ปัญหาวัดร้าง
ปัญหาพระภาคใต้โดนทำร้าย
ปัญหาคนบวชน้อยลง
เหล่านี้คือปัญหาเร่งด่วน
และเป็นปัญหาใหญ่ของบ้านเมือง

เพราะไม่เพียง
เป็นเรื่องความมั่นคงของพระศาสนา
แต่ยังเป็นความมั่นคงของประเทศชาติด้วย

การแก้ปัญหา
ด้วยการวิพากษ์วิจารณ์ปัญหา
ไม่ใช่การแก้ปัญหา
เป็นเพียงการแสดงความคิดเห็น
ของผู้พูดให้คนฟังรับทราบ

แต่พอพูดจบแล้วก็กลับบ้านนอน
ปัญหาก็อยู่เหมือนเดิม
บางครั้งนอกจากเสียเวลาแล้ว
ยังทำให้ปัญหาเพิ่มขึ้นด้วย

ดังนั้น ตลอด ๔๕ ปีที่ผ่านมา
แนวทางการทำงานของวัดพระธรรมกาย
ที่แสดงออกต่อความรับผิดชอบพระพุทธศาสนา
ก็คือ เราไม่ทำงานด้วยการวิพากษ์วิจารณ์ปัญหา
แต่เราใช้วิธีลงพื้นที่แล้วช่วยกันแก้ปัญหาอย่างต่อเนื่องจริงจัง

ยกตัวอย่างเช่น ในปี พ.ศ. ๒๕๔๘
พอทราบข่าวว่าพระภาคใต้เดือดร้อน
ชาวพุทธภาคใต้เดือดร้อน

เราก็ร่วมกับการคณะสงฆ์และชาวพุทธทั่วประเทศ
จัดตักบาตรทุกเดือน จัดคนลงพื้นที่ทุกเดือน
เพื่อไปถวายเครื่องอุปโภคบริโภคให้ถึงมือพระสงฆ์ภาคใต้
โดยเราออกค่าใช้จ่ายในการขนส่งและจัดงานเองทั้งหมด
จนล่าสุดเป็นครั้งที่ ๑๐๘ แล้ว (๒๗ ธันวาคม ๒๕๕๗)

มีครั้งหนึ่งในช่วงที่ปัญหารุนแรง
บางหน่วยงานมีของ แต่ไม่มีรถขนส่งไป
เราก็จัดคนจัดรถส่งเข้าไปในพื้นที่เสี่ยงภัย

หลังจากจัดงานเสร็จ
กำลังเดินทางกลับ
ขณะที่รถขับตามกันมาเป็นขบวน
ก็มีเสียงระเบิดตูมดังขึ้น

รถคันหน้ารอดหวุดหวิด
แต่รถคันหลัง ซึ่งเป็นรถเจ้าหน้าที่ทหาร
โดนระเบิดพลิกคว่ำลงข้างทาง
เดชะบุญที่ไม่มีใครได้รับอันตราย

ปัญหาเร่งด่วนขณะนี้
คือปัญหาวัดร้าง คือปัญหาผู้บวชน้อยลง
คือปัญหาพระภาคใต้ตกอยู่ในอันตราย

วัดพระธรรมกายไม่ใช่ตัวปัญหา
แต่คือวัดๆ หนึ่งที่กำลังช่วยการคณะสงฆ์แก้ปัญหา

ทุกคนต้องช่วยกันคนละไม้ละมือ
เพราะปัญหานี้ไม่สามารถแก้ไขได้
ด้วยการนั่งวิพากษ์วิจารณ์ปัญหา
แล้วกลับบ้านนอน
หรือโยนความรับผิดชอบให้ใครคนใดคนหนึ่ง

แต่แก้ไขได้ด้วยการช่วยกัน
1) ชวนคนบวชในระยะยาวเพิ่มขึ้น
อย่าบวชแค่ ๓ วัน ๗ วัน แล้วก็สึก
2) ชวนกันเลิกอบายมุข หันมาทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา
3) ชวนกันทำบุญตักบาตรถวายสังฆทานช่วยพระภาคใต้
นั่นต่างหากคือ การปกป้องพิทักษ์พระพุทธศาสนาอย่างแท้จริง.