เรื่องจริง..เจอเองวันนั้นเป็นเช้าวันจันทร์ ที่ ๒๑ มีนาคม ๒๕๕๙ ผมเดินทางมาจาก มจธ. (มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี)

ผมถึงหมอชิตประมาณ ตี 5 ครึ่ง ณ.ชั้น 2 ธรรมดาเราไปถึงปั๊บ ก้าวขาลงจากแท็คซี่ มันจะมีคนตามจี้ถามเราเลยไปไหนๆ ครับ ไปไหนน้อง พอเราไม่ตอบพวกเขาเหล่านั้นก็เซ้าซี้ เพื่อนผมมันก็เลยบอกไปว่าจะไป อ.พังโคน (สกลนคร) ทันใดนั้นพวกเขาก็ทำการลากแขนไปจุดขายตั๋วรถ เขาบอกว่าซื้อเลยคันนี้แหละที่ไปสกลนคร พังโคน แต่ผมแหงนมองไปดูที่ช่องขายตั๋ว มันเป็นช่องสำหรับไป กรุงเทพ - หนองคาย (มีรูปนะ แต่บัญชีพันทิปผมยังลงไม่ได้) ผมก็สงสัยแต่เพื่อนผมดันจ่ายตังส์ไปเสียแล้ว 2คน 1040 บาท คนละ 520  แล้วบอกเราให้รีบขึ้นเร็วๆเลย รถจะออกแล้ว พอไปถึงจุดขึ้นรถ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะชานชลา 57 พอถึงรถคันนั้น ป.2 23 - 5 พวกเขาดูตั๋วรถแล้วก็บอกกับผมกับเพื่อนว่า ขึ้นเลยๆ หลังสุดๆ  นอกจากนี้ยังมียัดของใส่มือแล้วจะมาเก็บตังส์กับผมอีก จากนั้นรถก็ออกประมาณ ตี 5.45 พวกเขาเหล่านั้นก็ทำการเปลี่ยนจากรถทัวส์ประจำทางเป็นรถเมย์ รับทุกคนรับจะทุกป้ายประมาณว่าถ้าเป็นทางผ่านผู้โดยสารรับหมด

ณ. เวลา 7 โมงกว่าๆ ผมยังอยู่รังสิตอยู่เลย พวกเขาทำการรับทุกคนทุกสถานี
ที่หนักสุดจอดที่โคราช เป็นชั่วโมง ณ.เวลา บ่าย 4 โมงกว่าๆ ผมถึงอุดรธานี ไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้
ลงครับๆ ลง ต่อรถไปสกลนคร ใครไปสกลนครลงครับ แล้วก็ให้ผู้ร่วมชตากรรมเป็นสิบ ลงรถแบบผม ให้ไปต่อรถเองอีก สรุป การเดินทางของผมวันนั้น
ตั้งแต่ตี 5 ถึง อ.พังโคน ประมาณทุ่มครึ่งครับ ผมแค้นมากร้องเรียนใครได้บ้าง ครับ นั่งรถ 14 ชั่วโมงกว่าเนี้ย....

(ขอบคุณที่รับฟังกัน อย่าให้พวกท่านเจอแบบนี้เลยครับ)