สวัสดีครับ ผมเป็นคนที่ชอบแต่งตัวแนวช่างแต่ก็ไม่ได้แต่งบ่อยสักเท่าไหร่พอแต่งได้สักพักนึงก็อยากเปลี่ยนแนวบ้างเป็นใส่ยีนเดฟเสื้อโปโลแต่ติดอยู่อย่างเดียวแฟนผมหาว่าผมแต่งแว้นผมก็ถามแว้นตรงไหน เขาก็บอกใส่ยีนเดฟมันแว้นผมก็ยอมๆแว้นก็แว้นพอมาวันหนึ่งผมได้นัดกับเขาไว้ว่าพรุ่งนี้เราจะไปเขาดินกันแต่งชุดนัดเรียนน่ะผมก็รับปากแต่ผมบอกว่าไม่แน่น่ะว่าจะแต่งรึป่าวเขาก็ไม่ได้สนใจอะไร แล้วผมก็ลองถามพี่ๆว่าเขาดินถ้าเราแต่งชุดนักเรียนไปเขาจะตรวจบัตรรึป่าวพี่ก็บอกน่าจะตรวจน่ะผมก็เลยตัดสินใจไม่แต่งชุดนักเรียนพอมาถึงวันผมก็ใส่ยีนเดฟเสื้อโปโลแบบที่ผมชอบใส่ปกติ แฟนผมก็ใส่ชุดนักศึกษาไป เรานัดกันไว้ว่าก่อนบ่ายสองผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็นตั้งแต่12.40กว่าๆผมก็โทรไปถามเสร็จรึยังเขาบอกยังผมก็รอจะถึงเวลาบ่ายครึ่งผมก็โทรไปเขาไม่รับก็เลยขับไปบ้านแฟนเลยดีกว่าก็ไปรอแล้วทักเขาไปว่าอยู่หน้าบ้านแล้วพอเขาออกมาเขาเห็นผมเขาก็ถามทำไมไม่ใส่ชุดนักเรียนผมก็บอกไม่เอาอ่ะเขาก็เริ่มโมโหวีนใส่ว่างั้นไม่ช่วยออกค่าเข้าน่ะผมก็บอกโอเคเดียวผมจ่ายเอง(จ่ายราคาเต็ม)เขาก็บอก โง่ ควาย โง่ แล้วเขาก็บอกไม่ไปแล้วเดินเข้าบ้านไปผมก็คิดผมผิดอะไรแค่ไม่แต่งชุดนักเรียนผมก็ตามเข้าไปนั่งในบ้านเขารอเขาอารมดีค่อยคุยตอนนี้เวลาบ่าย3ผมก็แอบไปดูแชทที่เขาคุยกับเพื่อนสนิทว่า ไม่ชอบผมเลยเกลียดด้วยซ้ำที่แต่งตัวแบบนี้ มาแนวแบบรับไม่ได้อะไรประมาณนี้ผมก็แบบนี่หรอคนที่เรารักเกลียดเราถึงขนาดนี้เลยหรอพอผมเลื่องขึ้นไปอ่านเลื่อยๆผมก็เห็นบทสนทนานึงที่ผมไม่อยากจะอ่านต่อคือ ผมมันเชื่อไม่ได้พูดอะไรไม่เคยทำได้จะไม่ทนแล้วผมก็อึ้งว่าเฮ้ยนี่หรอแฟนเราเขารักเราที่ตรงไหนกันแน่การแต่งตัว นิสัย หรือ รักด้วยใจจิง ผมก็แบบกะว่าจะเปลี่ยนตัวเองเพื่อเขาจะกลับบ้านแล้วเอายีนไปให้น้องเอาเสื้อไปให้เพื่อน ผมไม่ได้ทำเพื่อประชดแต่ผมไม่อยากให้เขามองว่าผมน่าเกลียด ผมก็จะเปลี่ยนตัวเองใหม่แต่งตัวแบบเดิมกางเกงลุงเสื้อยืดรองเท้าแตะผมรักเขาผมจึงยอมทำยอมเปลี่ยนเพื่อเขาจะได้ไม่มองผมในทางติดลบ