เราอยู่กับพ่อกับน้องอยู่ด้วยกัน3คน เพราะแม่ต้องไปทำงานต่างจังหวัดและส่งใช้หนี้ให้พ่อ ตอนั้นย่าก้ไปดูแลลูกของอาที่พึ่งคลอดที่กทม
เราอยู่กัน3คนมานาน และพ่อก็เมาเหล้ามาวันเว้นวัน มารับเราที่โรงเรียนแบบเมาๆ จนเวลาผ่านไป ..พ่อเมามามาก เราก้นอนอยู่ในห้องคนละห้องกับน้อง ซึ่งห้องเราอยู่ข้างล่างของบ้าน ก้ไม่ค่อยมิดชิดเท่าไหร่ นอนเล่นในห้องแล้วหลับตา ซักพักพ่อกลับมา มาถามว่าอาบน้ำยัง เราก้ยังไม่อาบอีกหน่อยเดียวไปอาบแล้วเราก้นอนเล่นต่อ ซักพัก ..พ่อแอบเข้ามาทางหน้าต่างซึ่งตอนนั้นเราสลืมสลือ พ่อบอกว่าจะมากางมุ่งให้เราก้บอกไม่ต้องสักพักพ่อปิดไฟห้องเราแล้วบอกจะกางมุ่งให้เราก้ลุกขึ้นแล้วบอกว่า ไม่ต้อง!จะไปอาบน้ำอยู่ ........แล้วพ่อก้ขึ้นมาค่อมเราบนเตียงเราตกใจมากคือทำไรไม่ถูกเลย เราสติแตกร้องแบบจะตายขอให้คนช่วยก้ไม่มีใครช่วยเพราะตอนนั้นมันประมาน2ทุ่มกว่าเราพยายามร้องแรงมากพยายามสู้เกือบออกมาได้หลายครั้งแต่พ่อดึงขาเราแล้วอุ้มขึ้นเตียงอีกครั้งเอามือปิดปากเราไม่ให้ตะโกนร้อง เราก้หมดแรงละตอนนั้นคิดว่าจะไม่รอดแล้ว เราก้ได้ก้ตะโกนบอกพ่ออย่านี่ลูกนะก้ยิ่งปิดปากแน่นกว่าเดิม เราก้สุ้อีกครั้งพ่อก้ดึงเราไว้โชคดีที่เกาะประตูไว้ทันและเรายังไม่ได้ล้อกกอนเราจะออกมาได้พ่อก้ปิดประตุทับเรา แต่สุดท้ายก้ออกมาได้พ่อล้มลงในห้องเราสงสัยจะหมดสติไป เราออกมาด้วยความที่หมดแรงจึงล้มลงที่น่าบ้านเข่าเปนแผลเหวอะหวะแต่ตอนนั้นเราไม่รุ้สึกเจบเพราะนังสติแตกตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น วันต่อมาแม่ก้มาหย่ากับพ่อตอนแรกจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด เลยลดมาแต่ให้ออกจากอำเภอนี้ไป แล้วย่าลงมาอยุ่กับเราที่บ้าน พอนานไปพ่อมาขอโทดขอชดใช้ขอมาดูแล และไม่นานพ่อก้มีเมียใหม่พ่อพยามคุยกับเราให้เงินเรา เราก้ไม่ค่อยอยากคุยด้วยเพราะทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว...มันเกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้ว...เราไม่อยากบาปที่เกลียดพ่อตัวเอง เราควรอโหสืให้ดีไหมให้อภัยดีไหม..
พ่อ..คนที่เราคิดว่าเป็นผู้ชายที่ไว้ใจได้มากที่สุด (หรอ)
เราอยู่กัน3คนมานาน และพ่อก็เมาเหล้ามาวันเว้นวัน มารับเราที่โรงเรียนแบบเมาๆ จนเวลาผ่านไป ..พ่อเมามามาก เราก้นอนอยู่ในห้องคนละห้องกับน้อง ซึ่งห้องเราอยู่ข้างล่างของบ้าน ก้ไม่ค่อยมิดชิดเท่าไหร่ นอนเล่นในห้องแล้วหลับตา ซักพักพ่อกลับมา มาถามว่าอาบน้ำยัง เราก้ยังไม่อาบอีกหน่อยเดียวไปอาบแล้วเราก้นอนเล่นต่อ ซักพัก ..พ่อแอบเข้ามาทางหน้าต่างซึ่งตอนนั้นเราสลืมสลือ พ่อบอกว่าจะมากางมุ่งให้เราก้บอกไม่ต้องสักพักพ่อปิดไฟห้องเราแล้วบอกจะกางมุ่งให้เราก้ลุกขึ้นแล้วบอกว่า ไม่ต้อง!จะไปอาบน้ำอยู่ ........แล้วพ่อก้ขึ้นมาค่อมเราบนเตียงเราตกใจมากคือทำไรไม่ถูกเลย เราสติแตกร้องแบบจะตายขอให้คนช่วยก้ไม่มีใครช่วยเพราะตอนนั้นมันประมาน2ทุ่มกว่าเราพยายามร้องแรงมากพยายามสู้เกือบออกมาได้หลายครั้งแต่พ่อดึงขาเราแล้วอุ้มขึ้นเตียงอีกครั้งเอามือปิดปากเราไม่ให้ตะโกนร้อง เราก้หมดแรงละตอนนั้นคิดว่าจะไม่รอดแล้ว เราก้ได้ก้ตะโกนบอกพ่ออย่านี่ลูกนะก้ยิ่งปิดปากแน่นกว่าเดิม เราก้สุ้อีกครั้งพ่อก้ดึงเราไว้โชคดีที่เกาะประตูไว้ทันและเรายังไม่ได้ล้อกกอนเราจะออกมาได้พ่อก้ปิดประตุทับเรา แต่สุดท้ายก้ออกมาได้พ่อล้มลงในห้องเราสงสัยจะหมดสติไป เราออกมาด้วยความที่หมดแรงจึงล้มลงที่น่าบ้านเข่าเปนแผลเหวอะหวะแต่ตอนนั้นเราไม่รุ้สึกเจบเพราะนังสติแตกตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น วันต่อมาแม่ก้มาหย่ากับพ่อตอนแรกจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด เลยลดมาแต่ให้ออกจากอำเภอนี้ไป แล้วย่าลงมาอยุ่กับเราที่บ้าน พอนานไปพ่อมาขอโทดขอชดใช้ขอมาดูแล และไม่นานพ่อก้มีเมียใหม่พ่อพยามคุยกับเราให้เงินเรา เราก้ไม่ค่อยอยากคุยด้วยเพราะทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว...มันเกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้ว...เราไม่อยากบาปที่เกลียดพ่อตัวเอง เราควรอโหสืให้ดีไหมให้อภัยดีไหม..