ช่วงนี้เป็นอะไรขึ้นมาก็ไม่รู้ ตอนกลางวันก็เฮฮาลั้ลล้าปกติ
พอตกกลางคืนเท่านั้นแหละ รู้สึกเหงาๆ เฟล อยากมีใครซักคนข้างกาย
เจอ ผู้ชายหน้าตาดีๆ ก็กรี๊ดกร๊าดตามภาษาเพื่อนๆ แต่ไม่ได้จริงจัง
ถ้าสมมุติ ย้ำว่า สมมุติ ผู้ชายที่กำลังกรี๊ดมาขอคบเป็นแฟนก็ตอบทันทีว่า ไม่ !!
แต่ที่หนักไปกว่านั้นคือ ผู้ชายคนที่กำลังแอบชอบ คนที่เรารู้สึกดีด้วย ทักแชทมา
ตอนแรกๆ ก็เขิน ม้วน บิด ตีลังกา 3 ตลบคะ พอคุยไปเรื่อยๆ เริ่มคุยกันเหมือนแฟนมากขึ้น
เรากลับไม่โอเค ยังชอบเขาอยู่นะคะ เขินทุกครั้งที่เขาหยอด
แต่ แต่ แต่ ไม่ได้อยากมีแฟนคะ
อารมณ์ประมาณว่า ไม่อยากมีใคร เหมือนเรายังดีไม่พอสำหรับใคร
กลัวไปหมดค่ะ กลัวว่าเขารับไม่ได้ในบางเรื่อง เขาว่าเขาจะมองคนที่ภายนอก
กลัวว่าเขาจะไม่รักที่เราเป็นเรา และกลัวที่จะโดนบอกเลิก ทั้งๆที่อยากมีคนมาดูแลใจแทบขาด
ใครมีอาการแบบนี้มั้งคะ หรือเราเป็นคนเดียว