ตอนเด็กๆ เคยฝันอยากเป็นแอร์ค่ะ [ ประถมปลายๆ ]  แตู่ถูก เลยไ้าออกตัวแรงเท่าไหร่ เวลามีคนถามอยากเป็นอะไร แม่ไม่ค่อยอยากให้เป็นเท่าไหร่ เพราะ ทำงานไกลบ้าน อาชีพไม่มั่นคง แล้วแม่ก็บอกเราตลอดว่าเป็นแอร์มันยากนะ มันไม่ได้เป็นกันง่ายๆ ซึ่งประโยคนี้ทำให้เราท้อตลอดเลย -_-;

แม่อยากให้เราเป็นครูค่ะ ส่วนตัวเราชอบภาษาอังกฤษ ก็เลยพยายามบิ้วตัวเองว่า เป็นครูสอนภาษาก็ได้วะ  ! แต่ความฝันอยากเป็นแอร์ก็ไม่ได้หายไปไหนนะ มันแค่เหมือนถูกปกปิดอยู่พักใหญ่ เวลาคนถามอยากเป็นอะไร ในใจลึกๆ ก็นึกถึงแอร์โฮสเตสเป็นอันดับแรกๆ แต่ตอบออกไปทีไร ก็ตอบว่าอยากเป็นครูทุกที #อันนี้เหมือนพยายามปกปิดยังไงไม่รู้


คือส่วนตัวก็ชอบสอนคนนะคะ เราว่ามันก็สนุกดี แต่สอนเด็กที่ไม่ค่อยฉลาดเท่าไหร่นี่ ก็เหนื่อยเหมือนกันนะ

ตอนนี้เรา ม.ปลายแล้วค่ะ เรียนสายศิลป์ด้วย ที่เลือกเรียนสายศิลป์เนี่ย หนี วิทย์-คณิต ไม่ใช่เหตุผลหลักของเราค่ะบอกเลย เราชอบภาษาจริงๆ ถึงเลือกเดินสายนี้

ตอนนี้เรารู้สึกว่า เราควรจริงจังกับสิ่งที่เราต้องการจริงๆเเล้ว ชีวิตมหาวิทยาลัยมันใกล้เข้ามาทุกที จะมาทำตัวเหมือนเด็ก ม.ต้นไม่ได้

เราก็เลยนึกว่าอยากเรียนอะไร คณะอะไรที่ใช่เราจริงๆ ในใจลึกๆ อยากเรียน อักษรศาสตร์ มนุษยศาสตร์ ศิลปศาสตร์ แขนงนี้แหละ แต่เราก็นึกสำรองไว้คือ ครุศาสตร์

เราใช้เวลาว่างเปิดหาข้อมูลตามเว็บต่างๆ เรื่องคณะนั้นคณะนี้ อาชีพที่น่าสนใจเกี่ยวกับภาษา ตอนแรกเราก็สนใจ ล่าม นักแปล มัคคุเทศก์ ติวเตอร์ [คือชอบติวเตอร์มากกว่าครู]

เมื่อดูข้อเสียข้อดีรายได้การทำงาน เทียบกันเเล้ว สุดท้ายใจมันก็เอียงไปที่ แอร์โฮสเตส อยู่ดี
เรายอมรับนะว่า ตอนเด็กๆที่คิดอยากเป็นเพราะเห็นว่าเค้าสวย ได้ขึ้นเครื่องบิน ได้เที่ยวรอบโลก ตอนเด็กๆคิดแค่นี้จริงๆ พอโตขึ้นมาเราได้รู้อะไรหลายๆอย่างจากที่อ่านมาในเน็ต ทั้งตามกระทู้ต่างๆ ทำให้รู้ว่าแอร์มันไม่ใช่อย่างที่เราคิดตอนเด็กๆ 100% มันมีอะไรมากกว่านั้น ยอมรับว่าเงินเดือนเป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้เราฮึดขึ้นมา 30%

แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรต่างๆนาๆ ก็แล้วแต่ เราคิดไว้ว่า เราจะลองเดินทางนี้ดูสักครั้ง บอกกับตัวเองว่าอย่ายอมแพ้ถ้ายังไม่ได้ลอง เราจะยอมเป็นครูให้แม่เรา ถ้าเราเดินทางนี้อย่างเต็มที่เเล้วมันไม่ได้จริงๆ

ตอนนี้เหมือนเราได้เปิดหีบความฝันที่ถูกปิดมานาน เรามั่นใจกว่าเดิมมาก แม้ตอนนี้ยังไม่ได้เป็น ขอเเค่ตอนนี้เรามีจุดมุ่งหมายที่แน่นอน  เราก็ดีใจมากเเล้ว ที่รู้ว่าแท้จริงตัวเองต้องการอะไร ส่วนจะได้ไหม มันก็อยู่ที่เรานี่แหละ ไม่ลองก็ไม่รู้อะเนอะ

ปล. เราสูงประมาณ 163 - 164
ปล.2 ถ้าใครไม่พอใจตรงไหน ก็ขอโทษด้วย อย่าซีเรียสกับกระทู้เราเลย ถือเป็นการฟังเด็กคนนึงระบายก็พอ

จะได้หรือไม่ได้ มันก็ยังอีกนาน แต่ตอนนี้พยายามอยู่ ตั้งใจเรียนอยู่ ศึกษาข้อมูลไปเรื่อยๆ ได้แต่หวังว่าสักวัน my dream will come true