เคยไหม? เวลาที่รักเพื่อนคนไหนมากๆ สนิทกันขนาดไหนก็ตาม พอเวลาผ่านไปนิสัยของคนเปลี่ยนไป (บางคน) นานๆไปก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่ ต่างคนต่างก็เลิกลากันไป ทั้งๆที่แบบแต่ก่อนรักกันโคตรๆ แต่ต้องมาแยกกันเพราะเรื่อง ความเห็น ความชอบที่ต่างกันแทบจะสิ้นเชิง ด้วยความที่ชอบอะไรไม่เหมือนกัน ก็ทำให้เราเหมือนต้องทนฟังเรื่องที่เราไม่อยากรู้ ไม่อยากเห็นจนเกินไป

เรื่องก็คือ ตอนอยู่ ม.3 เพื่อนเก่าเราเป็นติ่งเกาหลี เป็นคนที่ชอบเกาหลีมากกก นางค้นหาดูทุกอย่างที่เกี่ยวกับเกาหลีเท่าที่นางจะหาได้บนโลกใบนี้ ส่วนเราก็ติ่งฝรั่งธรรมดาคนหนึ่ง ที่ชอบอะไรที่เกี่ยวกับชาวตะวันตกซะส่วนใหญ่ ทั้ง เพลง หนัง ข่าวสารดารา นักร้องฮอลลีวูด มีเกาหลีบ้าง แต่แค่ประมาณ 10% ของความชอบทั้งหมด ต้องบอกก่อนว่าเราไม่ได้ชอบเกาหลี แต่ก็ไม่ได้เกลียดนะ คือประมาณว่าเค้าเดินตามทางของเค้า ฉันก็เดินตามทางของฉันไป แล้วด้วยเหตุผลนี้ที่ทำให้เราต่างกัน จนรู้สึกว่าเราเหมือนอยู่คนเดียว ชอบอะไรก็ชอบอยู่คนเดียวซะส่วนใหญ๋ จนตัวเองน้อยใจ แล้วคิดว่าถ้าตัวเองมีเพื่อนที่ชอบอะไรเหมือนเราก็คงจะดีนะ เราก็จะเป็น Divergent นะ ที่มีนิสัยความชอบหลายๆอย่างพร้อมกัน แต่เราทำไม่ได้ แล้วก็ไม่อยากฝืน สุดท้ายเส้นทางแห่งมิตรก็สิ้นสุดลง

อยากทราบว่าต้องทำตัว หรือปรับนิสัยเรายังไง ไม่ให้รู้สึกโดดเดี่ยว หรือต้องจำใจชอบไปตามนํ้า เพื่อให้มีเพื่อน เพราะผมคิดว่าการที่จะให้มีที่ชอบอะไรเหมือนเราก็คงจะเป็นไปไม่ได้ ถ้าเหมือนกันขนาดนั้นคงจะเป็นแฝดกันแน่นอน แล้วมิตรภาพของเพื่อนแท้นั้นเกิดขึ้นอยากไหมครับ เพราะชีวิตของผมมีคนมากมายเข้ามาในชีวิต คิดว่าใช่และจะอยู่ด้วยกันตลอดไป แต่สุดท้ายก็ไม่ และทิ้งผมไป และอยากจะมีเพื่อนไว้คุยด้วย ปรึกษากันได้ และจริงใจ เข้าใจผม เหมือนที่ผมเข้าใจ


ขอบคุณที่อ่านนะครับ รบกวนตอนหน่อยนะ