กระทู้นีเป็นกระทู้แรกของผม ผิดอะไรก็ขอโทษด้วยนะครับ เรื่องมันก็มีอยู่ว่าผมมีแฟน แฟนผมเค้าเป็นคนสวย เป็นคนหน้าตาดี มีผู้ชายเข้ามาหาเค้ามาก แต่เค้าก็ไม่เคยสนใจใครเลย นอกจากผม ผมเป็นคนหน้าตาธรรมดามากกก มีสิวเยอะด้วย คือสภาพผมนี้ดูไม่ได้เลย555555 ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงรักผม ตอนแรกผมก็แอบชอบเธอมาก่อนแล้ว แล้วเธอก็ดันมาใจตรงกับผม เราก็เลยได้เป็นแฟนกัน ผมเป็นคนกวนๆ รั่วๆ ติดตลกนิดหน่อย ผมมันคนขี้แกล้ง ส่วนแฟนของผมเธอเป็นคนที่จริงจังกับบางเรื่องมากไปหน่อย เป็นคนที่ไม่ค่อยสนใคร แต่เธอก็น่ารักกับผมมากกก แล้วก็น่ารักกับผมแค่คนเดียว แต่เธอเป็นไม่ค่อยเข้าสังคมเท่าไหร่ ผมก็คอยดูแลเธอ เธอก็คอยดูแลผม เราสองคนรักกันมากกก เราวาดฝันอนาคตไว้ด้วยกันมากมาย  ชีวิตราบรื่น ครอบครัวของเราสองคนก็เข้ากันได้ดี แต่แล้วมันก็ต้องจบลงไม่ใช่เพราะเราสองคนหมดรักกัน แต่มันเป็นเพราะผม ผมรู้ว่า อนาคตของผมมันไปได้แค่ไหน มันไปไกลได้ไกลสุดแค่ไหน ครอบครัวของผมมีแม่แค่คนเดียวที่ทำงาน ฐานะทางครอบครัวก็ไม่ค่อยดี ส่วนฐานะทางครอบครัวแฟนของผมนั้น ฐานะทางการเงินดีกว่าผมมากกกกกก และเนื่องมาจากครอบครัวของผมฐานะทางการเงินไม่ค่อยดี ผมจึงรู้ว่าอนาคตของผมไปได้ไกลแค่ไหน ผมไม่อยากพาเธอไปลำบากด้วย ผมเลยบอกแฟนของผมว่าผมไม่อยากให้เธอมาลำบากกับเรา อนาคตเรามันมาได้เท่านี้นะ ผมจะพาเธอไปลำบากนะ แต่เธอกลับตอบผมมาว่า ลำบากยังไงเธอก็จะไม่มีวันทิ้งผม เธอจะอยู่ข้างผมเสมอ แต่ผมก็ยังไม่อยากให้เธอมาลำบากกับผมหรอก ใครจะไปอยากให้คนที่เรารักมาลำบากล่ะ จริงมั้ยครับ? ผมจึงตัดสินใจเริ่มที่จะเฉื่อยชากับเธอ เริ่มทำเป็นไม่สนใจ เริ่มทำตัวไม่ดีมากขึ้น เริ่มดูแลเธอน้อยลง เริ่มไม่ห่วง ไม่หวง ไม่หึง เพื่อให้เธอหมดรักผม ผมไปบอกกับเพื่อนผม และทุกคนที่อยู่รอบข้างผมว่าผมเบื่อเขาแล้ว ผมไม่ได้รักเขา ผมรู้ว่าการกระทำของผมมันเลวมากก แต่มันก็คุ้มนะครับถ้ามันทำให้เธอหมดรักผม แล้วไปเจอคนที่ดูแลเธอได้ดีกว่าผม คนที่จะไม่ทำให้เธอต้องลำบาก เธอเป็นคนหน้าตาดี ถ้าจะหาใหม่ง่ายนิดเดียว จนวันนึงเราทะเลาะกันจนตองเลิกกัน แต่เธอไม่ได้หมดรักผมเลย เธอก็ทักมาถามว่าไม่คิดจะง้อเธอเลยหรอ แต่ผมก็เยนชาใส่เธอ จนดูเหมือนเธอคงตัดใจจากผมแล้ว แต่กลับไม่เลย วันนึงเพื่อนของเธอทักมาบอกผมว่าเธอรักผมมาก เธอร้องไห้ทุกวันเลย ผมก็เลยบอกกับเพื่อนของเธอไปว่าผมไม่อยากให้เธอมาลำบากกับผม ฝากดูแลเธอด้วยนะ แล้วผมก็บอกกับเพื่อนของเธอว่าอย่าบอกเธอนะว่าทำไมผมถึงเลิก เราเลิกกันเกือบจะ 2 เดือนละครับ ตั้งแต่เลิกกันผมก็คอยดูเธออยู่ห่างๆ คอยดูว่าเธอเป็นยังไง บางครั้งก็ทักไปถามเพื่อนเธอว่าเธอเป็นยังไงบ้าง แต่ก็มีบางครั้งที่เธอทักมาถามไถ่ว่าผมเป็นยังไงบ้าง เพื่อนๆคิดว่าผมทำถูกแล้วใช่ไหมครับ ? ที่ผมมาเล่านี้ไม่ใช่เพราะอะไรหรอกครับ ผมแค่อยากระบาย555555 ผมไม่รูจะไปเล่าให้ใครฟัง บางครั้งผมเจอเธอผมก็อยากจะดึงเธอเข้ามากอด แต่มันก็ทำไม่ได้ แต่ทำเป็นเย็นชา อยากจะยิ้มก็ไม่ได้ หวังว่าเธอคงจะเจอคนที่ดี ขอโทษนะที่ทำใหเจ็บ ขอโทษนะ...