที่อะไรมันเริ่มเปลี่ยนไปจากเดิม แต่จะทำยังไงได้ ในเมื่อความรู้สึกของเรามันกลายเป็นความผูกพันธ์ไปแล้ว
ปล.มันมีความสุขทุกครั้งที่ได้คุย มีความสุขทุกครั้งที่ได้เป็นห่วงเขา แต่ก้อย่างที่บอกครับ ขอเลือกที่จะทำตามความรู้สึกของตัวเองแบบนี้ต่อไป มันอาจจะเป็นการกระทำที่เห็นแก่ตัวไปนิดนึง...ขอโทษนะครับ
บางครั้งการยอมตามใจตัวเองถึงแม้มันจะไม่สมหวังแต่มันก็มีความสุข! (Y)
ปล.มันมีความสุขทุกครั้งที่ได้คุย มีความสุขทุกครั้งที่ได้เป็นห่วงเขา แต่ก้อย่างที่บอกครับ ขอเลือกที่จะทำตามความรู้สึกของตัวเองแบบนี้ต่อไป มันอาจจะเป็นการกระทำที่เห็นแก่ตัวไปนิดนึง...ขอโทษนะครับ