เรื่องมีอยู่ว่า....อ. ที่สอนอยู่คณะมาชอบเราค่ะ  ชอบทักแชทมาโดยเอาเรื่องงานมาอ้างก่อนจากนั้นก็ถามเรื่อยๆ. ด้วยความที่เราเป็นนิสิตและท่านคืออาจารย์เราก้เลยคุยไปตามมารยาทถามคำตอบคำ  ทักมาทุกๆวันว่าอ่านหนังสือยัง  และโทรมาในเฟสแต่ไม่เคยรับค่ะ  ชวนเราไปอ่านหนังสือร้านนมบอกว่าเดียวจะนั่งเฝ้า ชวนเราไปกินข้าว ชวนไปเดินห้าง  เราปฏิเสธตลอดค่ะไม่เคยไหนมาไหนด้วย เพราะนับถือเปนอาจารย์. ถามเราว่ามีแฟน. คบกันนานมั้ย ทำไมถึงเลิก  รักมากหรือเปล่า  อ. มีสิทธิ์อะไรมาถามหนูค่ะ!! ชวนเราไปร้านนมร้านหนึ่งห่างจากมอ. คงคิดว่าเราไม่รู้จักมั้งเพราะว่าที่นั้นไม่ใช่ร้านนมแต่เปนผับบาร์ คิดจะรวงเราไปอ่ะ  ล่าสุดเมื่อคืนตอน3ทุ้มบอกเราว่าจะมารับไปกินนมกัน เราก้อ้างไปว่าน้ำมันหมด ถามอีกว่าทำไมไม่เติม เราก้บอกไปว่าขี้เกียจ    ถามเราว่ามีเงินมั้ยเอากับผมก่อนก้ได้น่ะ เรื่องแค่นี้ไม่ต้องเกรงใจ เราก้ปฏิเสธไม่ๆๆๆๆๆๆทุกอย่าง และก้บอกเราว่าจะเอารถยนต์ให้ใช้ เราก้ไม่ๆๆๆ เมื่อคืนเค้นเราบอกว่าจะมารับเราก้เงียบไม่ตอบเลย จู่ๆรู้ที่อยู่เราได้ไงก็ไม่รุ้มาหาหน้าบ้าน *คือเราเช่าบ้านอยู่อ่ะ เราก้อ  งง?ว่าใครลงรถใาแค่นั้นล่ะเกือบร้องไห้ด้วยความกลัวเพราะพักอยุ่คนเดียว เหนถือกล่องพิซส่ามาบอกว่ากลัวว่ายังไม่ทานข้าวเลยซื้อมาฝาก เราไม่เปิดประตูบ้านใหเลย แค่ยื่นมาไปรับมาแล้วไหว้ขอบคุณ แต่เราไม่กินเราทิ้งลงขยะกลัวเกลียดไม่อยากเหนหน้า  อยากหนีอยากบ๊อก แต่ติดตรงที่ว่าเขาคืออาจารย์ที่ให้คะแนนเรา เราต้องทำไงดี!!!!   อาจารย์คนนี้อายุ29  เรา20 เราจะหนียังไงที่อยุ่ก้อรุ้จักโอ้ยยยย