เมื่อเดือนก่อน เพื่อนสาวเราไปฉีดยาฮอร์โมนตามแพทย์สั่งที่รพ.ตู๊ดตู๊ดย่านฝั่งธนค่ะ
วันที่ฉีดเนี่ยเราขอเข้าไปรอในห้องด้วย เพราะนางกลัวเข็มมาก และประสาทเสียมากเพราะฉีดยาที่ก้นเนี่ยมันใช้กำลังใจเยอะเนาะ คือไม่อยากจะบอกว่าก้นดำมันบาดใจ
ตอนที่เรากับเพื่อนเข้าไปถึง พี่พยาบาลเอาเข็มแกะเรียบร้อยออกมาวางในถาดพร้อมยาแล้ว และพี่แกไม่ใส่ถุงมือ เราก็แอบเอะใจ เออ รพ.ทั่วไปเค้าทำแบบนั้นมั้ยเนาะ อ่ะ ไม่ว่ากัน
หลังจากนั้น พยาบาลท่านนั้นก็ปิดม่านค่ะ เรายืนรอไปคุยให้กำลังใจนางไปเฮฮา
จังหวะที่พี่พยาบาลเปิดม่าน เราเหลือบไปเห็นว่า พี่แกเอาเข็มที่ออกมาจากตัวเพื่อนเราเนี่ย ปักลงไปบนเบาะเตียงทันทีค่ะ แล้วหักเข็มบนเบาะนั่นล่ะ
เบาะที่เพื่อนเรานอนอยู่และยังคาผ้าปูที่นอนของรพ.
เรางี้ตะโกนเสียงหลง แกๆระวังลุกมาโดนเข็ม (เพื่อนเรานอนคว่ำ)
เพื่อนเราเลยต้องคลานลงมาทางปลายเตียง (นี่กรูเจ็บก้นนะยะ) เข็มก็ปักโด่อยู่แบบนั้น พี่พยาบาลเดินหายไปไหนแล้วไม่รู้
เราสองนางออกมาจ่ายเงินแบบงงๆ
มันใช่เรอะฟระคะ?!?! ชะนีสองนางเพิ่งออกจากภวังค์เมื่อถึงที่จอดรถ
หลังจากตั้งสติได้ เพื่อนเราโทรไปเม้งกับทางรพ.ค่ะ นี่มันความผิดระดับเครื่องประหารหัวคิตตี้
ทำไมๆๆๆ ไม่แกะเข็มตอนค่อยจะฉีดกรูฟระคะ แล้วชั้นจะรู้ได้ไงว่าเข็มนี่มันรีไซเคิลมั้ย แล้วพี่พยาบาลไม่ใส่ถุงมือ เกิดไปจับขยะ จับสารเคมีหรือเชื้อโรคมาแล้วชั้นจะตายห้าสไปมั้ย แล้วทำไมมม เข็มถึงปักลงเตียงงงงงแทนที่จะปักลงถังปลอดเชื้อถังขยะอะไรก็ว่าไป ทิ้งลงกระเป๋าคุณช้านยังไม่ว่าเลย แล้วนี่ชั้นนอนอยู่บนเตียงที่เปื้อนเลือดคนไข้มากี่คนแล้ววววว ห๊าาา แล้วแล้วแล้ว ว้าก
ทางรพ.เอาพี่พยาบาลคนนั้นมารับสายค่ะ นางตอบกลับมาด้วยเสียงเยือกเย็นเมตตาแลยิ้มอ่อนด้วยเหตุผลแสนสามัญแบบประเทศโลกที่สาม คงเตรียมตัวมาสามปีแล้วสำหรับเหตุการณ์สิ้นโลกนี้ ดังนี้
อ้อ ที่ไม่ใส่ถุงมือ เพราะคนไข้ไม่ติดเชิ้อค่ะเลยไม่จำเป็น (แล้วถ้าติดเชื้อกูเดือดร้อนนะ แล้วกรูเป็นโรคไรเพ่ิมเติมรู้ได้ด้วยตาเปล่างั้น?) พยาบาลเตรียมเข็มใหม่แล้วยกมาเพื่อความรวดเร็วในการบริการค่ะ (ช้าหน่อยก็ไม่มีใครรอพี่มั้ง รพ.ร้างขนาดนั้น) แล้วที่ปักลงบนเตียง เพราะต้องการหลบเข็มไม่ให้โดนคนไข้ค่ะ แต่ยืนยันนะคะว่าผ้าปูที่นอนเราเปลี่ยนใหม่ทุกครั้ง (แล้วเปลี่ยนฟูกทุกครั้งมั้ย โว้ยยยยยย)
ที่เจ็บใจกว่านั้น ค่าบริการผู้ป่วยประทับจิตประทับใจนี้200บาทค่ะ 200บาท ถูกมากเมื่อเทียบกับจิตวิปลาศของอิชั้นและเพื่อนที่เสียไปราคา3ล้านเศษ
เราเล่าให้ใครฟัง มีแต่คนบอกว่าเราเล่าเรื่องผีค่ะ ใครช่วยชี้แนะทีว่าตกลงมันผิดวิถีปฏิบัติมั้ย ตอนนี้กะลังนอยHIVและโรคอื่นๆไปด้วย เราควรจะไปตรวจอะไรเพ่ิมมั้ยคะ และเราจะทำอะไรเพ่ิมเติมได้บ้างเพราะรพ.ไม่รับเรื่องนอกจากยิ้มหวานๆของโอเปแร้นหน้าปากซอย ขอบคุณค่ะ
ไปฉีดยาแล้วพยาบาลเอาเข็มปักลงในเบาะคนไข้ค่ะ
วันที่ฉีดเนี่ยเราขอเข้าไปรอในห้องด้วย เพราะนางกลัวเข็มมาก และประสาทเสียมากเพราะฉีดยาที่ก้นเนี่ยมันใช้กำลังใจเยอะเนาะ คือไม่อยากจะบอกว่าก้นดำมันบาดใจ
ตอนที่เรากับเพื่อนเข้าไปถึง พี่พยาบาลเอาเข็มแกะเรียบร้อยออกมาวางในถาดพร้อมยาแล้ว และพี่แกไม่ใส่ถุงมือ เราก็แอบเอะใจ เออ รพ.ทั่วไปเค้าทำแบบนั้นมั้ยเนาะ อ่ะ ไม่ว่ากัน
หลังจากนั้น พยาบาลท่านนั้นก็ปิดม่านค่ะ เรายืนรอไปคุยให้กำลังใจนางไปเฮฮา
จังหวะที่พี่พยาบาลเปิดม่าน เราเหลือบไปเห็นว่า พี่แกเอาเข็มที่ออกมาจากตัวเพื่อนเราเนี่ย ปักลงไปบนเบาะเตียงทันทีค่ะ แล้วหักเข็มบนเบาะนั่นล่ะ
เบาะที่เพื่อนเรานอนอยู่และยังคาผ้าปูที่นอนของรพ.
เรางี้ตะโกนเสียงหลง แกๆระวังลุกมาโดนเข็ม (เพื่อนเรานอนคว่ำ)
เพื่อนเราเลยต้องคลานลงมาทางปลายเตียง (นี่กรูเจ็บก้นนะยะ) เข็มก็ปักโด่อยู่แบบนั้น พี่พยาบาลเดินหายไปไหนแล้วไม่รู้
เราสองนางออกมาจ่ายเงินแบบงงๆ
มันใช่เรอะฟระคะ?!?! ชะนีสองนางเพิ่งออกจากภวังค์เมื่อถึงที่จอดรถ
หลังจากตั้งสติได้ เพื่อนเราโทรไปเม้งกับทางรพ.ค่ะ นี่มันความผิดระดับเครื่องประหารหัวคิตตี้
ทำไมๆๆๆ ไม่แกะเข็มตอนค่อยจะฉีดกรูฟระคะ แล้วชั้นจะรู้ได้ไงว่าเข็มนี่มันรีไซเคิลมั้ย แล้วพี่พยาบาลไม่ใส่ถุงมือ เกิดไปจับขยะ จับสารเคมีหรือเชื้อโรคมาแล้วชั้นจะตายห้าสไปมั้ย แล้วทำไมมม เข็มถึงปักลงเตียงงงงงแทนที่จะปักลงถังปลอดเชื้อถังขยะอะไรก็ว่าไป ทิ้งลงกระเป๋าคุณช้านยังไม่ว่าเลย แล้วนี่ชั้นนอนอยู่บนเตียงที่เปื้อนเลือดคนไข้มากี่คนแล้ววววว ห๊าาา แล้วแล้วแล้ว ว้าก
ทางรพ.เอาพี่พยาบาลคนนั้นมารับสายค่ะ นางตอบกลับมาด้วยเสียงเยือกเย็นเมตตาแลยิ้มอ่อนด้วยเหตุผลแสนสามัญแบบประเทศโลกที่สาม คงเตรียมตัวมาสามปีแล้วสำหรับเหตุการณ์สิ้นโลกนี้ ดังนี้
อ้อ ที่ไม่ใส่ถุงมือ เพราะคนไข้ไม่ติดเชิ้อค่ะเลยไม่จำเป็น (แล้วถ้าติดเชื้อกูเดือดร้อนนะ แล้วกรูเป็นโรคไรเพ่ิมเติมรู้ได้ด้วยตาเปล่างั้น?) พยาบาลเตรียมเข็มใหม่แล้วยกมาเพื่อความรวดเร็วในการบริการค่ะ (ช้าหน่อยก็ไม่มีใครรอพี่มั้ง รพ.ร้างขนาดนั้น) แล้วที่ปักลงบนเตียง เพราะต้องการหลบเข็มไม่ให้โดนคนไข้ค่ะ แต่ยืนยันนะคะว่าผ้าปูที่นอนเราเปลี่ยนใหม่ทุกครั้ง (แล้วเปลี่ยนฟูกทุกครั้งมั้ย โว้ยยยยยย)
ที่เจ็บใจกว่านั้น ค่าบริการผู้ป่วยประทับจิตประทับใจนี้200บาทค่ะ 200บาท ถูกมากเมื่อเทียบกับจิตวิปลาศของอิชั้นและเพื่อนที่เสียไปราคา3ล้านเศษ
เราเล่าให้ใครฟัง มีแต่คนบอกว่าเราเล่าเรื่องผีค่ะ ใครช่วยชี้แนะทีว่าตกลงมันผิดวิถีปฏิบัติมั้ย ตอนนี้กะลังนอยHIVและโรคอื่นๆไปด้วย เราควรจะไปตรวจอะไรเพ่ิมมั้ยคะ และเราจะทำอะไรเพ่ิมเติมได้บ้างเพราะรพ.ไม่รับเรื่องนอกจากยิ้มหวานๆของโอเปแร้นหน้าปากซอย ขอบคุณค่ะ