คือญาติเราคนนี้เป็นคนเห็นแก่ตัว เอาเปรียบคนอื่น โดยเฉพาะยายกับแม่เรา มาอยู่กินที่บ้านเรา หยิบใช้ของทุกอย่างแต่ไม่เคยช่วยค่าใช้จ่ายอะไรเลย ไม่เคยช่วยเก็บกวาด กินแล้วก็นอน ไม่แต่งงานไม่มีลูก แต่มีผู้หญิงเข้ามาติดพันตลอด เนื่องจากเป็นคนชอบพูดจาดี ผู้หญิงคนไหนยอมจ่ายยอมเป็นเบี้ยล่างก็จะทั้งใช้เงินเขาและไหว้วานเขาไปทำนั่นทำนี่ ตัวเองนอนอยู่บ้านสบาย เช่น เช้าก็โทรสั่งให้ผู้หญิงเอาข้าวมาส่ง เที่ยงก็ให้เอามาส่ง ตกเย็นก็อาศัยไปบ้านนั้นบ้านนี้ที่ไหนเขาเลี้ยงฉลองอะไรก็ไปกินฟรี แสดงออกว่าชีวิตตัวเองดี๊ดี แต่ชอบแอบมาขอเงินยาย เงินที่แม่เราเอาไว้ให้ยายไว้ใช้จ่าย กับแม่เราเองก็ช่วยจนไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง อยากจะเปิดร้าน แม่เราก็ลงทุนให้ ตอนหลังติดผู้หญิงก็หนีไปกับเขา ทิ้งร้านไปเฉยๆ เงินที่แม่เราลงทุนให้ก็ไม่พูดถึงเลย แถมยังชอบไปพูดอวดตัวเองกับคนอื่น ว่าเรากับแม่ไม่ดูแลยายอย่างนั้นอย่างนี้ ตัวเขาดูแลอย่างดี เขาดีกว่าทุกอย่าง บลาๆๆๆ ทำตัวประมาณนี้แหละค่ะ หลายอย่างสาธยายไม่หมด

เราก็คิดอยากให้ตายๆไปซะ อยู่ก็รกโลก เดือดร้อนคนอื่น

แล้วตอนนี้ อยู่ดีๆเขาก็ป่วย นอนโรงพยาบาล แล้วกลายเป็นป่วยหนัก ติดเชื้ออะไรสักอย่าง จากคนแข็งแรงดีๆ ภายในอาทิตย์เดียวก็นอนเป็นผัก สายระโยงระยาง ไม่รับรู้อะไร และดูเหมือนจะไม่มีโอกาสรอด

จากที่เราเคยแช่งอยากให้ตาย มาวันนี้เหมือนมันจะกลายเป็นจริงแล้ว บอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง ไม่ได้รู้สึกสะใจ แต่ก็แช่งไม่ลง แต่ถ้าเขาหายก็คงรู้สึกผิดหวังลึกๆ แต่อีกใจก็ไม่อยากเป็นคนที่ดูใจร้ายแบบนี้เลย สิ่งที่เขาคิดเขาทำก็คือกรรมของเขา สิ่งที่เราคิดเราทำก็คือกรรมของเราใช่ไหมคะ

ปล. เมื่อเช้าตั้งรอบนึงแล้ว แต่เปลี่ยนใจแจ้งลบดีกว่า ปรากฏว่าพันทิปไม่ลบ ไหนๆก็ไหนๆก็ตั้งเลยละกัน อยากรู้ว่าคนอื่นเคยมีอารมณ์ประมาณนี้ไหม