ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนว่า เราพิมพ์เล่าเรื่องแบบนี้เป็นครั้งแรก ถ้าพิมพ์ตกหล่นหรืออ่านไม่รู้เรื่อง
ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาขอเล่าเลยแล้วกันค่ะ

   ประสบการณ์ที่เราเจอจะเล่าตั้งแต่ที่เราจำความได้นะคะเนื้อหาอาจคลาดเคลื่อนบ้าง แต่จะพยายาม
เล่าให้ดีที่สุดค่ะ

   1.ตอนอายุประมาณ 5-6 ขวบ ป้าเราเคยเล่าเรื่องผีให้ฟังอยู่บ่อยครั้ง แต่ด้วยความที่เราเป็นเด็กแก่น ซน
ทำให้เราเลยอยากลองท้าทาย เราลบหลู่ และพูดตะโกนออกไปว่า ผีหรอ ไม่กลัวหรอก แน่จริงออกก็ออกมา
อยากเจอจังเลย ออกมาเลยสิโว้ย ป้าเราก็ไม่ห้ามเรานะคะ แค่บอกว่าระวังจะเจอดีแล้วกัน หลังจากนั้นไม่นาน
เราเอาจานเข้าเดินไปให้แม่ (ตรงนี้ต้องบอกก่อนว่าบ้านที่เราอยู่กว้างมากค่ะ จะเป็นตึกใหญ่4ชั้น ตรงกลาง
ละพื้นที่โดยรอบข้างๆ จะเป็นที่เลี้ยงเป็ด ไก่ และปลูกผลไม้บ้านให้เช่า แม่เราอยู่บ้านตรงที่ให้เช่าเพราะ
จับฉลากได้มา) เราเดินไปกับพี่เราที่เป็นผู้ชายอายุเยอะกว่าเรา 1 ปี เดินไปได้เกือบจะถึงบ้านแม่เราแล้ว
เราได้ยินเสียงผู้หญิง ร้อง ฮือออ ฮืออออ ฮืออออ ฮืออออ ติดต่อกันประมาณ 1 นาทีได้ เป็นเสียงที่เล็ก เบา
และยานๆ เสียงดังมาจากรอบทิศทาง จับใจความไม่ได้ว่ามาจากทางไหน แต่ในตอนนั้นเราก็ไม่ได้กลัวเลย
เพราะคิดว่าเป็นพี่อีกคนที่แกล้งเรา เราตะโกนสู้ไปเลย พี่ ป. ไม่ต้องมาแกล้งไม่กลัวหรอก อยู่ตรงไหน
ออกมาเลย พูดแบบนี้ประมาณ 3 รอบได้ ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเราเอาจานเดินไปให้แม่แล้ว ก็เดินกลับไปที่ตึกใหญ่
เดินเข้าไปเห็นพี่ ป. อยู่กับป้าและแก่เรา เราถึงกับงงและถามพี่ ป. ว่า ทำไมมาเร็วจังเมื่อกี้แกล้งหนู่ใช่มั้ย
พี่ ป. ถามแกล้งอะไร เราก็บอกว่าที่ทำเสียงร้องไงรู้หรอกน่าว่าแกล้ง พี่เรามองหน้าแก่กับป้าสลับกัน แล้วบอก
เราว่าไม่ใช่แล้วพี่นั่งอยู่ตรงนี้ตั้งนานแล้ว ป้าเราเลยพูดขึ้นว่าทีหลังอย่าไปลบหลู่เค้าเห็นไหมเจอเลย และบอก
ว่าเนี่ย กำลังคุยเรื่องที่เราลบหลู่ผีอยู่เลย เราถึงกับร้องไห้จ้าเลย หลังจากนั้นก็ไม่กล้าลบหลู่อะไรอีกเลย

   2.เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนประมาณ 8-9 ขวบเราจำไม่ค่อยได้ วันนั้นเป็นวันที่เราย้ายบ้านใหม่พอดี และป้าอาสา
ไปส่งที่บ้าน ก่อนที่จะไปส่งเราที่บ้านป้าแวะร้านตัดเสื้อที่หนึ่งใกล้ๆวัด เพื่อซื้อเสื้อผ้า เราเหลือบไปเห็น ชุดสีขาว
เป็นเสื้อและกระโปรงแยกกัน เราชอบมากและขอให้ป้าเราซื้อให้ เมื่อซื้อเสร็จกลับถึงบ้านเราเอาเสื้อผ้าไปแขวน
และออกไปเล่น พอกลับมาห้องนอนเราตู้เสื้อผ้ามันสูงกว่าเรามาก ทำให้ตอนนั้นเราจะเอาเสื้อผ้าก็ต้องปืนขึ้นไป
เมื่อปืนขึ้นไปจะเอาไปชุดใหม่ที่เพิ่งได้มาวันนี้ หางตาเราเหลือบไปเห็น ผู้หญิงอายุประมาณ 14-16 ปี ใส่ชุด
ที่เราเพิ่งซื้อ นอนอยู่บนที่นอน ผมยาวสีดำปิดหน้า นอนไปครึ่งตัวเอาขาห้อยไว้ข้างล่าง เราเห็นแค่นั้น ร้องไห้
และวิ่งสุดชีวิตไปบอกแม่ว่า เจอผี ผีหลอกกกก แม่เลยเข้ามาดูแต่ก็ไม่เจออะไร และบอกว่าสงสัยเพิ่งย้ายเข้ามาใหม่
ยังไม่ได้ทำบุญบ้านเลย หลังจากนั้นเราก็ไม่เคยนอนห้องตัวเองอีกเลย

   3.เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนประมาณ 11-12 ปี นี่คือครั้งแรกที่เราโดนผีอำ ตอนเช้าแม่เราจะตื่นไปทำกับข้าวและ
ปล่อยให้เรานอนต่อจนทำเสร็จถึงค่อยมาปลุกเราไปอาบน้ำ เราตื่นขึ้นมาตอนนั้นจำได้ว่ามันมืด เรานอนท่าหงาย
มือสองข้างประกบกันที่หน้าอก เราหายใจไม่ออก ขยับตัวก็ไม่ได้ก็เลยหันเพื่อที่จะหาแม่ แต่เราดันไม่เจอแม่สิคะ
เราเจอผู้หญิงคนหนึ่งท่าทางลักษณะโตแล้ว เหมือนอายุ ประมาน 26 ได้ นอนข้างๆเราสาบานเลยว่าห่างกันแค่
1 ฝ่ามืออย่าเรียกว่าห่างเลย มันใกล้กันมาก ผู้หญิงคนนั้นนอนหันหน้ามาทางเรา เอามือท้าวหัว และยกขาหนึ่งข้าง
นอนมองเรา ในวินาทีนั้นคือช็อคมาก พยายามจะขยับตัวแต่ก็ทำไม่ได้ ตะโกนเรียกแม่เสียงก็ไม่ออก ในใจคิดว่าทำ
ยังไงดี กลัวมาก หันไปอีกรอบก็ยังอยู่เหมือนเดิม นอนท่าเดิม ใกล้เหมือนเดิมเพิ่มเติมคือยื่นหน้าเข้ามาใกล้ไปอีก
ตอนนั้นเราทำไรไม่ได้ ได้แต่หลับตาข่มใจไว้ และสุดท้ายก็หลับไป ตอนนี้เป็นการโดนอำที่น่ากลัวมากๆแล้วของเรา
และหลังจากนั้นเชื่อมั้ย เรายังเจอผู้หญิงคนเดิมใส่ชุดสีขาวยาวเหมือนเดิม คอยโผล่ให้เราเห็นบ่อยๆในบ้าน มานั่ง
ข้างๆเตียงตอนเรา เอามือท้าวเตียงเผยให้เห็นแขนที่ไม่มีเนื้อหนังเห็นแต่กระดูกและหายไป ทำให้เราชินจากการ
เจอผีในทุกๆครั้งต่อไป

   4.ครั้งนี้เราเจอในฝัน 2 วันติด มีผู้หญิงคนนึงนอนอยู่บนที่นอนเรา และบอกว่าชื่อ ปอย นะ อายุ 24 ขอมาอยู่ด้วยได้
ไหม ในฝันเธอคนนี้แต่งตัวสวยและนอนเล่นกับเราหัวเราะคิกคัก (บ้านเราไม่มีศาลพระภูมินะคะ) แต่ในหัวตอนนั้น
เราไม่ได้ตอบเธอไป เพราะคิดว่าต้องไปขอแม่ก่อน ตื่นเช้ามาเรารีบบอกแม่ทันที แม่บอกไม่ให้ บ้านนนี้เป็นบ้านของเรา
เราอยู่กันสองคน ไม่ให้ใครอยู่ทั้งนั้น ตกดึกคืนนั้นเรานอนและฝันอีก คราวนี้เธอไม่ได้มาน่ารักแบบเมื่อคืนแล้ว
มาแบบเละๆ และตะคอกเราเสียงดังมากว่า มืงไปบอกคนอื่นทำไม ใครให้บอก ในฝันเรากลัวมากและวิ่งหนีสุดชีวิต
เธอในฝันเหมือนจะเอาชีวิตเราจริงๆซะให้ได้ แต่สุดท้ายเราก็ตื่นเพราะแม่ปลุกอยู่ดีและได้เล่าให้แม่ฟัง

** บ้านเราเป็นครอบครัวที่มีองค์สืบต่อกันมาตั้งแต่รุ่นตา ทำให้ป้าเรารับเอาไว้ และได้เป็นคนทรง ป้าบอกว่าไม่รู้เหมือน
กันว่าผู้หญิงคนที่อยู่ในบ้านเป็นใคร เค้าแค่อยู่ของเค้าไม่ได้คิดจะทำอะไร ไปไหนก็ให้บอกเค้าหน่อย เพราะป้าเห็น
เค้ายืนรอเรากับแม่ที่หน้าบ้าน (ตอนนั้นเป็นวันที่เราไป ตจว. หลายวัน) ท่าทางคอตกและเหมือนรอคอยอยู่
**ที่เราจำได้เราฝันว่าพี่คนนี้มาหาเราและบอกเราว่า พี่ไปแล้วนะ พี่จะไปเกิดแล้วในฝันเรายินดีกับพี่เค้ามากๆ
**นี่ก็เป็นเรื่องเล่าของเราที่เรายังพอนึกออกบ้าง เพราะเราเจอบ่อยมาก แต่ดันจำไม่ค่อยได้

   ต่อไปนี้เป็นเรื่องของป้าเราอีกคน นะคะ วันนั้นเรา ป้าและลุงเดินทางโดยรถกระบะของลุงเพื่อไปโคราช
ไปเส้นทางไหนไม่รู้ รู้แต่ว่าสองข้างทางมีแต่ป่าและทางโล่งมากเราเอง นั่งอยู่เบาะหลังและนอนเล่นตามประสาเด็ก
อยู่ๆป้าเราก็หันมาทางเรา แต่หันแค่ครึ่งหน้านะคะ และมองตาขวางและบ่นพึมพำจิกปาก อะไรไม่รู้เราก็นึกว่า
ป้าโกรธเราที่เราไม่นอนหรอ เราก็เลยแกล้งหลับตา และแอบลืมตาถี่ๆนิดๆ ก็ยังเห็นป้าทำแบบเดิมอยู่อีก
เราก็เลยไม่นอนลุกขึ้นนั่งเลย และชวนป้ากับลุงคุยปกติ เมื่อถึงบ้านป้าเราจึงเล่าให้ฟังว่า เห็นผู้ชาย หน้าตา
เละๆ เกาะเบาะหลังของลุงอยู่ ซึ่งตรงกับหัวนอนเราพอดีเป๊ะ ป้าเราเลยหันไปมองและบอกว่าอย่ามายุ่งนะ
ทางใครทางมัน อย่ามาทำอันตรายสามีแกไม่งั้นแกจะแช่งให้ถึงที่สุด สักพักผู้ชายคนนั้นถึงหายไป พอเช้าวันรุ่งขึ้น
ป้าแกมาให้ฟังว่า เมื่อคืนฝัน ว่าผู้ชายคนนั้นมาเข้าฝันบอกว่าขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจจะทำอันตรายใดๆเลย แกแค่
เปิดประตูรถขึ้นผิดคัน เราฟังก็ห๊ะ ? มีงี้ด้วยหรอ ป้าก็อธิบายอีกว่า เส้นทางที่เราผ่านเค้ามีอุบัติเหตุรถชน คนตาย
ตอนนั้นยังไม่รู้ตัวเลยเปิดรถขึ้นผิดคัน และตอนนั้นพวกเราทั้งบ้านก็ได้ยินเสียงเคาะประตู ก๊อก ๆ ๆ ทุกคนเงียบ
กริบ และรอฟังว่าใครมาเคาะ แต่ก็สิ้นสุดแค่นั้นเราเลย แอบมองข้างๆกระจก ปรากฏว่าไม่มีใครเลย แล้วนั่นใครเคาะ
เรื่องนี้ก็ยังทำให้งงกันอยู่และหาคำตอบไม่ได้

เรื่องประสบการณ์ขนหัวลุกก็มีเท่านี้ค่ะ ท่านึกออกได้จะมาต่อนะคะ