เกิดมาไม่เคยเห็นบทที่ผู้ชายอะไร ขนาดเห็นเมียตัวเองทรยศ ทำชีวิตหน้าที่การงานตัวเองเสียขนาดนี้ ยังไม่สำนึกได้สติ จะยังรักยังหลงได้ขนาดนี้มาก่อน
ถ้าพ่อแรมเป็นผู้หญิงจะไม่ค่อยแปลกใจเลย เพราะเคยเห็นผู้หญิงหลายคน ยอมชีวิตหน้าที่ตัวเองล่มจม เพื่อยอมผู้ชายเฮงซวยที่ตัวเองรักได้
แต่ผู้ชายส่วนใหญ่เราไม่ค่อยเห็นนะ ว่าจะยอมเอาตัวเองแลกกับความรักขนาดนี้ เพราะผู้ชายไทยเหมือนโดนสอนมาด้วยว่า เมียสวมเขาไม่ควรจะรักต่อ ไม่เคยเห็นคนอย่างพ่อแรม ที่เมียน้อยเลวแค่ไหน ก็ยังรัก...แล้วสังเกตว่าพ่อแรมไม่มีเมียน้อยคนอื่นอีกเลยนอกจากน้าน้อย เลยไม่น่าเจ้าชู้ (หรือสาวกำแพงเพชรไม่งามพอ พ่อแรมเลยไม่มอง)

เคยนึกเคสพ่อแรมจะคล้ายๆตัวละครชื่อ ขุนไว จากละคร บ่วงบาป ที่แม้เป็นตัวร้าย แต่ก็รัก รำพึง มากๆ ขนาดเมียอยู่ในสภาพไฟคลอกก็ยังรัก อันนี้เข้าใจนะว่าขุนไวข้ามพ้นเส้นความสวยงามไปแล้ว แต่ไม่ถือว่ารักเพราะเห็นแก่ความดีอะไรในตัวรำพึงนะ เราคิดว่าน่าจะเป็นเคสของ คู่แท้คู่เวรคู่กรรมอะไรมามากกว่า ที่ว่ารำพึงจะแย่เลวร้ายแค่ไหน ขุนไวก็รักผูกพัน...เหมือนการหาคำตอบไม่ได้แหละว่า คนเลวแสนเลวทำร้ายจิตใจแค่ไหน ทำไมยังมีคนรักอยู่?

แต่เคสพ่อแรมนี่รู้สึกจะหลงในรูปของน้าน้อย...เรานึกสงสัยว่า พ่อแรมตอนป่วยเรื้อรัง ยังเห็นภาพน้าน้อยตอนยังสาวยังสวยอยู่ในภาพความทรงจำ...จนอดคิดไม่ได้ว่า ถ้าพ่อแรมมาเห็นน้าน้อยในสภาพเป็นง่อย จะยังรักต่ออยู่หรือเปล่านี่ซิ?

เพราะเราเคยได้ยินว่า ผู้ชายเวลามีเมียน้อยสวยๆ จะหมดรักลงเอาตอนเมียน้อยหมดสภาพ