มีเรื่องเล่าอยู่ว่า
มีสถานที่แห่งหนึ่งมันสวยงามมากกกกก
ร่ำรวยและมั่งคั้ง
แต่ถูกปิดไว้โดยราชาคนหนึ่ง
แต่ทุกคนที่เข้ามาก็เพียงเพื่อหวงัใช้ประโยชน์จากเจ้าเมืองนี้
นานไป ราชา เห็นว่าทุกคนเข้ามาโดยไม่มีคนจริงใจ
ราชาจึงสร้างกำแพงที่หนาขึ้น พร้อมกับปิดประตูทีละบานที่จะเข้าเมืองแห่งนี้
ยิ่งกำแพงเมืองหนาขึ้น ประตูเมืองก็ถูกปิดมากขึ้น ปราสาทก็สูงขึ้น เรื่อยๆทุกวัน
ราชามีความสุขที่ได้เห็น เมืองของตัวเองปลอดภัย
ราชานุ้งมองเมืองของตัวเองทุกวัน ทุกวัน
จากที่ๆเคยสวยงามก็กลายเป็นที่ๆเหี่ยวเฉา รกร้าง
แต่ราชาก็พยายามทำให้เมืองนั้นสวยงามเท่าที่จะเป็นไปได้
ราชาวุ่นกับการทำให้เมืองดีขึ้น
จนลืมปล่อยให้มีคนเข้ามาในเมือง
คนเหล่านั้น เข้ามาช่วยสักพักแล้วก็จากไป
ราชาก็เฝ้ารอ ว่าคนคนนุ้นจะมาอีกเมื่อไหร่
รอจากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี จนผ่านไปหลายปี
ก็ไม่มีวี่แววที่เค้าจะกลับมา
ราชา ปิดประตู ทุกบานเมือง เหลือไว้เพียงบานเดียว
ที่คอยเปิดรอคน เพียงคนเดียว
ราชาเปิดประตูเมืองน้อยลงทุกวัน
กำแพงที่ก่อก็สูงขึ้น หนาขึ้น
เมืองที่เคยสดใส กลายเป็นเมืองที่ร้างผู้คน
ราชาพยายามต่อไป ต่อไป
จนในที่สุด ประตูบานสุดท้ายก็ปิดลง
เหลือไว้เพียงหน้าต่างบานเล็กๆ ที่ไว้คอยสังเกตความเป็นไปของเมืองรอบข้าง
ราชามองเมืองต่างๆ ฟังเรื่องเล่าต่างๆ ผ่านบานหน้าต่างที่มีช่องเล็กๆนั้น
แม้แต่คนที่เคยเข้ามาช่วยสร้างเมือง ราชาก็ยังเห็นความเป็นไปของเค้า
ราชา แอบร้องไห้คนเดียวเงียบๆ จนหลับไปทุกๆคืน
คนจากเมืองอื่น มองราชานี้ว่า มีความสุข
และไม่ต้องเดือดร้อนอะไร
แต่ไม่มีใครรู้เลยว่า ราชาต้องแอบร้องไห้
และอยู่อย่างทุกทรมาร

ราชา หลายเป็นคนที่พูดน้อยลงทุกที
สุดท้าย ก็ ราชาก็กลายเป็นคนเพียงคนเดียว
ในดินแดนที่ร้างผู้คน และถูกขังอยู่ในเมืองที่เงียบงัน
และกำแพงที่หนาสูง เพื่องป้องกันตนเอง
ตอนนี้ ราชาแห่งเมืองนี้ ก็ยังคงร้องไห้ ทุกคืนๆ
........,..........................,....................................