มีใครเคยมีประสบการณ์ลักษณะแบบนี้บ้างมั้ยครับ
ค้นพบตัวเอง หลังจากที่เรียนจบแล้ว ทำงานไปแล้ว

ในตอนมัธยม ผมอยากเป็นสัตวแพทย์ อยากสอบให้ติดคณะสัตวแพทย์ เพราะถนัดวิชาชีววิทยามากกว่าวิชาใดๆ
ในขณะเดียวกันก็ชอบอะไรก็ตามที่เกี่ยวกับคอมด้วย แล้วดันสอบคะแนนวิชาพื้นฐานวิศวะได้เยอะ

พอตอนสอบแอดมิชชั่น ดันสอบไม่ติดสัตวแพทย์ แต่ไปติดวิศวคอมแทน
ยอมรับเลยว่า ตอนนั้น เลือกเพราะอยากได้รับการยอมรับจากคนอื่น อยากให้พ่อแม่ภูมิใจ ที่มีลูกเรียนวิศวะ

ทั้งๆที่ คณะสัตวแพทย์มหาลัยอื่นก็มี แต่ไม่คิดจะเลือกเอง กลับเลือกเรียนมหาลัยดัง ยอมทิ้งความฝันที่จะเป็นสัตวแพทย์ไป

(ในขณะเดียวกัน เพื่อนโรงเรียนเดียวกัน อยากเป็นสัตวแพทย์เหมือนกัน เขาสอบไม่ติดมหาลัยดัง แต่เขาเลือกไปเรียนมหาลัยที่ไม่มีชื่อ เพื่อที่จะได้เป็นสัตวแพทย์ ทุกวันนี้เพื่อนผมคนนั้นก็ได้เป็นสัตวแพทย์สมใจ และดูเขามีความสุขกว่าผมในตอนนี้มากๆ T-T)

ผ่านไป8ปี เรียนจบแล้ว ทำงานเป็นโปรแกรมเมอร์ (ปีนี้ก็กำลังจะเข้าสู่ปีที่สามแล้ว) เงินเดือนก็ดีอยู่นะ แต่กลับรู้สึกไม่มีความสุขกับสิ่งที่ทำเลย
รู้สึกไม่รู้จะทะเยอทะยานไปเพื่ออะไร ทำงานแบบไร้แรงบันดาลใจ

อยากขอคำปรึกษาหน่อยครับ ผมจะทำอย่างไรดี

ควรลาออกจากอาชีพโปรแกรมเมอร์ แล้วไปเรียนเอาวุฒิ ป.ตรี คณะ สัตวแพทย์  ดีมั้ย ?  คือ ทางออกทางเดียวหรือเปล่าครับ?

ขอคำแนะนำหน่อยครับ หรือใครอยากจะด่าก็ได้ครับ เพราะผมเองก็รู้ตัวดีว่า เลือกทางเดินพลาดตั้งแต่แรกอยุ่แล้ว