เนื่องด้วยนักศึกษาในโครงการอุตสาหกรรมดำน้ำ คนไทยทำได้ หนึ่งคนมีบ้านเกิดติดทะเล จ.ชลบุรี
เจนจึงเกิดไอเดียอยากเอาประสบการณ์ชีวิตติดทะเลของน้องมิ้นท์
มาเล่าต่อในมุมมองของ "นักดำน้ำที่กินเปลี่ยนโลก" เพราะถ้าฟังน้องมิ้นท์พูดเรื่องกินเธอจะใช้ภาษาได้อย่างมีความสุขมาก
จนเราเผลออยากลองกินปลากระเบนชายธงทองกับน้องเขาไปด้วย

และนี่เป็นตอนแรกที่น้องมิ้นท์เล่าให้อ่าน (ถ้ามึข้อมูลผิดบอกได้ทันทีคะ)

สวัสดี  เพื่อนนักดำน้ำ

ขอยกคำพูดของ ดร. โจนัส ซอล์ก (Jonas Salk - ผู้ผลิตวัคซีนโปลิโอคนแรกของโลก) ที่เคยกล่าวไว้ว่า
“ถ้าพวกแมลงทั้งหลายหายไปจากโลกนี้ภายใน 50 ปี ทุกชีวิตบนโลกก็จะสิ้นไป แต่หากมนุษย์หากไปจากโลกนี้ ภายใน 50 ปี สิ่งมีชีวิตทุกชนิดก็จะขยายเผ่าพันธุ์ได้สมบูรณ์”

..... เห็นด้วยไหมกับคำพูดนี้ ??

ด้วยความที่เรา (ตัวผู้เขียนเองจ้า) มีบ้านติดทะเล เลยทำให้ลืมนึกถึงความสำคัญของระบบนิเวศใต้น้ำ เพราะอยากกินเมื่อไหร่ก็ได้กิน หาได้ง่ายๆ ทั้งแบบที่ซื้อตามร้านและตกปลาเอาเอง เมื่อก่อนก็ไม่เคยคิดอะไร คิดแค่อยากกินก็กิน อยากตกปลาก็ตก ทั้งตกแบบเล่นๆและตกเพื่อเอามากิน  ไม่สนว่าจะเป็นตัวเล็กตัวใหญ่ ไม่เว้นแม้แต่ปลาที่กำลังท้อง (ไม่รู้ว่าปลาเค้าเรียกว่าอะไร เลยคิดว่าปลาท้องเหมือนคน 5555)

จนกระทั่งวันหนึ่งได้ดูสารคดีเกี่ยวกับโลกใต้น้ำ จึงได้รู้ว่า ณ ปัจจุบันระบบนิเวศเสียสมดุลไปมาก จากสาเหตุต่างๆซึ่งสาเหตุเหล่านั้นเหมือนกับสิ่งที่เราเคยได้ทำ !!!!

ก็คิดว่า โอ้โหหห!!! นี่เราเป็นสาเหตุที่ทำให้โลกใต้ท้องทะเลเสียหายขนาดนี้เลยหรอ ตั้งแต่นั้นมาก็หลีกเลี่ยงการตกปลามาตลอด แต่ถ้าหากไปตกปลาก็จะตกแต่ปลาที่กินได้แล้ว แบบไซส์กำลังพอดีและไม่ท้อง....

มีอยู่ครั้งหนึ่ง (ปีนี้เลย 2016)ไปตกปลาที่ทะเลกับพี่   ตกได้ปลากระเบน ตอนนั้นดีใจมาก เพราะอยากกินปลากระเบนพอดี (แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขึ้นอยู่กับความชอบส่วนตัวด้วย เพราะบางคนอาจไม่ชอบกิน) แล้วแบบมันเป็นไซส์ที่กำลังกินเลย ขนาดกว้างประมาณ 12 นิ้ว น้ำหนักประมาณ 1 กิโลกรัม ก็เย่อกันใหญ่ ลุ้นกันมากว่าจะหลุดมั้ย สุดท้ายไม่หลุด ร้องเฮทั้งลำเรือ พอเอาขึ้นมาได้หงายเงิบทั้งลำเรือสิคะ เพราะปลากระเบนท้องอยู่ T-T เศร้าไปค่ะ อดกิน จำใจต้องปล่อยเค้าไปพร้อมทั้งยกมือไหว้ขอโทษขอโพยกันใหญ่ (ถึงกับต้องยกมือไว้ขอโทษ 555555) สุดท้ายวันนั้นกลับบ้านมือเปล่าไม่ได้ปลาสักตัว และท้ายสุดก็ต้องไปซื้อกิน (แล้วนี่เราจะเสียเวลาออกเรือไปเพื่อ ทั้งดำทั้งร้อน T-T)

อ้อ!! ลืมบอกคุณผู้อ่านไป ปลากระเบนที่ผู้เขียนได้ไปตกนั้นไม่ใช่ปลากระเบนราหูหรือปลากระเบนที่อยู่ในความคุ้มครองแต่อย่างใด มันเป็นปลากระเบนชายธงทอง ที่สามารถนำมากินได้ และยังคงมีอยู่จำนวนมากในท้องทะเล (แต่พลาดตรงที่ปลากระเบนท้อง T-T)

ถ้าคุณผู้อ่านอยากลองลิ้มชิมรสชาติของปลากระเบน  ตัวผู้เขียนบอกเลยว่าต้องเลือกกินปลากระเบนที่ไม่ใช่สัตว์ทะเลหายากและใกล้สูญพันธ์ รวมถึงสัตว์คุ้มครอง  เช่น ปลากระเบนนก ปลากระเบนทอง ปลากระเบนชายธง

ปลากระเบนที่เราไม่ควรกินเลยคือ ปลากระเบนราหูนั่นเอง เพราะมันเริ่มที่จะเหลือน้อยเต็มทีแล้ว พูดง่ายๆคือใกล้จะสูญพันธุ์แล้ว แต่เอาเข้าจริงผู้คนที่กินปลากระเบนเขาจะไม่นิยมกินปลากระเบนราหูอยู่แล้ว เรียกว่าแทบไม่กินเลยก็ว่าได้ ที่กินกันมากๆคือ ปลากระเบนนก

แต่ถึงอย่างไร ตอนนี้ตัวผู้เขียนเองก็หันมากินสิ่งที่มีรสชาติใกล้เคียงกันอย่างเนื้อไก่ฉีก เพราะเวลาที่เอาปลากระเบนชายธงทองมาผัดให้แห้ง ไม่ว่าจะผัดเผ็ดหรือผัดกระเทียม รสชาติและหน้าตามันจะคล้ายผัดเผ็ดไก่ฉีกหรือไก่ฉีกผัดกระเทียม ซึ่งมันทำให้เราได้รสชาติที่เหมือนกับปลากระเบน โดยที่เราไม่จำเป็นที่จะต้องไปกินสัตว์ที่ใกล้สูญพันธุ์ และยังทำให้เราได้อนุรักษ์ระบบนิเวศใต้ท้องทะเลเอาไว้อีกด้วย


และถ้าหากเราทำได้อย่างในข้างต้นที่กล่าวมานั้นก็จะทำให้ระบบนิเวศน์ใต้น้ำมีความสมดุลมากขึ้น เพราะจะเกิดห่วงโซ่อาหารที่ทำให้สัตว์น้ำทั้งหลายได้เจริญเติบโตและขยายพันธุ์ต่อไปได้เรื่อยๆตามธรรมชาติที่ควรจะเป็น
.
.
ข้อมูลอ้างอิงจาก : จากเล สู่ จาน Greenpeace และ กรมทรัพยากรธรรมชาติและชายฝั่ง
เขียนโดย น้องมิ้นท์ - อรุณกมล   เจาะสุนทร
เรียบเรียงโดย : เจนจิฬา  โชติประทุม