ต้นเหตุมันมาจากคำว่า  ร้อยบาทเอาขี้หมากองเดียว
น้าเจค ลำปาง  ก็เข้ารับคำท้าทันที  โดยขอพนันสิบกอง
และยังมีคนอื่นๆเข้าร่วมด้วย  รวมเป็นจำนวนหลายสิบกอง
แต่เลอคูดูจะรู้ว่าตัวเองพลาด  หรือป๊อด จึงคุยกับน้าเจคคนเดียว มองข้ามคนอื่นๆ

ต่อมาน้าเจคบอกว่า  น้าไม่ได้อยากเอาเงิน  แต่ไหนๆพนันเรื่องขี้หมา
และน้าก็เป็นคนชอบเลี้ยงหมา  จึงบอกเลอทูไปว่า  ใครแพ้ให้เอาเงินไปบริจาคซื้อข้าวหมาดีกว่า
แต่ด้วยความเจ้าเล่ห์หรือขี้โกง  เลอคูไม่เคยรับปากตรงๆว่าจะเอาเงินไปบริจาคซื้อข้าวหมา

พอแพ้พนัน เลอคูก็แอ่นอกออกมาพูดว่า  ผมไม่เคยนะเฮ้ย ที่จะไปรับปากเลี้ยงข้าวหมา
แต่ผมบริจาคให้วัดปากน้ำอยู่แล้วตลอดชีพ  ส่วนวัดปากน้ำจะเอาไปเลี้ยงคนเลี้ยงหมา เลอคูไม่สน

ปัญหาอยู่ตรงนี้ครับ!!
การวางเดิมพันในสิ่งที่ตัวเองก็ทำประจำอยู่แล้ว  จะเรียกเดิมพันหรือไม่
คนที่คิดจะทำแบบนี้  มันก็คือเจ้าเล่ห์  ขี้โกง  พูดง่ายๆคือโกงตั้งแต่ต้น ถ้าป๊อดก็ปฏิเสธไปเลยแต่แรกดีกว่า
เช่นปกติเลอคูกินเพ็ดดีกรีเป็นอาหารเช้าทุกวัน  แล้วไปพนันกับใครต่อใครว่า
ถ้าเป็นฝ่ายแพ้  ตนจะกินอาหารหมาทุกเช้า  แบบนี้จะเรียกว่าเดิมพันหรือไม่

แถมอีกเรื่อง คือ จนป่านนี้เลอคูยังเชื่อว่าตระกองขวัญกับน้าเจค ลำปาง คือคนๆเดียวกัน
ทั้งที่ขวัญเคยแสดงตัวตนจริง และอยู่ทางอีสาน   แต่น้าเจค ชื่อก็บอกแล้วว่าอยู่ลำปาง อยู่วงการเซรามิค

นี่เป็นการสรุปอย่างสั้นที่สุดแล้ว  ถ้าจะเข้าข้างเลอคูแบบศรีธนญชัย ก็คงต้องบอกว่า เลอคูไม่ได้โกงข้าวหมา
แต่ถ้ามองแบบทั่วๆไป  คงเป็นคำพูดจำกัดความง่ายๆ ว่าเลอคูโกงข้าวหมา
เพราะถ้าไม่ใช้คำนี้  ก็คงต้องใช้คำว่า  เลอคูอ้ายขี้โกง
แต่คำว่าโกงข้าวหมาใช้กันมาห้าปีล่ะ  สั้นๆได้ใจความดี

มันก็แค่นี้ เลอคูจะแก้ตัวอะไรก็แก้ไปเถอะ  ยังไงคำว่าเลอคูโกงข้าวหมา  มันก็จะอยู่คู่กับโจ้69 ผู้ลากสายแลนขึ้นเครื่องบินตลอดไป.