รีสอร์ทหลอน ใคร.. อยู่ในห้อง
ที่มา พันทิป
ก่อนอื่นต้องบอกเลยว่า เราติดตามอ่านเรื่องลึกลับ เรื่องเล่าสยองขวัญ เรื่องผีของพันทิพย์มานานแล้ว ไม่เคยคิดเลยว่าจะถึงวันที่ต้องมาเป็นคนเล่าเรื่องลงในนี้เองแบบนี้
เรื่องที่เราจะเล่า เป็นเรื่องจริงที่เพิ่งเกิดขึ้น ในวันหยุดยาวติด 3 วันเมื่อต้นปีที่ผ่านมา
ซึ่งเราและเพื่อน ๆ อีก 3 คน (รวมเราเป็น 4 คน) ผู้หญิง 3 คน ผู้ชาย 1 คน สมมติว่าชื่อ ทราย แป้ง ซัน และเรา ต้องไปประชุมที่เขาใหญ่ 1 คืน เลยตั้งใจว่าจะพักที่นั่นต่ออีก 1 คืน โดยคืนแรกนั้นทางหน่วยงานที่เราต้องไปประชุมเป็นผู้จัดหาห้องพักให้ เป็นรีสอร์ทระดับสี่ดาว การนอนเลยไม่มีปัญหาอะไรเลยหลับสบาย
แต่สถานที่ที่เราจะนำมาเล่าต่อไปนี้ เรามาพักเป็นคืนที่สอง เป็นรีสอร์ทที่ไม่ได้อยู่ติดกับเขาใหญ่มากนักทางเข้าซอยรีสอร์ท
หลักๆเข้าทางถนนมิตรภาพ ซึ่งรีสอร์ทนี้เราค้นเจอและจองได้จากเว็บไซต์จองโรงแรมที่พักในราคาที่โอเค
โดยในขณะที่จองก็รู้สึกเหมือนมีลางบอกอะไรบางอย่าง... ตอนแรกที่เราจอง เราและกลุ่มเพื่อนได้ตั้งใจจะจองห้องอีกแบบซึ่งไม่ใช่ห้องนี้
เป็นห้องนอนรวม 4 คนที่เป็นบ้านชั้นเดียว แต่จองเท่าไหร่ก็จองไม่ได้ กดไม่ติดมั่งละ บัตรเครดิตไม่ผ่านมั่งละ ทั้งๆที่บัตรก็ไม่มีปัญหาอะไร
จน 15 นาที ถัดมา ห้องที่ต้องการจองมันหายไปจากหน้าของรีสอร์ทนี้ ซึ่งก็เหลือแค่บ้าน 2 ชั้น เป็นลักษณะเหมือนทาวน์เฮาส์ เราก็อ่านรายละเอียดรวมๆ ว่ามี ครัว ที่นั่งเล่น นั่งทานข้าว มี 2 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ เราก็ตกลงจองหลังนี้เลย เป็นเพราะอะไรมาดลใจไม่ให้หาที่อื่น หรือเพราะขี้เกียจจะหาอีกก็ไม่รู้ ตอนนั้นเราคิดว่า ห้องไหนๆ ก็เหมือนกัน เอาแบบที่เราสามารถทำอาหารเองได้ เพราะนำหม้อชาบูมากันเอง พอกดจองตัดบัตรเรียบร้อยแล้ว มานั่งดูรูปรวมๆ ก็คิดว่าทำไมบรรยากาศมันดูวังเวง แต่ก็พยายามไม่คิดอะไรมาก
ในวันที่เข้าพัก เราเดินทางออกจากรีสอร์ทที่แรกตอนเที่ยง ขึ้นไปเที่ยวเล่นบนอุทยาน แวะซื้อของตามร้าน และซื้อของสดในห้าง เพื่อจะนำมาทำกินเย็นนี้ ซึ่งกว่าจะเข้าไปถึงที่พักก็เป็นช่วงบ่ายแก่ๆแล้ว
หลังจากที่เรากุญแจเช็คอินที่พักตรงบริเวณลอบบี้ พนักงานก็ขับมอเตอร์ไซด์นำรถของพวกเราไปที่บ้านพัก ซึงค่อนข้างส่วนตัวมากๆ เพราะจากที่ดูน่าจะมีแค่พวกเราเท่านั้นที่มาพักที่นี่ พอถึงบ้านพัก เด็กพนักงานก็ไขประตูให้ ไขเท่าไหร่ก็ไขไม่ออก ยืนรอสักพักก็ไขออกมาได้ เราก็คิดว่า เออน้องเค้าคงเปิดไม่ถนัดหรือเพราะไม่ค่อยมีคนมาพักมั้ง ลักษณะที่พักเป็นทาวเฮ้าส์สีโทนออกเหลืองติดกัน 4-5 หลัง เราได้หลังขวาสุด
ซึ่งทางรีสอร์ทก็เปิดแอร์ในห้องนอนทั้ง 2 ห้องรอไว้อยู่แล้ว
ภายในบ้าน ก็เหมือนทาวเฮาส์ทั่วไป แต่ชั้นล่างตรงหน้าบ้านได้กั้นห้องกระจกเป็นห้องนอนที่มี 2 เตียง ปิดล้อมด้วยม่านเขียวเพื่อความเป็นส่วนตัว บริเวณโถง มีโซฟาเบด 2 ตัว เดินลึกเข้าไปในบ้านเป็นบันไดไล่ระดับก้าวลงไปเป็นโต๊ะอาหาร ใกล้ๆกันเป็นเคาน์เตอร์ครัว และห้องน้ำ กลางบ้านเป็นบันไดเดินขึ้นไปห้องนอนชั้น 2 โดยทางขึ้นบันไดจะตรงกับห้องนอนชั้น 1 พอดี
พอพนักงานกลับไปเรากับเพื่อนๆก็ขนของเอาไปไว้ในห้อง เรากับทราย เดินขึ้นไปดูห้องนอนชั้น 1 ที่อยู่ข้างบน
พอเปิดไป รู้สึกลมเย็นวูบเข้ามาประทะหน้า เรากับทรายก็มองหน้ากันพยายามไม่คิดอะไร อาจเป็นเพราะพนักงานมาเปิดแอร์เอาไว้
บรรยากาศในห้องเหมือนห้องของคนมีอายุ เป็นห้องกว้างที่มีห้องน้ำในตัว ห้องปูไม้สีน้ำตาลเข้ม มีเตียงใหญ่อยู่กลางห้องทำจากไม้สีเข้ม ตู้เสื้อผ้าไม้ทึบสีเข้มใบใหญ่ ปลายเตียงมีโซฟาอยู่ ตอนเดินเข้าไปในห้องไม่รู้คิดไปเองรึเปล่า รู้สึกว่า เหมือนเราเดินเข้าไปในห้องที่มีเจ้าของห้องนั่งอยู่ และก็นั่งมองเราอยู่ ก็ไม่คิดอะไรมาก และด้วยความที่ข้างล่างในส่วนที่ไม่ใช้ห้องนอนไม่มีแอร์ เราเลยตกลงใจที่จะเปิดประตูห้องข้างบนทิ้งไว้ให้แอร์ลงมาถึงข้างล่างโดยเอาถังขยะกั้นประตูไว้ แล้วก็รีบลงมาเพราะรู้สึกแปลกๆ จากนั้นก็ช่วยกันทำอาหารระหว่างทำก็ได้ยินเสียงแปลกๆบนฝ้าตลอดเวลา ซึ่งเพื่อนอีกคนที่ชื่อแป้งบอกว่า น่าจะเป็นหนูกับนกที่อยู่บนฝ้า เราก็ไม่คิดอะไรมาก
....... (ต่อ)
// แก้ไข ตอนแรกคือลบไปค่ะ
// แก้ไขอีกครั้ง คือกลับมาโพสต์ใหม่
รีสอร์ทหลอน ใคร.. อยู่ในห้อง
ที่มา พันทิป
ก่อนอื่นต้องบอกเลยว่า เราติดตามอ่านเรื่องลึกลับ เรื่องเล่าสยองขวัญ เรื่องผีของพันทิพย์มานานแล้ว ไม่เคยคิดเลยว่าจะถึงวันที่ต้องมาเป็นคนเล่าเรื่องลงในนี้เองแบบนี้
เรื่องที่เราจะเล่า เป็นเรื่องจริงที่เพิ่งเกิดขึ้น ในวันหยุดยาวติด 3 วันเมื่อต้นปีที่ผ่านมา
ซึ่งเราและเพื่อน ๆ อีก 3 คน (รวมเราเป็น 4 คน) ผู้หญิง 3 คน ผู้ชาย 1 คน สมมติว่าชื่อ ทราย แป้ง ซัน และเรา ต้องไปประชุมที่เขาใหญ่ 1 คืน เลยตั้งใจว่าจะพักที่นั่นต่ออีก 1 คืน โดยคืนแรกนั้นทางหน่วยงานที่เราต้องไปประชุมเป็นผู้จัดหาห้องพักให้ เป็นรีสอร์ทระดับสี่ดาว การนอนเลยไม่มีปัญหาอะไรเลยหลับสบาย
แต่สถานที่ที่เราจะนำมาเล่าต่อไปนี้ เรามาพักเป็นคืนที่สอง เป็นรีสอร์ทที่ไม่ได้อยู่ติดกับเขาใหญ่มากนักทางเข้าซอยรีสอร์ท
หลักๆเข้าทางถนนมิตรภาพ ซึ่งรีสอร์ทนี้เราค้นเจอและจองได้จากเว็บไซต์จองโรงแรมที่พักในราคาที่โอเค
โดยในขณะที่จองก็รู้สึกเหมือนมีลางบอกอะไรบางอย่าง... ตอนแรกที่เราจอง เราและกลุ่มเพื่อนได้ตั้งใจจะจองห้องอีกแบบซึ่งไม่ใช่ห้องนี้
เป็นห้องนอนรวม 4 คนที่เป็นบ้านชั้นเดียว แต่จองเท่าไหร่ก็จองไม่ได้ กดไม่ติดมั่งละ บัตรเครดิตไม่ผ่านมั่งละ ทั้งๆที่บัตรก็ไม่มีปัญหาอะไร
จน 15 นาที ถัดมา ห้องที่ต้องการจองมันหายไปจากหน้าของรีสอร์ทนี้ ซึ่งก็เหลือแค่บ้าน 2 ชั้น เป็นลักษณะเหมือนทาวน์เฮาส์ เราก็อ่านรายละเอียดรวมๆ ว่ามี ครัว ที่นั่งเล่น นั่งทานข้าว มี 2 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ เราก็ตกลงจองหลังนี้เลย เป็นเพราะอะไรมาดลใจไม่ให้หาที่อื่น หรือเพราะขี้เกียจจะหาอีกก็ไม่รู้ ตอนนั้นเราคิดว่า ห้องไหนๆ ก็เหมือนกัน เอาแบบที่เราสามารถทำอาหารเองได้ เพราะนำหม้อชาบูมากันเอง พอกดจองตัดบัตรเรียบร้อยแล้ว มานั่งดูรูปรวมๆ ก็คิดว่าทำไมบรรยากาศมันดูวังเวง แต่ก็พยายามไม่คิดอะไรมาก
ในวันที่เข้าพัก เราเดินทางออกจากรีสอร์ทที่แรกตอนเที่ยง ขึ้นไปเที่ยวเล่นบนอุทยาน แวะซื้อของตามร้าน และซื้อของสดในห้าง เพื่อจะนำมาทำกินเย็นนี้ ซึ่งกว่าจะเข้าไปถึงที่พักก็เป็นช่วงบ่ายแก่ๆแล้ว
หลังจากที่เรากุญแจเช็คอินที่พักตรงบริเวณลอบบี้ พนักงานก็ขับมอเตอร์ไซด์นำรถของพวกเราไปที่บ้านพัก ซึงค่อนข้างส่วนตัวมากๆ เพราะจากที่ดูน่าจะมีแค่พวกเราเท่านั้นที่มาพักที่นี่ พอถึงบ้านพัก เด็กพนักงานก็ไขประตูให้ ไขเท่าไหร่ก็ไขไม่ออก ยืนรอสักพักก็ไขออกมาได้ เราก็คิดว่า เออน้องเค้าคงเปิดไม่ถนัดหรือเพราะไม่ค่อยมีคนมาพักมั้ง ลักษณะที่พักเป็นทาวเฮ้าส์สีโทนออกเหลืองติดกัน 4-5 หลัง เราได้หลังขวาสุด
ซึ่งทางรีสอร์ทก็เปิดแอร์ในห้องนอนทั้ง 2 ห้องรอไว้อยู่แล้ว
ภายในบ้าน ก็เหมือนทาวเฮาส์ทั่วไป แต่ชั้นล่างตรงหน้าบ้านได้กั้นห้องกระจกเป็นห้องนอนที่มี 2 เตียง ปิดล้อมด้วยม่านเขียวเพื่อความเป็นส่วนตัว บริเวณโถง มีโซฟาเบด 2 ตัว เดินลึกเข้าไปในบ้านเป็นบันไดไล่ระดับก้าวลงไปเป็นโต๊ะอาหาร ใกล้ๆกันเป็นเคาน์เตอร์ครัว และห้องน้ำ กลางบ้านเป็นบันไดเดินขึ้นไปห้องนอนชั้น 2 โดยทางขึ้นบันไดจะตรงกับห้องนอนชั้น 1 พอดี
พอพนักงานกลับไปเรากับเพื่อนๆก็ขนของเอาไปไว้ในห้อง เรากับทราย เดินขึ้นไปดูห้องนอนชั้น 1 ที่อยู่ข้างบน
พอเปิดไป รู้สึกลมเย็นวูบเข้ามาประทะหน้า เรากับทรายก็มองหน้ากันพยายามไม่คิดอะไร อาจเป็นเพราะพนักงานมาเปิดแอร์เอาไว้
บรรยากาศในห้องเหมือนห้องของคนมีอายุ เป็นห้องกว้างที่มีห้องน้ำในตัว ห้องปูไม้สีน้ำตาลเข้ม มีเตียงใหญ่อยู่กลางห้องทำจากไม้สีเข้ม ตู้เสื้อผ้าไม้ทึบสีเข้มใบใหญ่ ปลายเตียงมีโซฟาอยู่ ตอนเดินเข้าไปในห้องไม่รู้คิดไปเองรึเปล่า รู้สึกว่า เหมือนเราเดินเข้าไปในห้องที่มีเจ้าของห้องนั่งอยู่ และก็นั่งมองเราอยู่ ก็ไม่คิดอะไรมาก และด้วยความที่ข้างล่างในส่วนที่ไม่ใช้ห้องนอนไม่มีแอร์ เราเลยตกลงใจที่จะเปิดประตูห้องข้างบนทิ้งไว้ให้แอร์ลงมาถึงข้างล่างโดยเอาถังขยะกั้นประตูไว้ แล้วก็รีบลงมาเพราะรู้สึกแปลกๆ จากนั้นก็ช่วยกันทำอาหารระหว่างทำก็ได้ยินเสียงแปลกๆบนฝ้าตลอดเวลา ซึ่งเพื่อนอีกคนที่ชื่อแป้งบอกว่า น่าจะเป็นหนูกับนกที่อยู่บนฝ้า เราก็ไม่คิดอะไรมาก
....... (ต่อ)
// แก้ไข ตอนแรกคือลบไปค่ะ
// แก้ไขอีกครั้ง คือกลับมาโพสต์ใหม่