มีใครชอบตาบุญคำบ้างไหมครับ ?
.
ผมว่าแกนี้แหละคือสีสันอีกคนของเรื่อง (นอกเหนือจากตัวละครเอกอย่างรพินทร์ ดาริน แงซาย หรือแม้แต่คริสติน่า)
ถ้าไม่มีแกร่วมขบวนเดินทางมาด้วยทั้ง 48 เล่ม ทั้งคณะคงเงียบเหงา เคร่งเครียด น่าเบื่อหน่าย
เสียงร้องเพลงตลกๆ...คำทะลึ่งหยาบโลน...ปีนเกลียว...ล้อเลียน สิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่แกบอกเสมอว่าถ้าไม่มีแกคงหมดสนุกแน่นอน
แกเป็นคนหยาบแต่น่ารัก ถ้าออกฉากมาครั้งไหน ผมจะตั้งใจอ่านมากเป็นพิเศษ
และนอกจากนิสัยจะบ้าๆบอๆ  บทจะเคร่งขรึม รอบคอบ เป็นผู้ใหญ่ที่สามารถพึ่งพาได้...ก็ทำได้ดี  
หลายครั้งคอยเป็นหูเป็นตาแทนนายหญิง ถ้าไม่ได้แก นายพรานใหญ่อาจจะผิดสัจจะ เสร็จแม่ฟารั้งผมทองไปแล้วก็ได้

ผมเพิ่งอ่านจบไปเมื่อเช้า ครบจำนวน 48 เล่ม
ภายใน 7 วันที่ผ่านมา...ตะลุยภาคสมบูรณ์จนครบ 24 เล่ม วันละ 3 เล่มบ้าง 4 เล่มบ้าง
เชื่อแล้วว่าวางไม่ลง...หิวก็ไม่อยากกิน ง่วงก็ไม่อยากนอน ว่างเมื่อไหร่เป็นจับ งานการไม่อยากจะแตะ ตัดขาดจากทุกสิ่ง
......"เพชรพระอุมา" บันดาลทุกสิ่งจริงๆ

หลังจากนี้คงคิดถึงพรานใหญ่ที่ชื่อรพินทร์ คุณหญิงหมอดาริน แงซายจอมจักราช และชาวหนองน้ำแห้งทุกคน รวมถึงความกะล่อน ตลกเฮฮาของตาบุญคำ ตาเฒ่าเจ้าเล่ห์ไปอีกนาน...