เขาเป็นแฟนคนที่2ครับ ตั้งแต่ผมเลิกกับแฟนคนแรกก้ไม่เคยเปิดใจให้ใครเลย จนมาเจอเค้า ความจริงเคยเจอเค้ามา2 3 ปีแล้ว แต่เค้าจำผมไม่ได้ ช่วงนั้นเค้าอกหัก ผมเข้าไปคุย แรกๆก็ไม่คิดอะไรครับนานๆไป ผมก็ชอบเค้า เราคุยๆเลิกๆคุยมาตลอด 7 -8เดือนเพราะแฟนเก่ากลับมาผมก็เลือกจะหายไป เค้าจะยื้อผมทุกครั้งแต่ไม่ได้ผล จนครั้งสุดท้ายเค้ากลับมาคุยกับผม แล้วตัดสินใจยุติความสัมพันธ์

เค้าหน้าตา ตรงสเป๊กผม ตั้งแต่ผมคบกับเค้าผมไม่เคยมองผู้หญิงคนอื่นอีกเลย แต่ก็ไม่ค่อยมีคนเชื่อหรอกครับเพราะผมประวัติเจ้าชู้ตัวพ่อ แม้แต่วันที่เลิกกันผมก็ถูกคนอื่นมองว่าผมแอบคุยกับคนอื่น

ช่วงเดือนแรกคบกันทุกอย่างโอเคครับ แต่ตลอดเวลาที่คบกันเค้ายังติดต่อกับแฟนเก่าตลอด ซึ่งผมก็รู้สึกแย่นะ แต่ไม่ได้พูดอะไร ช่วงคบกันเค้าขอให้ผมเปลี่ยนหลายอย่าง แต่ผมไม่เคยขอให้เค้าเปลี่ยนอะไรเลย

หลังจากนั้นผมทำงานหนักขึ้นไม่มีเวลาให้เค้าเท่าเดิมคุยกับเค้าน้อยลง จนเค้ามองว่าผมไม่สนใจ นอยใส่ผมอยู่ๆก็บอกเลิกผม

ผมง้อก็ไม่กลับ แต่ดูเหมือนสับสนลังเลก้ำกึ่งอยู่พักใหญ่ผมให้เวลาเค้าอยู่ เกือบ2 อาทิตย์เค้าก็ยังไม่ชัดเจน ว่าจะคบหรือเลิกถาวร พอผมถามหนักเขาก็เลยพาลบอกเลิกผม แบบว่ายังไงก็ไม่กลับ

ผมจึงตัดสินใจหายไปจากชีวิตเค้า พอทราบว่าเค้าก็ยังไปมากับแฟนเก่าและมีคนคุยใหม่ๆเข้ามา แล้วผมก็ตัดการรับรู้จนเมื่อวานไม่รู้อะไรดลใจให้ผมอยากรู้เรื่องเค้า.  

ผมให้เพื่อนผมไปดูเฟรสเค้าพบว่าเค้า มีความสับสนวุ่นวายกับชีวิตไม่ต่างจากตอนที่ผมยังอยู่ เหมือนบางทีก็มีเพ้อคิดถึงผม บางทีก็เพ้อให้คนอื่น  บางทีก็ยังไปไหนมาไหนกับแฟนเก่าแต่ไม่ได้คบ เมื่อผมรู้เท่านั้นแหละผมรู้สึกดีปนแย่อย่างบอกไม่ถูก ผมคิดเรื่องเค้าวกไปวนมาจนปวดหัว ความพยายามตัดใจของผผมเหมือนต้องเริ่มใหม่ผมควรทำยังไงดีครับ ลึกๆผมก็หวังให้เค้า กลับมารักผม ผมควรรอให้เค้ารู้ใจตัวเองดีไหมครับ?