สวัสดีครัช เราขอไม่ระบุชื่อนะ เรามีแฟนอยู่คนนึง คนแรกของหลายๆเรื่องเลย เรารู้จักเธอตอนเรียน ม.ต้น(ม.1) ตอนนั้นเรามีแฟนก่อนหน้านั้นอยู่แล้ว แต่ก็เหมือนไม่มีหรอก เพราะตอนนั้นยังเด็กมาก แต่วันนึงเราได้รู้จักกับผู้หญิงคนนี้ เธอเข้ามาเรื่องรุ่นพี่ของเราที่โรงเรียนทางเฟสบุ๊ค ตอนนั้นเราก็พึ่งเล่นเฟสบุ๊คใหม่ๆเหมือนกัน เราก็ไม่ค่อยรู้หรอกว่ามันเล่นยังไง เราก็ตอบผู้หญิงคนนั้นตามภาษาพูด(หยาบคายนิดนึง) แต่เธอก็ขี้เซ้าซี๊เหมือนกัน ถามบ่อยเหลือเกิน หลังจากนั้นผ่านไปเกือบ1อาทิตย์ เธอก็เริ่มถามเรื่องเรา คุยกับเราเรื่อยๆ จนเราขอเบอร์โทรศัพท์มาคุยกัน คุยกันไปเรื่อยๆจนเรารู้สึกว่าเราชอบเธอ เราจึงไปขอบอกเลิกแฟนคนที่คบอยู่ หลังจากนั้นผ่านไป 1อาทิตย์ เราก็บอกชอบผู้หญิงคนนั้น แล้วเธอก็ชอบเราเหมือนกัน เราคุยกัน ดูใจกันเกือบเดือน แต่เพราะอายุยังเด็กมาก แม่ของเธอโทรมาหาเรา เพื่อขอให้เราเลิกยุ่งกับลูกสาวของเขา เพราะเธอเป็นลูกสาวคนเดียวและเธอยังเด็ก แม่ของเธอเลยไม่อยากให้เธอมีแฟน แล้วแม่เธอก็ให้เธอเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์เพื่อไม่ให้เราติดต่อเธอได้ แต่ผ่านไปเกือบ1อาทิตย์ เธอก็แอบกลับมาติดต่อกับเรา นั่นเป็นครั้งแรกที่เราเริ่มส่งข้อความคุยกัน นานเกือบเดือนโดยไม่โทรหากันเลย แต่วันนึงแม่เธอก็จับได้ เลยย้ายเธอไปเรียนอยู้ ก.ท.ม. ตอนนั้นเราได้รู้ว่า ความคิดถึงมันเป็นยังไง คำว่าความหวัง คำว่ารอมันเป็นยังไง ผ่านไป6เดือนที่เราไม่ได้ติดต่อกันเลย ตอนนั้นเราคิดว่าเราคงไม่มีโอกาสได้คุยกันแล้ว เราเลยถอดใจที่จะรอ แต่พอปิดเทอม1(เทอมเล็กของ ม.2) เธอโทรมาอีกครั้ง เธอบอกว่าเธอกลับมาแล้ว แล้วกำลังจะเรียนต่อที่ น.ค. เธอบอกเรื่องที่จะคุยกับเราต่อกับแม่ของเธอแล้ว ท่านก็ให้คุยแต่ไม่นาน แต่วันที่เธอกลับมา เรากลับต้องไปดูแม่ที่ชลบุรีตลอดทั้งเทอม สรุปคือผ่านไปเกือบ1ปีที่คุยกัน เราไม่เคยเจอหน้ากันเลย แต่พอจะเปิดเทอม2 เรากลับมาถึง น.ค. วันที่ 28 ตุลาคม 2556 วันนั้นเราตัดสินใจนัดเจอเธอครั้งแรก แต่ก็ได้แค่เจอแหละ ไม่ได้พูดอะไรกันสักคำ แม่เธอก็มารับเธอกลับบ้านไปก่อน แล้วเราก็นัดเจอกันอีกทีตอนเปิดเทอม วันนั้นเธอยืมหนังสือวิทย์ของเรา แล้วชวนไปทำการบ้านด้วยกัน วันนั้นเป็นครั้งแรกที่เราได้เริ่มคุยกัน และเราก็ได้รู้จักคำว่าเขินครั้งแรก หลังจากนั้นเราก็เจอกันเรื่อยๆ เริ่มมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน แต่เราก็ไม่กล้าไปเจอแม่ของเธอสักที แถมเธอยังบอกอีกว่าถ้าอยากเป็นแฟนก็ต้องกล้าไปไหว้แม่ก่อน ตอนนั้นถอดใจแล้วครัช เพราะดูท่าทางแม่เธอโหดซะขนาดนั้น พอใกล้สิ้นปี เราก็เจอกัน เดินเล่นกัน มีวันนึงเธอขอกอดเราครั้งแรก ตอนเย็น อากาศหนาว แสงอาทิตย์ส่องสวยมากเลยครัช และนั่นเป็นอ้อมกอดครั้งแรก และคนแรกด้วย มันทั้งตื่นเต้นและอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก แต่แม่เธอก็ยังขวางไม่ให้คุยกันอยู่ดี จนถึงวันสิ้นปี 31ธันวาคม2556 เธอบอกว่ายังเคาดาวน์กับเรา แต่เคาดาวน์ที่บ้านเพื่อนเธอ เราก็ไม่รู้จักเพื่อนเธอด้วย วันนั้นก็เกรงๆแหละครัช วันนั้นเราลองกินเหล้า กินสปาย กินเบียร์ กิน285 จนเมา แล้ววันนั้นเราสองคนทะเลาะกันด้วย เพราะเธอไม่ชอบคนดื่มเหล้าหรืออะไรพวกนี้ แล้วเธอก็ดื่มประชดเราแต่คงไม่ได้เมา วันนั้นเราปวดหัวมากเพราะเป็นการดื่มครั้งแรก เธอก็พยุงเราขี้นไปนอนบนบ้าน วันนั้นเป็นวันที่เรารู้จักคำว่า "จูบแรก" เช้าวันที่ 1ม.ค.2557 แม่เธอโทรมาคุยกับเรา เรื่องเมื่อคืน เราก็ไม่กล้าบอกเค้าอยู่แล้ว เราถึงเงียบไป แล้วแม่เธอก็พูดขึ้นว่าถ้าจะคบ ก็มาขอคบดีๆ อย่ามาทำซุกซ่อนแบบนี้ วันนั้นเราจึงขอคบเธอกับแม่ของเธอ และเราก็เริ่มคุยกันสะดวกขึ้น เริ่มไปไหนมาไหนด้วยกัน จนเรียกได้ว่า เราจริงจังที่จะคบกับผู้หญิงคนนี้แล้ว หลังจากจบ ม.2 ปิดเทอม เราก็ไปหาแม่ที่ชลบุรี ส่วนเธอก็ไปทำงานกับแม่ที่พัทยา เราตกลงไปพร้อมกัน วันที่ 5มีนาคม 2557 วันนั้นบนรถก็... แล้วพอ 9เมษายน2557 เธอก็มาเล่นกับเราที่สัตหีบ ซึ่งเป็นคนแรกที่ไปหาเราที่สัตหีบ เพราะช่วงปิดเทอมเราไม่เคยมีใครไปเล่นด้วยแบบนี้ นี่เป็นครั้งแรก และเป็นคนแรกที่ครอบครัวเรารู้จัก เพราะเวลาเรามีแฟนเราจะไม่ยอมบอกแม่ เพราะแม่ไม่อยากให้มีแฟน กลัวการเรียนของเราจะต่ำลง แต่กับผู้หญิงคนนี้มันไม่ใช่เลย แม่เราก็รับรู้ว่าเรากำลังคบกัน แต่ยังไม่ค่อยยอมรับ เพราะท่านไม่เชื่อใจว่าเธอจะไม่ทำให้การเรียนเราต่ำลง หลังจากนั้นเราก็ไปเล่นกับเธอที่พัทยา พอผ่านไปใกล้จะเปิดเทอม เราก็ทะเลาะกันเรื่องที่เรา แอบคุยกับคนอื่น เป็นการเจ้าชู้ครั้งแกของเราเหมือนกัน แต่เราก็กลับมาดีกันได้ จนเปิดเทอม ม.3 เราสองคนเรียนคนละโรงเรียนกัน และเป็นเรื่องที่เราสองคนระแวงกัน เพราะอยู่คนละ รร. จึงทะเลาะกันบ่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องหึงเพื่อนเรา เรื่องแชท และหลายๆเรื่อง จนเดือน มิถุนายน 2557 เราทะเลาะกันแทบทุกวัน และเธอก็เปลี่ยนไป 30มิถุนายน2557 เธอขอเวลาจากเรา เธอได้เจอผู้ชายคนนึงที่ รร.เดียวกัน เค้าอยู่ ม.6 เธอขอเลิกกับเราเพื่อไปคบกับผู้ชายคนนั้น ตอนนั้นเราเสียใจมาก จนไม่เป็นผู้เป็นคน ก็มีแค่เพื่อนที่ปลอบใจทุกวัน ตอนนั้นเราเรียนไม่รู้เรื่องเลย เรียกได้ว่าไม่เรียนเลยก็ได้ ผ่านไปเกือบ1เดือนที่เราทำใจ เราได้ไปเจอผู้หญิงอีกคน เธอเข้ามาคุยกับเราจนเราดีขึ้น และเราก็คบกัน แต่คบกันได้แค่4วัน ผู้หญิงคนนั้นก็กลับมา ขอกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง มันทำให้เราใจอ่อน แล้วความรู้สึกทั้งหมดก็กลับมา เรายอมบอกเลิกคนใหม่ที่เข้ามาเพื่อกลับไปคบกับคนเก่า หลังจากนั้นเราก็คบกันมาเรื่อยๆ มีทะเลาะเรื่องแฟนเก่าของกันและกันบ้าง แต่ก็ดีกันมาตลอด จนปิดเทอม เราสองคน จบม.3พร้อมกัน และฝันว่าจะเข้าเรียน รร.เดียวกัน แต่ระหว่างปิดเทอม เราก็ไปหาแม่เหมือนเดิม แต่อยู่ที่อุดร ส่วนเธอต้องอยู่ดูแลน้องที่ น.ค. เพราะแม่เธอไปทำงานที่ต่างจังหวัด เธอต้องอยู่กับน้องลำพัง วันที่เรามาอุดร เป็นวันครบรอบ2ปี1เดือน ที่คบกัน ตอนนั้นเราได้รู้ถึงความรู้สึกที่ต้องฝืนใจเป็นครั้งแรก เพราะเราไม่อยากห่างแฟนเลย เราสัญญากับเธอว่าเราจะไปแค่2อาทิตย์ แล้วจะรีบกลับมา แต่เราก็ต้องผิดคำสัญญาเป็นครั้งแรก เพราะเราไปเจอญาติอีกคน เขาเป็นผู้หญิงที่หยิ่งยโส เราเกิดความหมั่นไส้ เราถึงแกล้งเขาเล่น กะจะเล่นกับความรู้สึกนี่แหละ จนเราทำสำเร็จ เราทำให้เขารักเราได้ แต่ทางกลับกันคือเราก็รักญาติคนนั้นเข้าด้วยเหมือนกัน จนเราลืมสัญญากับแฟนเราไปชั่วขณะ แล้วพอวันสงกรานต์ 14เมษายน2558 เป็นวันเกิดของญาติผู้หญิงคนนั้น วันนั้นเราเมา เรากับญาติคนนั้นมีอะไรกัน พอตื่นขึ้นมาวันใหม่ เรากลับต้องรู้สึกผิด ที่เราผิดสัญญากับแฟนเรา แถมยังปิดบังเธอเรื่องญาติ ตอนนั้นเราคิดว่าถ้าบอกให้เธอรู้ เธอต้องเสียใจมากแน่ๆ เราถึงเลือกที่จะไม่บอก แต่เราก็ต้องรู้สึกผิดตลอดเพราะเราต้องรับผิดชอบฝั่งนี้ เขาไม่ยอมให้เราคุยกับแฟนเรา เราจึงได้คุยกับแฟนน้อย และเป็นสาเหตุที่ทำให้แฟนเราสงสัย และช่วงนั้นเราทะเลาะกันบ่อยเหมือนกัน ทุกครั้งที่เราไม่ได้คุยกับแฟน เราได้แต่โกหกว่าไม่ว่างตลอด แต่แฟนเราก็นับวันรอ วันที่เราจะกลับ แต่เราก็ผิดสัญญา เพราะเราตัดทางนี้ไม่ขาด เราถึงยืดเวลาออกไปอีก จนแฟนเรานอนกินน้ำตาไปเกือบอาทิตย์ พอถึงวันกลับเราก็ยังบอกแฟนว่า เราอยากอยู่กับเพื่อน แต่ความจริงแล้ว เราต้องคุยกับญาติตลอดเวลา แถมแฟนเราบอกจะมาหา เราต้องบอกว่าเราไม่ว่าง เราไม่อยู่ ตอนนั้นเราโคตรอึดอัดเลย เราพึ่งเข้าใจว่า "หลายใจ" มันเป็นยังไง แฟนเราช้ำมากเพราะหลังจากวันที่เราเริ่มรักอีกคนทั้งๆที่ยังมีแฟนอยู่ เราก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน คำสัญญาต่างๆเป็นแค่ลมปาก ผ่านไปเกือบเดือนที่เราแอบมีกิ๊ก วันนึงเราตัดสินใจจะบอกความจริงกับแฟนเรา เพราะเพื่อนเราบอกว่าบอกให้เขารู้ เขาก็ยังเจ็บน้อยกว่ารู้เอง วันนั้นแฟนเราบอกให้ไปนอนเป็นเพื่อนพอดี คืนนั้นเราเหนื่อยมาก เราเลยหลับเป็นตาย จนลืมคิดว่าลืมล็อคโทรศัพท์ และคืนนั้นแฟนเราก็รู้ความจริงทุกอย่าง แฟนเราอาละวาดทั้งคืน จนน้องแฟนเราตื่นขึ้นมาดู แต่แฟนเราก็ไม่สน คืนนั้นเราไม่ได้นอนเลย เราโดนตบโดนตีทั้งคืน และนั่นเป็นการโดนตบครั้งแรกของเรา มันเจ็บจริงๆ เราโดนตบจนปากแตก ตัวก็ระบมไปหมดและเธอก็บอกเลิกเรา และแช่งให้เรากับญาติไม่มีความสุข มีแต่มือที่สามเข้ามาเหมือนที่เราทำกับเขา เช้ามาเราก็กลับบ้าน เรานอนไม่หลับเลย พอเริ่มสาย ญาติคนนั้นก็โทรมา(กิ๊กแหละ) บอกเราว่าแฟนเราโทรไปถามว่าเป็นอะไรกับเรา แถมยังด่าเขาอีกว่าหน้าด้าน รู้ทั้งรู้ว่าเขามีแฟนอยู่แล้วยังจะอ่อยเขาอีก และวันนั้นแหละเราต้องเลือกว่าเราจะเลือกใคร ระหว่างแฟนที่คบกันมาตั้ง2ปี กับญาติที่มีอะไรกัน ตอนนั้นเราเลือกไม่ได้จริงๆ เราคิดแค่ว่าเราไม่อยากทำร้ายใครอีกแล้ว เราบอกทั้งสองคนว่าเราขอไม่เลือกใคร เราขอเป็นคนไปเอง แต่เค้าทั้งสองคนก็ไม่ยอมไปไหน แฟนเราบอกว่าทิ้งเราไม่ลงเพราะเธอรักเรามาก เพราะเราเป็นแฟนคนแรก เธอจึงกลับมาคืนดีกับเราทั้งๆที่เรารู้ว่าความรู้สึกเรามันไม่เหมือนเดิมแล้ว และคนที่เป็นญาติเราเขาก็ยอมเป็นของตายให้เรา เขาก็ไม่ยอมไปเหมือนกัน และนั่นเป็นการคบซ้อนครั้งแรกของเรา ที่ทั้งสองฝ่ายรับรู้ แต่ความอึดอัดมันอยู่ที่เรา เพราะเราทห้คนสองคนต้องเจ็บเพราะเราคนเดียว สุดท้ายเราก็เลือกแฟนเรา และบอกเลิกญาติคนนั้น ต่อมาแฟนเราก็ไม่เชื่อใจเราอีกเลย เวลาจะไปไหนต้องเอาแฟนไปด้วย หรือไม่ต้องโทรรายงานตลอดเวลา เช็คโทรศัพท์ตลอดจนเราอึดอัด เราก็เลยกลับไปคุยกับญาติที่บอกเลิกไป แต่แอบคุยนะ คุยไปได้เกือบอาทิตย์แฟนเราก็จับได้ แล้วก็ทะเลาะกันอีก แต่คงเพราะเค้ารักเรามากมั้งเขาถึงไม่ไปไหน พอเปิดเทอมม.4เราเรียน รร.เดียวกัน ความรักก็เริ่มดีขึ้น จนถึงกลางเทอม ทะเลาะกันบ่อยเพราะหึงเกินไป เราก็เลยเลิกกัน และเธอก็ไปคุยกับคนอื่น แต่เธอขอให้เราเป็นเพื่อนสนิท เรารู้ทุกอย่างและก็เจ็บมาก แต่วันนึงเธอมาเปิดใจคุยกับเรา เธอบอกถึงเธอจะคุยกับคนอื่น แต่เธอก็แอบหึงเราที่เราไปคุยไปจู๋จี๋กับคนอื่น แต่ตอนนั้นเรายังรักเธออยู่สุดหัวใจ แล้วเราก็กลับมาคบกัน วันที่5กุมภาพันธ์2559 เป็นวันครบรอบ3ปีของเรา แต่เราไม่ค่อยมีเวลาอินเลิฟกันหรอก เพราะต่างคนต่างยุ่งกับงาน เพราะจะจบม.4แล้ว ต่างฝ่สยต่างเคลียร์งานจนลืมนึกถึงความรู้สึกกัน และเราก็ทะเลาะกันเรื่องไม่มีเวลาให้ ทะเลาะกันทุกวัน จนวันวาเลนไทน์ที่ผ่านมา เราสองคนไม่ได้ทำอะไรให้กันเลย แถมทะเลาะกันหนักด้วย พอวันที่15กุมภาพันธ์ 2559 ที่ผ่านมา เราตัดสินใจบอกเลิกเธอ เพราะเราโมโหที่เธอไม่มีเวลาให้ ทำแต่งาน งาน งาน ซึ่งเราไม่เคยรู้เลยว่าการบอกเลิกครั้งนั้นจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราได้คบกัน จากวันนั้นเธอขอให้เราเป็นแค่เพื่อนสนิท และสนิทจริงๆ เธอได้คุยกับคนอื่น และกำลังดูใึจกัน ทั้งๆที่เรายังรักเธอหมดหัวใจ แต่เพราะเธอขอให้เราเป็นเพื่อนสนิท เราถึงไม่กล้าที่จะบอกว่าเรายังรักเธออยู่ จนทุกวันนี้เธอมีแฟนใหม่ไปแล้ว และเราก็รู้ทุกอย่างเพราะเราเป็นเพื่อนสนิท แต่เราโคตรเจ็บเลย เรานึกเสียดายถ้าเราไม่บอกเลิกเธอวันนั้นวันนี้เราคงไม่ต้องมานั่งเสียใจแบบนี้ แต่เธอกลับกำลังมีความสุขกับแฟนใหม่ เราไม่เคยบอกให้เธอรู้ว่าเรารู้สึกยังไง ทุกครั้งที่เธอถามว่าทำไมเรายังไม่มีคนใหม่สักที เราก็อยากตอบไปนะว่าเรารักแค่แกจะให้เรามีใคร เรารอแค่แก แต่ก็ได้แค่บอกว่าเราเบื่อความรัก เรายังไม่อยากมีใคร ทั้งที่ข้างในอยากเดินเข้าไปกอดเธอแทบตาย "รู้ทั้งรู้ว่าแกอยู่ข้างเราแท้ๆ แต่เรากลับทำอะไรไม่ได้เลย" จนถึงทุกวันนี้เราก็ยังรักเธออยู่ และเราก็จริงจังมาก เราคิดว่าถ้าเรียนจบ ป.ตรี เธอยังไม่มีใคร เราจะกลับไปจีบเธออีกครั้ง เราอยากใช้ชีวิตร่วมกับเธอ แต่มันอาจจะแค่ความหวังลมๆแล้งๆเท่านั้นแหละ แต่เราก็ยังรอมาจนถึงทุกวันนี้ เพราะเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้เรารู้จักกับอะไรหลายๆอย่าง เรียกได้ว่าเป็นบทเรียนในช่วงหนึ่งของชีวิตเลย เราก็เลยอยากถามเพื่อนๆว่าเราควรทำไงดี ควรรอต่อไปมั้ย หรือควรตัดใจซะที