สวัสดีคับ นี่เป็นกระทู้แรกของผมผิดพลาดยังไงก็ขออภัยด้วยคร้าบบบบ


       ขอเกริ่นก่อนน่ะคับ คือผมเป็นเกย์แล้วเป็นคนที่ปากจัดมากกกกก ผมเข้ามาเรียนต่อ ม.4 ที่โรงเรียนแห่งหนึ่งใน กทม. และผมก็ได้เจอเรื่องราวมากมายในรั้วโรงเรียนแห่งนี้และหนึ่งในนั้นก็เป็นเรื่องของเพื่อนคนนี้

       เข้าเรื่องเลยน่ะคับวันแรกของการเปิดภาคเรียนผมมาโรงเรียนแต่เช้าต่อจากนั้นก็เข้าแถวและเข้าห้องเรียนและลงทะเบียนเรียนเสร็จก็เหลือบไปเห็นเพื่อนคนหนึ่งที่นั่งอยู่ด้านหลัง เค้ากำลังนั่งคุยกับเพื่อนแลดูท่าทางขี้เก๊กมากกก จนตอนนั้นก็คิดในใจว่า ผมจะไม่มีทางญาติดีกับเพื่อนคนนี้ (ไม่รู้ทำไมเหมือนกันตอนนั้นที่ได้รู้สึกอคติกับเค้าแบบนั้น) หลังจากเข้าเรียนมาซักระยะตอนนั้นมีงานกลุ่มและเราก็ได้อยู่กลุ่มเดียวกัน ทำงานด้วยกันครั้งแรกเค้าก็ก่อกวนเราตลอดทั้งๆๆที่เพิ่งเจอกันไม่กี่วันและยังไม่ได้สนิทกันเลย ตอนนั้นรู้สึกรำคานมากกกกด้วยความที่เราเป็นคนปากจัดเลยด่าเค้าไปนิดนุง555 แต่รู้สึกว่ายิ่งด่าเค้าก็ยิ่งแกล้ง เช่น เอาของแหลมๆๆมาแทงที่มือ ตอนผมเดินก็ดักขา อะไรแบบนี้อ่ะคับ จนอยู่ไปเรื่อยๆๆ เราก็สนิทกันมากกขึ้นแต่เค้าก็ยังแกล้งผมและผมก็ตอบโต้ด้วยการด่าไปเช่นเคยย555 เทอมแรกผ่านไป พอเทอมสองเราก็ได้ไปค่ายที่ต่างจังหวัดที่ค่ายเค้าแกล้งผมเยอะมากกกขนาดกลางคืนก็ยังเอาหมอนมาตีจนผมไม่ได้นอน มันทำให้ผมยิ่งเกลียดเค้ามากขึ้น เวลาผ่านไป จนขึ้น ม.5 เค้าเปลี่ยนจากแกล้งมาเป็นลวนลามผมเกือบทุกวันที่เจอกันเค้าก็ชอบ จับก้นบ้าง จับน้องชายของผมบ้าง จับผมนอนแล้วไซร้คอบ้างหอมคอบ้างแต่ทำแค่ท่ายังไม่ได้โดนจิง และบางครั้งก็มากอดผมจากข้างหลังแล้วทำท่า... จนผมไม่ชอบเค้าเลยแล้วรู้สึกว่ารำคานมากกตอนนั้น ค่ายที่สองมาถึงเราต้องนอนที่โรงเรียนสองคืนครูจะให้นอนห้องล่ะสองคน ผมจับคู่กับเพื่อนอีกคนที่เป็นกระเทยนอนด้วยกัน ตอนผมกำลังจะนอนเค้าก็มาเคาะประตูแล้วเข้ามาก่อกวนในห้องผมแล้วก็ขอแลกห้องกับเพื่อนผม ซึ่งเพื่อนผมก็ไม่ยอมและเค้าก็ก่อกวนบ้าง แกล้งเพื่อนผมบ้าง จนมันรำคานเลยขอไปนอนห้องอื่นกับเพื่อนอีกคน ในที่สุดเค้าก็มานอนกับผมจนได้อยากกย้ายห้องเค้าก็ไม่ได้ไปแล้วขู่ไว้ว่าถ้าไปจะเตะ ผมก็กลัวสิ่คับปกติก็เป็นคนอ่อนแอยุแล้วจำต้องยอมนอนกับมัน เรานอนอยู่บนเตียงเดียวกันแและเค้าก็นอนกอดผม ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันตอนนั้นว่าทำไมถึงปล่อยให้เค้ากอดกลับจากค่ายแล้ว ทุกอย่างปกติแต่รู้สึกว่าเค้าใส่ใจเรามากขึ้นเรื่อยๆๆ ช่วยเราทำงานบ้าง เดินไปส่งกลับบ้านบ้าง ทุกครั้งที่เดินด้วยกันเค้าก็จับมือผมทุกครั้ง บางครั้งผมนั่งทำงานอยู่เค้าก็เข้ามาลูบหัวแล้วหอมที่หัวบ้างหอมแก้มบ้าง บอกรักผมทุกวัน และอีกหลายอย่างที่ทำให้ผมรู้สึกดี ตอนนั้นที่เค้าทำก็รู้สึกปกติเพราะเป็นเพื่อนกันด้วย แต่เค้าก็ทำกับผมแบบนั้นมาเรื่อยๆ ผมก็เริ่มรู้สึกหวั่นไหวบ้างแล้วแต่ก็ไม่ยอมรับหัวใจตัวเอง จนเดือนมกราคมผมรู้สึกชอบและรักเค้ามากกก และเป็นช่วงที่เจ็บมากเหมือนกันเค้าไม่สนใจผมเลยและเหมือนเค้าทำให้ผมหึงอยู่ตลอดทั้งในชีวิตจริงและในเฟส ผมทักเฟสไปก็ไม่ตอบชวนคุยก็ไม่คุย และเค้าก็เริ่มเพ้อถึงคนอื่นทุกวันผมรู้สึกเจ็บมากตอนนั้นเลยบล็อกเฟสเค้าไปแต่จนแล้วจนรอดก็ต้องกลับมายกเลิกแล้วแอดไปอีกครั้งเค้ารับปกติ แต่ส่องไปเรื่อยๆก็เจ็บอีกเลยบล็อกครั้งสองแล้วปลดแอดไปอีกแล้วรอบนี้เค้าก็ไม่ยืนยังผมทักไปถามในไลน์และพูดจางี่เง่ามากเค้าก็บอกกลับมาแค่ว่ารำคาน แล้วจากนั้นผมทักไปเค้าก็ไม่เคยอ่านไม่เคยตอบ ผมรู้สึกเจ็บและเสียใจมากจนถึงตอนนี้ ผมเลยอยากรู้ว่าเมื่อก่อนเค้าทำแบบนั้นกับผมทำไมและคิดยังกับผมกันแน่