ปัญหาเต็มขมับ : งานหนัก เงินเดือนน้อย หางาน(ราชการ)ใหม่ไม่ด้ซักที...

เคยรู้สึกท้อแท้กับการทำงานของตัวเองไหมครับ.?? ที่ยังก้าวหน้าไม่ได้ซักที

ผมเป็นลูกจ้างของหน่วยงานภาครัฐสังกัดกระทรวงเกษตรและสหกรณ์แห่งหนึ่งในภาคตะวันออกครับ จบปริญญาตรี เงินเดือนเท่ากับค่าแรงขั้นต่ำ ทำงานที่นี่มาร่วมปีแล้ว มีความทุกข์ใจอย่างมากครับ ขอระบายซักหน่อย ใครจะมองว่าดราม่า ผมก็ไม่ว่าะไรครับ

*อาชีพปัจจุบันนี้ไม่ใช่อาชีพแรกของผมเป็นอาชีพที่ 2 ครับ

ผมเข้ามาทำงานที่นี่เพื่อเลี้ยงตัวและเรียนรู้การทำงานร่วมกันภายใต้วัฒนธรรมองค์กร
(ซึ่งแต่ละที่จะแตกต่างกัน คนที่เคยผ่านการทำงานในหน่วยงานและองค์กรของรัฐมากกว่า 1 ที่จะรู้) และที่นี่ก็มีบรรยากาศในการทำงานที่ไม่ดีนัก พนักงานจะคอยติฉินนินทาหัวหน้า
(ขนาดแม่บ้านก็ยังร่วมวงนินทาด้วย) จึงไม่สนใจเรื่องพวกนี้ แต่ก็จะรำคาญเป็นเนืองๆ จึงตัดปัญหาการรับรู้อะไรเหล่านี้โดยนำหูฟังมาต่อกับคอมพิวเตอร์สำนักงานแล้วเปิดเพลงฟังดังๆแทน และการที่ผมเป็นผู้ชายคนเดียวในสำนักงาน และไม่มีปากมีเสียง ไม่ค่อยพูดจากับใครในที่ทำงาน ยกเว้นจะพูดสอบถามเรื่องงาน จึงถูกไหว้วานให้ไปทำกิจธุระที่ไม่เกี่ยวกับงานในสำนักงานบ่อยครั้ง

เรื่องการทำงาน ผมก็ค่อนข้างจะพิมพ์งานเร็ว จึงได้พิมพ์งานเป็นหลัก และที่ผ่านมางานที่ต้องส่งตรวจของพนักงานราชการในหน่วยงานส่งไม่ทันซึ่งมีจำนวนเยอะ ทำให้ล่าช้า ผมก็ช่วยพิมพ์จนเสร็จสิ้น

ที่หนักที่สุดที่ผมรับไม่ค่อยไหวคือการปล่อยปละเรื่องเงินเดือนของลูกจ้างครับ ซึ่งฝ่ายธุรการจะทำงานช้ามาก และเอาเวลาส่วนใหญ่ไปกับการ "เม้าท์" เรื่องไม่เป็นเรื่องและเก็บงานไว้ทำขณะเวลาจวนเจียนไม่ทัน ซึ่งครั้งหนึ่งเงินเดือนออกช้าไป 4 วัน คือปกติต้องออกวันที่ 1 เป็นออกวันที่ 5 และกว่าจะออกก็ก่อนที่จะเลิกงานคือ 16:30 น. (พนักงานเงินเดือนออกวันที่ 25 ลูกจ้างเงินเดือนออกวันที่ 1)โดยไม่มีการแจ้งลูกจ้างให้ทราบใดๆเลย ซึ่งผมเองก็มีภาระค่าใช้จ่ายมาก และเงินเดือนแค่นี้ผมก็ประทังชีวิตได้เพียงเดือนชนเดือนเท่านั้น ต้องบริหารการใช้จ่ายอย่างจำกัดจำเขี่ย เหตุการณ์ครั้งนั้นมันจึงเริ่มทำให้ผมรู้สึกว่า "ไม่ไหวแล้วกับที่นี่"

ขณะนี้จึงพยายามดิ้นรนหางานใหม่ สมัครสอบงานราชการที่เปิดอยู่ให้ได้ครับ ผมก็ทำงานแค่ตามภาระงานต่อไป แต่นอกเหนือจากนั้นผมก็ไม่ทำ และก็ทำอย่างไม่เต็มใจ เพราะรู้สึกว่าหมดไฟ และหมดใจกับที่นี่แล้ว อยู่เพราะเงินเดือนประทังชีวิตเพียงแค่นั้น ผมอยากสอบให้ติดซักที่ จะได้ไปจากที่นี่เสียที (สอบมากี่ที่กี่ครั้งพยายามแค่ไหนก็ไม่เคยได้ที่ 1 ขึ้นบัญชีไว้ก็เงียบหายทุกครั้งทุกที) เงินเดือนของหน่วยงานที่สมัครสอบที่ได้รับก็มากกว่านี้ วัฒนธรรมองค์กรก็ต้องเรียนรู้กันใหม่ คงไม่มีปัญหาอะไร

ที่มาระบายในนี้ก็เพราะเหมือนผมมีตัวคนเดียวครับ เล่าให้คนที่บ้านฟังก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา มันอึดอีดครับ ก็อยากได้กำลังใจบ้าง เพราะตอนนี้รู้สึกว่าชีวิตมันล้มเหลวไปหมดครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่